Wikipedystka:Soldier of Wasteland/brudnopis11: Różnice pomiędzy wersjami

Ostrygojad nowozelandzki
	Haematopus finschi
	G. H. Martens, 1897
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	siewkowce
Parvordo	Charadriida
Nadrodzina	Haematopodoidea
Rodzina	ostrygojady
Podrodzina	ostrygojady
Rodzaj	Haematopus
Gatunek	ostrygojad nowozelandzki
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 06:55, 7 lis 2021

Ostrygojad nowozelandzki (Haematopus finschi) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny ostrygojadów (Haematopodidae). Gniazduje w interiorze nowozelandzkiej Wyspy Południowej i w nielicznych miejscach na Wyspy Północnej, zimuje na wybrzeżach obydwu tych wysp. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Gustav Heinrich Martens (1842–1912) w 1897. Holotyp pochodził z y. Autor nadał nowemu gatunkowi nazwę Haematopus finschi^[1]. Obecnie (2021) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny podtrzymuje tę nazwę, podobnie jak wiele innych autorytetów^[2]

<<kladogram>>

<<filogeneza>>

Barth et al. (2013) w swoim badaniu dotyczącym zagrożonej sieweczki nowozelandzkiej (Charadrius obscurus) jako grupę zewnętrzną wybrali trzy ostrygojady: zmiennego (H. unicolor), nowozelandzkiego i brunatnego (H. palliatus). Wyniki potwierdzają, że H. unicolor i H. finschi to gatunki siostrzane^[3]. Jetz et al. (2012) uwzględnili 8 taksonów, przy czym w rodzinie jest 11 gatunków; wzajemne relacje między nimi przedstawia poniższy kladogram^[4]:

	H. palliatus

	H. bachmani

H. ater

H. leucopodus

	H. unicolor

	H. finschi

H. chathamensis

H. ostralegus

Morfologia

podpis

<<...>>^[5]^[6]

<<...>>^[7]

Zasięg występowania

Ostrygojdy nowozelandzkie gniazdują w interiorze nowozelandzkiej Wyspie Południowej – głównie na wschód od Alp Południowych – oraz nad kilkoma rzekami południowej Wyspy Północnej^[8]. Od lat 80. XX wieku przystępują do lęgów w regionie Hawkes Bay i na południu regionu Wairarapa^[9].

Poza sezonem lęgowym ostrygojady nowozelandzkie rozpraszają się na wybrzeżach Nowej Zelandii, z czego blisko 2/3 (68%) przybywa na północną połowę Wyspy Północnej. Około 18% populacji (14 tysięcy osobników) zimuje w regionie Nelson. W Avon-Heathcote Estuary zimuje kilka tysięcy osobników, a w Otago Harbour 1–2 tysiące. W innych estuariach zimuje od kilkuset osobników do pojedynczych, obserwowanych tylko przygodnie^[9].

Sporadycznie ostrygojady nowozelandzkie są stwierdzane na wyspach wokół Nowej Zelandii, pojedyncze obserwacje pochodzą z Vanuatu (Hay 1985) i południowo-wschodniej Australii (Totterman et al. 1999)^[9].

<<^[10]>>

Ekologia i zachowanie

Preferencje środowiskowe

<<...>>

Tryb życia i zachowanie

podpis

<<...>>

Lęgi

Sezon lęgowy

<<...>>

Gniazdo

<<...>>

Jaja

<<...>>

Wysiadywanie i opieka nad młodymi

<<...>>

Sukces lęgowy

<<...>>

Status i zagrożenia

IUCN uznaje ostrygojada nowozelandzkiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) od y (stan w 2021). BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za spadkowy. Taki był jeszcze co najmniej w 2. dekadzie XXI wieku, jednak wówczas tempo spadku liczebności populacji było nieznane^[11]

Trend i liczebność populacji

<<...>>

Zagrożenia

<<...>>

Przypisy

↑ Gustav HeinrichG.H. Martens Gustav HeinrichG.H., „Ornithologische Monatsberichte”, 5, 1897, s. 190–191 (niem.).
↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Buttonquail, thick-knees, sheathbills, plovers, oystercatchers, stilts, painted-snipes, jacanas, Plains-wanderer, seedsnipes. IOC World Bird List (v11.2), 15 lipca 2021. [dostęp 6 listopada 2021].
↑ Julia M.I.J.M.I. Barth Julia M.I.J.M.I., MichaelM. Matschiner MichaelM., Bruce C.B.C. Robertson Bruce C.B.C., Phylogenetic Position and Subspecies Divergence of the Endangered New Zealand Dotterel (Charadrius obscurus), SimonS. Ho (red.), „PLoS ONE”, 8 (10), 2013, e78068, DOI: 10.1371/journal.pone.0078068, ISSN 1932-6203, PMID: 24205094, PMCID: PMC3808304 [dostęp 2021-10-03] (ang.).
↑ W.W. Jetz W.W. i inni, The global diversity of birds in space and time, „Nature”, 491 (7424), 2012, s. 444–448, DOI: 10.1038/nature11631, ISSN 0028-0836 [dostęp 2021-10-03] (ang.).
↑ Marchant, S. &S.& Higgins S. &S.&, P.J. (red.), Handbook of Australian, New Zealand & Antarctic Birds, Melbourne: Oxford University Press, 1993, s. 727-734 .
↑ P.M.P.M. Sagar P.M.P.M., South Island pied oystercatcher, [w:] Miskelly, C.M. (red.) New Zealand Birds Online [online], 2013 [dostęp 2021-11-06] .
↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie sex
BŁĄD PRZYPISÓW
↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie sfc
BŁĄD PRZYPISÓW
↑ ^a ^b ^c Sagar, P. &P.& Veitch P. &P.&, D., Conservation assessment of the South Island Oystercatcher Haematopus finschi</em, „International Wader Studies”, 20, 2014, s. 155-160 .

↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie sagar99
BŁĄD PRZYPISÓW

↑ South Island Oystercatcher Haematopus finschi. BirdLife International. [dostęp 6 listopada 2021].

Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „hbw3”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
BŁĄD PRZYPISÓW

Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „network”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
BŁĄD PRZYPISÓW

</ref>

^[1] ^[2]
Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Przypisy bez podanej nazwy muszą mieć treść.
BŁĄD PRZYPISÓW
Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Przypisy bez podanej nazwy muszą mieć treść.
BŁĄD PRZYPISÓW
Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Przypisy bez podanej nazwy muszą mieć treść.
BŁĄD PRZYPISÓW
Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Przypisy bez podanej nazwy muszą mieć treść.
BŁĄD PRZYPISÓW
}}

↑ Allan J.A.J. Baker Allan J.A.J., Criteria for aging and sexing New Zealand oystercatchers, „New Zealand Journal of Marine and Freshwater Research”, 1, 8, 1974, s. 211-221, DOI: 10.1080/00288330.1974.9515497 .

↑ Sagar i inni, Distribution and numbers of waders in New Zealand, 1983–1994, „Notornis”, 46, 1999, s. 8–10 .

[oryg-1] Gustav HeinrichG.H. Martens Gustav HeinrichG.H., „Ornithologische Monatsberichte”, 5, 1897, s. 190–191 (niem.).

[ioc-2] F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Buttonquail, thick-knees, sheathbills, plovers, oystercatchers, stilts, painted-snipes, jacanas, Plains-wanderer, seedsnipes. IOC World Bird List (v11.2), 15 lipca 2021. [dostęp 6 listopada 2021].

[filoplos-3] Julia M.I.J.M.I. Barth Julia M.I.J.M.I., MichaelM. Matschiner MichaelM., Bruce C.B.C. Robertson Bruce C.B.C., Phylogenetic Position and Subspecies Divergence of the Endangered New Zealand Dotterel (Charadrius obscurus), SimonS. Ho (red.), „PLoS ONE”, 8 (10), 2013, e78068, DOI: 10.1371/journal.pone.0078068, ISSN 1932-6203, PMID: 24205094, PMCID: PMC3808304 [dostęp 2021-10-03] (ang.).

[nature-4] W.W. Jetz W.W. i inni, The global diversity of birds in space and time, „Nature”, 491 (7424), 2012, s. 444–448, DOI: 10.1038/nature11631, ISSN 0028-0836 [dostęp 2021-10-03] (ang.).

[hanzab-5] Marchant, S. &S.& Higgins S. &S.&, P.J. (red.), Handbook of Australian, New Zealand & Antarctic Birds, Melbourne: Oxford University Press, 1993, s. 727-734 .

[nzbirds-6] P.M.P.M. Sagar P.M.P.M., South Island pied oystercatcher, [w:] Miskelly, C.M. (red.) New Zealand Birds Online [online], 2013 [dostęp 2021-11-06] .

[sex-7] Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie sex
BŁĄD PRZYPISÓW

[sfc-8] Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie sfc
BŁĄD PRZYPISÓW

[assess-9] Sagar, P. &P.& Veitch P. &P.&, D., Conservation assessment of the South Island Oystercatcher Haematopus finschi</em, „International Wader Studies”, 20, 2014, s. 155-160 .

[sagar99-10] Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie sagar99
BŁĄD PRZYPISÓW

[birdlife-11] South Island Oystercatcher Haematopus finschi. BirdLife International. [dostęp 6 listopada 2021].

[sex-14] Allan J.A.J. Baker Allan J.A.J., Criteria for aging and sexing New Zealand oystercatchers, „New Zealand Journal of Marine and Freshwater Research”, 1, 8, 1974, s. 211-221, DOI: 10.1080/00288330.1974.9515497 .

[sagar99-15] Sagar i inni, Distribution and numbers of waders in New Zealand, 1983–1994, „Notornis”, 46, 1999, s. 8–10 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[1]

[2]