Stomatologia, dentystyka (gr. stoma – usta + gr. logia – nauka; łac. dens – ząb) – dział medycyny zajmujący się funkcjonowaniem, patologiami i leczeniem zębów, przyzębia, języka, błony śluzowej i innych tkanek jamy ustnej oraz ją otaczających, a także stawu skroniowo-żuchwowego człowieka. Przed wejściem Polski do Unii Europejskiej używano tytułu lekarz stomatolog, potem lekarz dentysta, jednakże Naczelna Izba Lekarska dopuszcza możliwość używania obydwu tytułów.

Dentysta przy pracy

W Polsce, zgodnie z Dz.U. z 2011 r. Nr 113, poz. 658[1], do roku 2012 tytuł lekarza dentysty uzyskuje się po 5 latach studiów, odbyciu stażu podyplomowego i zdaniu Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego (LDEP). Od roku 2013 LDEP został zastąpiony Lekarsko-Dentystycznym Egzaminem Końcowym – LDEK (art. 5. ustawy).

Historia

edytuj

Najstarszy przypadek leczenia dentystycznego stwierdzono w liczącym 14 tys. lat szkielecie młodego mężczyzny znalezionym we włoskich Dolomitach – na zębie trzonowym z dużym ubytkiem zachowały się ślady wydrapywania ostrym narzędziem zmian próchnicowych. Innym prehistorycznym znaleziskiem archeologicznym świadczącym o istnieniu tej dziedziny nauki są pochodzące sprzed 9–7,5 tys. lat czaszki z zębami posiadającymi ślady opracowania ubytku próchnicowego oraz wypełnienia, znalezione w miejscowości Mehrgarh w Pakistanie[2].

Patronką dentystów jest św. Apolonia – męczennica, poganie „zmiażdżyli jej szczęki i powybijali wszystkie zęby”[3].

Specjalności

edytuj

źródło: strona internetowa CMKP[4]

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Ustawa z dnia 28 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2011 r. nr 113, poz. 658).
  2. Joanna Banaś. Patenty na bormaszyny. „Ale Historia”. 1 (207), s. 14, 2016-01-04. 
  3. Święta Apolonia, dziewica i męczennica na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 25.01.2011].
  4. Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego - szczegółowy spis specjalizacji lekarskich.

Linki zewnętrzne

edytuj