Rajdowe Mistrzostwa Świata 1985

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1985 były 13 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 12 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1985 został fiński kierowca Timo Salonen startujący samochodem Peugeotem 205 Turbo 16, wyprzedził on Szweda Stiga Blomqvista i Niemca Waltera Röhrla. Tytuł konstruktorów wygrał Peugeot przed Audi i Lancią.

Sezon 1985
Rajdowych mistrzostw świata

Liczba rajdów	12
Pierwsza runda	Rajd Monte Carlo
Ostatnia runda	Wielkiej Brytanii
Mistrzowie
Kierowcy	Timo Salonen
Konstruktorzy	Peugeot
Poprzedni sezon • Następny sezon

Timo Salonen jadący Peugeotem 205 Turbo 16 podczas Rajdu San Remo w roku 1985

Kalendarz

W sezonie 1985 kalendarz mistrzostw świata składał się z dwunastu rajdów, takich samych jak w poprzednim roku.

Runda	Data	Nazwa rajdu	Zwycięzca	Wyniki
1	26 stycznia-2 lutego	53. Rajd Monte Carlo	Ari Vatanen	Wyniki
2	15–17 lutego	35. Rajd Szwecji	Ari Vatanen	Wyniki
3	6–9 marca	19. Rajd Portugalii	Timo Salonen	Wyniki
4	4–8 kwietnia	33. Rajd Safari	Juha Kankkunen	Wyniki
5	2–4 maja	29. Rajd Francji	Jean Ragnotti	Wyniki
6	27–30 maja	32. Rajd Grecji	Timo Salonen	Wyniki
7	29 czerwca-2 lipca	15. Rajd Nowej Zelandii	Timo Salonen	Wyniki
8	31 lipca-3 sierpnia	5. Rajd Argentyny	Timo Salonen	Wyniki
9	23-25 sierpnia	35. Rajd Finlandii	Timo Salonen	Wyniki
10	29 września-4 października	27. Rajd San Remo	Walter Röhrl	Wyniki
11	30 października-3 listopada	17. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej	Juha Kankkunen	Wyniki
12	24–28 listopada	34. Rajd Wielkiej Brytanii	Henri Toivonen	Wyniki

Zespoły i kierowcy

Zespół	Producent	Samochód	Opony	Kierowcy	Rundy
Audi Sport	Audi	Quattro Sport	M	Stig Blomqvist	1–4, 6–9
				Walter Röhrl	1–3, 5–7, 10, 12
				Hannu Mikkola	2, 4, 9, 12
				Per Eklund	2, 9, 12
				David Llewellin	2
				Malcolm Stewart	7
				Wilfred Wiedner	8
				Michèle Mouton	11
				Franz Braun	11
Peugeot Talbot Sport	Peugeot	205 Turbo 16 205 Turbo 16 E2	M	Ari Vatanen	1–8
				Timo Salonen	1–10, 12
				Bruno Saby	1, 4–5, 10
				Carlos Reutemann	8
				Kalle Grundel	9, 12
				Giovanni del Zoppo	10
				Mikael Sundström	12
Martini Racing	Lancia	037 Rally evo Delta S4	P	Henri Toivonen	1, 9–10, 12
				Markku Alén	4–5, 9–10, 12
				Attilio Bettega	4–5
				Vic Preston	4
Jolly Club	Lancia	037 Rally evo	P	Miki Biasion	1, 3, 5, 10
				Dario Cerrato	10
Citroën Competitions	Citroën	Visa	M	Jean-Claude Andruet	1
				Philippe Wambergue	1
				Maurice Chomat	1
Mazda Rally Team Europe	Mazda	RX-7	M	Ingvar Carlsson	2, 6, 12
				Achim Warmbold	6
				Rod Millen	12
Opel Euro Team	Opel	Manta 400	M	Rauno Aaltonen	4
				Erwin Weber	4, 12
				Guy Fréquelin	5
				Russell Brookes	12
				Jimmy McRae	12
Toyota Team Europe	Toyota	Celica TCT	P	Björn Waldegård	4, 7, 9, 11–12
				Juha Kankkunen	4, 7, 9, 11–12
				Dave Horsey	4
Team Nissan Europe	Nissan	240RS	D	Shekhar Mehta	4, 6–8
				Jayant Shah	4, 6, 8
				Mike Kirkland	4, 6, 11
				Alain Ambrosino	4, 11
				George Moschous	6
				Stratis Hatzipanayiotou	6
				Reg Cook	7
				Jim Donald	7
				Peter Geitel	9
				Terry Kaby	12
Renault Elf Philips	Renault	5 Maxi Turbo	M	Jean Ragnotti	5
				François Chatriot	5
				Didier Auriol	5
Rothmans Porsche Rally Team	Porsche	911SC RS	M	Bernard Beguin	5
				Billy Coleman	5
				Saeed Al-Hajri	6
West Lancia Team	Lancia	037 Rally evo	P	Andrea Zanussi	6
				Mauro Pregliasco	6
Austin Rover	MG	Metro 6R4	M	Tony Pond	12
				Malcolm Wilson	12
Volkswagen Motorsport	Volkswagen	Golf GTi	P	Jochi Kleint	3, 5–6, 10
				Franz Wittmann	3, 5–6, 10
Subaru Motor Sport	Subaru	RX Turbo	P	Mike Kirkland	7
				Possum Bourne	7
				Tony Teesdale	7

Wyniki

Klasyfikacja kierowców

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1985 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja	1º	2º	3º	4º	5º	6º	7º	8º	9º	10º
Punkty	20	15	12	10	8	6	4	3	2	1

W klasyfikacji na koniec sezonu uwzględniane było siedem z dwunastu najlepszych występów. Rajdy nie uwzględnione w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach.

Miejsce Kierowca MCO SWE POR KEN FRA GRE NZL ARG FIN ITA CIV GBR  Pkt.  1 Timo Salonen (3) 3 1 (7) NU 1 1 1 1 2 NU 127 2 Stig Blomqvist 4 2 4 NU 2 4 NU 2 75 3 Walter Röhrl 2 NU 3 NU NU 3 1 NU 59 4 Ari Vatanen 1 1 NU NU NU NU 2 NU 55 5 Juha Kankkunen 1 NU NU 1 5 48 6 Henri Toivonen 6 4 3 1 48 7 Markku Alén NU NU 3 4 2 37 8 Björn Waldegård 2 NU 7 2 NU 32 9 Mike Kirkland 3 7 4 26 10 Per Eklund 5 6 4 24 11 Bruno Saby 5 NU 2 NU 23 12 Miki Biasion 9 2 NU 6 23 13 Jean Ragnotti 1 20 14 Shekhar Mehta NU 4 NU 4 20 15 Alain Ambrosino 6 3 18 16 Ingvar Carlsson 8 3 10 16 17 Wilfried Wiedner 2 15 18 Bernard Béguin 3 12 Carlos Reutemann 3 12 Tony Pond 3 12 21 Werner Grissmann 5 NU 8 11 22 Hannu Mikkola 4 NU NU Ret 10 Rauno Aaltonen 4 10 Billy Coleman 4 10 25 Erwin Weber 5 11 8 26 Yves Loubet 5 8 Saeed Al-Hajri 5 8 Malcolm Stewart 5 8 Ernesto Soto 5 8 Kalle Grundel 5 Ret 8 Dario Cerrato 5 8 Eugène Salim 5 8 33 Mikael Ericsson 7 8 Ret 7 34 Gunnar Pettersson 6 NU 6 José Miguel 6 6 Bertrand Balas 6 6 Achim Warmbold 6 6 Reg Cook 6 6 Mario Stillo 6 6 Alessandro Molino 6 6 Jimmy McRae 6 6 42 Dany Snobeck 7 4 Carlos Bica 7 4 Jean-Claude Bouquet 7 4 Ian Tulloch 7 4 Jayant Shah NU 7 4 Giovanni Del Zoppo 7 4 Gilles Petit de Granville 7 4 Terry Kaby 7 4 50 Franz Wittmann NU NU 9 12 9 4 51 Jean-Claude Andruet 8 3 Santinho Mendes 8 3 Yasuhiro Iwase 8 3 Camille Bartoli 8 3 Iórgos Moschous 8 3 Possum Bourne 8 3 Sady Bordin 8 3 Doïc Dieval 8 3 Russell Brookes 8 3 60 Lars-Erik Torph 11 9 2 61 Mats Jonsson 9 13 2 62 Jorge Ortigão 9 2 Ashok Patel 9 2 Jean-Jacques Poaletti 9 2 Jim Donald 9 2 Federico West 9 2 Rod Millen 9 2 68 Auguste Turiani 21 11 10 1 69 Maurice Chomat 10 1 Kenneth Eriksson 10 1 Pedro Faria 10 1 Carlo Vittuli 10 1 Patrick Bernardini 10 1 Stratis Hatzipanayiotou 10 1 Tony Teesdale 10 1 Luis Etchegoyen 10 1 Sebastian Lindholm 10 1

Kolor Opis Złoty Zwycięzca Srebrny 2. miejsce Brązowy 3. miejsce Zielony Punktowane miejsce Niebieski Ukończył nie punktował Fioletowy Nie ukończył NU Czarny Wykluczony X Biały Nie wystartował NW Puste Nie brał udziału

Klasyfikacja zespołowa

W sezonie 1985 system punktacji producentów był taki sam jak w zeszłym roku. Składał się on z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:

Pozycja	1º	2º	3º	4º	5º	6º	7º	8º	9º	10º
Punkty	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:

Pozycja	1º	2º	3º	4º	5º	6º	7º	8º
Punkty	8	7	6	5	4	3	2	1

Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych osiem z jedenastu najlepszych występów. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej nie był brany pod uwagę podczas klasyfikacji zespołowej.

Miejsce	Zespół	MCO	SWE	POR	KEN	FRA	GRE	NZL	ARG	FIN	ITA	CIV	GBR	Pkt
1	Peugeot	18	18	18	(6)	(16)	18	18	18	18	16			142
2	Audi	16	16	14			16	14	16	16	18		(12)	126
3	Lancia	8		16						14	14		18	70
4	Nissan			4	14		12	8	12				6	56
5	Toyota			10	18					6			10	44
6	Renault	6				18			14					38
7	Volkswagen						10			9	10			29
8	Opel		4		12						1		8	25
9	Porsche					14	10							24
10	Mazda		6				14						2	22
11	Ford			8				6	7					21
12	Subaru				9			11						20
13	Alfa Romeo					14								14
	Austin Motor												14	14
15	BMW					9								9
	Chevrolet								9					9
17	Talbot					8								8
18	Citroën	4												4

Linki zewnętrzne

• Wyniki sezonu na stronie eWRC.com