Stefan Bartik

Stefan Bartik (ur. 25 grudnia 1903 w Tarnowie, zm. 3 grudnia 1964 tamże) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Stefan Bartik

Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1903 Tarnów, Polska
Data i miejsce śmierci	3 grudnia 1964 Tarnów, Polska
Zawód	aktor

Z zawodu był drukarzem. Pracował (jako metrampaż) m.in. w drukarni „Ilustrowanego Kuryera Codziennego” w Krakowie, jednak w latach 30. rozpoczął amatorską pracę sceniczną. W 1953 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski.

Występował w Teatrze Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie (1953), krakowskim Teatrze Młodego Widza (1955–1956) oraz w łódzkim Teatrze Satyry (1956). Od 1963 roku współpracował z Teatrem Ziemi Krakowskiej im. Ludwika Solskiego w Tarnowie.

Pochowany został na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie, sektor SC5-8-7.

Grób Stefana Bartika na Cmentarzu Salwatorskim

Spektakle teatralne

• 1953 – Słomkowy kapelusz jako Nonancourt (reż. Jan Perz, Irma Czaykowska)
• 1953 – Moralność pani Dulskiej jako pan Dulski (reż. I. Czaykowska)
• 1953 – Dwa tygodnie w „Raju” jako Planicki (reż. Henryk Lotar)
• 1953 – Domek z kart jako premier (reż. Wanda Wróblewska); także asystent reżysera
• 1953 – Jak hartowała się stal (reż. Hanna Małkowska, Janina Orsza)
• 1955 – Romantyczni jako Błażej (reż. Maria Biliżanka)
• 1955 – Dalekie jako Iwan Markowicz Markow (reż. Zofia Mysłakowska)
• 1955 – Zimowa opowieść jako Autolikus; Woźny (reż. Iwo Gall)
• 1956 – Krzesiwo jako Żołnierz (reż. M. Biliżanka)
• 1956 – Sprawa Kowalskiego jako dyrektor Sporysz; Nacz. Nowicki (reż. Włodzimierz Kwaskowski)
• 1963 – Wszystko dobre, co się dobrze kończy jako żołnierz-tłumacz (reż. Jerzy Jarocki)
• 1963 – Peer Gynt jako Aslak (reż. Lidia Zamkow)
• 1964 – Lalka jako Węgrowicz; Szpigelman (reż. zespołowa)
• 1964 – Wierna rzeka jako oficer I (reż. Jolanta Ziemińska)
• 1964 – Robin Hood (reż. Kazimierz Barnaś)

Filmografia

• Szkice węglem (1956) jako chłop Gomuła
• Zemsta (1956) jako Śmigalski, dworzanin Cześnika
• Ewa chce spać (1957) jako komisarz, szef 8. komisariatu
• Kapelusz pana Anatola (1957) jako członek bandy
• Muszę myśleć o synku (1957)
• Pętla (1957) jako klient w barze „Pod Orłem” (nie występuje w czołówce)
• Wypad za miasto (1957)
• Kalosze szczęścia (1958) jako człowiek z trąbą
• Miasteczko (1958) jako szynkarz Tuź
• Ostatni strzał (1958) jako Dudziak, restaurator
• Pan Anatol szuka miliona (1958) jako „Gruby”, członek bandy
• Wolne miasto (1958) jako listonosz śmiejący się z Plichty (nie występuje w czołówce)
• Żołnierz królowej Madagaskaru (1958) jako inspicjent w „Arkadii (nie występuje w czołówce)
• Cafe „Pod Minogą” (1959) jako strażnik niemiecki przed willą (nie występuje w czołówce)
• Gdy spadają anioły (1959) jako ojciec dziewczyny (nie występuje w czołówce)
• Inspekcja pana Anatola (1959) jako konduktor w sleepingu
• Miejsce na ziemi (1959) jako robotnik kolejowy (nie występuje w czołówce)
• Sygnały (1959) jako sanitariusz Kulawik
• Ostrożnie Yeti (1960) jako złodziej Karol
• Tysiąc talarów (1960) jako bandyta
• Walet pikowy (1960) jako eks-kamerdyner pp. Dominków
• Mąż swojej żony (1961) jako kibic Skrobiszewski
• Szczęściarz Antoni (1961) jako woźny w USC
• Czarne skrzydła (1962) jako Supernak
• Kryptonim Nektar (1963) jako portier
• Mansarda (1963) (nie występuje w czołówce)
• Naganiacz (1963) jako człowiek ze spalonej leśniczówki
• Agnieszka 46 (1964) jako inwalida
• Rachunek sumienia (1964) jako Lesikiewicz
• Rękopis znaleziony w Saragossie (1964) jako właściciel gospody „Pod Krzyżem Maltańskim”

Linki zewnętrzne

• Stefan Bartik w bazie IMDb (ang.)
• Stefan Bartik w bazie Filmweb
• Stefan Bartik w bazie filmpolski.pl
• Stefan Bartik, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
• Stefan Bartik na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”