Suchorączek
Suchorączek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Więcbork.
| wieś | |
 Pałac z połowy XIX wieku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
354[2] |
| Strefa numeracyjna |
52 |
| Kod pocztowy |
89-410[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CSE |
| SIMC |
0099926 |
Położenie na mapie gminy Więcbork  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sępoleńskiego  | |
 53°22′02″N 17°31′08″E/53,367222 17,518889[1]
| |
Pierwszy znany zapis dotyczący wsi pochodzi z 1288 roku. Jest to dokument dotacyjny arcybpa Jakuba dla opata cysterskiego Engelberta z Byszewa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 354 mieszkańców[2]. Jest siódmą co do wielkości miejscowością gminy Więcbork.
Wieś posiada ochotniczą straż pożarną i wiejski dom kultury. Mieści się tu Państwowy Dom Pomocy Społecznej z kaplicą rzymskokatolicką. Przez wieś przepływa rzeka Orla.
Zabytki
edytujWedług rejestru zabytków NID[4] na listę zabytków wpisany jest zespół pałacowy z 2 poł. XIX w., nr rej.: 131/A z 15.12.1984:
- pałac, 1853 r., około roku 1880, około roku 1920
- park, XIX w.
- zabudowania gospodarcze, 2. połowa XIX w.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 133147
- ↑ a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1234 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024, s. 75 [dostęp 2016-03-12].
Linki zewnętrzne
edytuj- Suchorączek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 538.