Suszów
Suszów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Telatyn[5][6].
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-652[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LTM |
| SIMC |
0901810[5] |
Położenie na mapie gminy Telatyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego  | |
 50°32′17″N 23°56′24″E/50,538056 23,940000[1]
| |
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0901832 | Suszów-Osada | osada |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Telatyn[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 160 mieszkańców[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Nowosiółkach[9].
Części miejscowości
edytujHistoria
edytujWieś położona historycznie w staropolskim powiecie bełskim, w przeszłości nazywana także Suszno. W 1445 r. wieś należała do Dersława i Falisława Suszeńskich z Suszna. W 1492 roku ówczesny dziedzic Stanisław Suszeński zamienił ją na Błażejów w ziemi sochaczewskiej[10]. W roku 1531 wymieniona jako Susow w registrze poborowym powiatu bełskiego, posiadała wówczas 1¾ łana[11]. Własność Jana Zamoyskiego w roku 1571, oddana do Krzysztofa Siedliskiego. W latach 1575–1596 była w posiadaniu rodu Lipskich herbu Grabie. W roku 1642 wieś stanowiła własność Stefana Komorowskiego herbu Korczak, burgrabiego krakowskiego. Do Komorowskich należała jeszcze w 1750 r. (w tym do Jakuba, kasztelana santockiego)[12] (Herbarz Polski Adam Boniecki – tom XIV).
Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z roku 1827 wieś liczyła 43 domy i 385 mieszkańców[13]. W 1880 roku liczyła 49 domów i 409 mieszkańców, w tym 18 katolików i 4 Żydów.
Spis z r. 1921 (wówczas wieś w gminie Poturzyn) wykazał 72 domy oraz 379 mieszkańców, w tym 12 Żydów i aż 271 Ukraińców. Na przełomie XIX i XX w. istniała we wsi drewniana cerkiew, filialna do parafii Nowosiółki, wybudowana przed 1691 rokiem.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 133826
- ↑ Wieś Suszów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-02], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-02].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1224 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-09-11].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 4 sierpnia 2015(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Telatyn. Urząd Gminy Telatyn. [dostęp 2020-03-06].
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Janeczek 1991 ↓, s. 368.
- ↑ Jabłonowski 1902 ↓, s. 246.
- ↑ Suszów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 607.
- ↑ Tabella 1827 ↓, s. 211 tom II.
Bibliografia
edytuj- Andrzej Janeczek: Osadnictwo pogranicza polsko-ruskiego. Województwo bełskie od schyłku XIV do początku XVII w. Wrocław: 1991. ISBN 83-85463-14-3.
- Aleksander Jabłonowski: Polska XVI wieku pod względem geograficzno - statystycznym tom VII cz.1 Ziemie Ruskie - Ruś Czerwona, [w:] Źródła Dziejowe tom XVIII część pierwsza. opracowanie. Warszawa: Warszawska Drukarnia Estetyczna ul. Mazowiecka 2, 1902, s. 414.
- Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożone w biurze Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji, t. I-II, W. 1827.. „Centralna Biblioteka Statystyczna”. A-Ł (Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego), s. 288, 1827. Warszawa.