Lekarz dentysta

Dentysta przy pracy

Lekarz dentysta, lekarz stomatolog, pot. dentysta (z łac. dens dopełniacz dentis „ząb”) – osoba uprawniona do praktycznego stosowania wiedzy z zakresu stomatologii.

W Polsce tytuł lekarza dentysty i ograniczone prawo wykonywania zawodu uzyskuje się po pięcioletnich jednolitych studiach magisterskich na kierunku lekarsko-dentystycznym w jednej z uczelni medycznych. Pełne prawo wykonywania zawodu (PWZ) lekarza dentysty uzyskuje się po pozytywnym zdaniu Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Końcowego lub Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego (przed rokiem 2013) oraz po odbyciu rocznego stażu podyplomowego^[1]^[2] (dotyczy wyłącznie osób kończących studia przed 1 października 2016^[3]).

Zgodnie z ustawą o zawodzie lekarza i lekarza dentysty z dnia 5 grudnia 1996 r.^[4], lekarz dentysta upoważniony jest do leczenia schorzeń zębów, jamy ustnej oraz obszaru twarzoczaszki i okolic przyległych.

Lekarze dentyści mogą specjalizować się w następujących specjalnościach:

Specjalizacje te odbywają się na zasadzie modułów jednolitych trwających od 3 do 6 lat (najdłużej chirurgia twarzowo-szczękowa).

Po wejściu Polski do Unii Europejskiej tytuł zawodowy to „lekarz dentysta”. Osoby, które przed 2002 uzyskały tytuł „lekarza stomatologa”, mają prawo się nim posługiwać. W niektórych państwach odróżnia się pojęcie stomatologa i dentysty: „stomatolog” to specjalista od całej jamy ustnej, natomiast „dentysta” leczy wyłącznie zęby^[5].