Stanisław Piotrowski (1895–1940)
Stanisław Piotrowski[a] (ur. 22 grudnia 1895 w Częstochowie[2], zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 major dyplomowany kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 grudnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Feliksa i Eleonory z Pawłowskich[3][2]. Absolwent szkoły handlowej i gimnazjum w Częstochowie. W 1914 wstąpił do Legionów, do 1 pułku ułanów[4], z którym walczył na froncie aż do kryzysu przysięgowego. Internowany w Szczypiornie. Krótko działał w POW, po czym w 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył w 11 pułku ułanów[4], a od 1920 w 1 pułku szwoleżerów z bolszewikami[4]. Od września 1920 do końca wojny w 201 pułku szwoleżerów.
W okresie międzywojennym ukończył kurs dowódców szwadronów w Grudziądzu i został skierowany do 15 pułku ułanów. Od 1925 do 1929 był instruktorem w CWKaw, następnie powrócił do 15 puł. W 1932 ukończył WSWoj., i został przydzielony do Suwalskiej Brygady Kawalerii na szefa sztabu. 4 lutego 1934 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[5]. Od 1934 w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie a od 1937 w DOK VIII w Toruniu jako szef Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień. W 1939 pełnił służbę w pułku ułanów w Równem, jako dubler I zastępcy dowódcy pułku[6].
We wrześniu 1939 oficer Oddziału I w sztabie Armii „Kraków”[7]. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Starobielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w Charkowie. Figuruje na liście straceń, poz. 2660[8].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 285
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[10]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 130, 704.
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 416.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 5 lutego 1934 roku, s. 72.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 704.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 673.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 224.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Piotrowski Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.42-3255 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-02].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.