Szeferdia
Szeferdia (Shepherdia L.) – rodzaj roślin z rodziny oliwnikowatych. Obejmuje trzy gatunki[4][5]. Wszystkie rosną w Ameryce Północnej, przy czym najszerszy zasięg obejmujący obszar od Alaski po Nową Fundlandię i Arizonę ma szeferdia kanadyjska. Pozostałe dwa mają mniejsze zasięgi w zachodniej części kontynentu[6]. Rosną w miejscach zwykle suchych, kamienistych[7]. Na ich korzeniach znajdują się brodawki, w których żyją bakterie promieniowce z rodzaju Frankia, mające zdolność asymilowania wolnego (atmosferycznego) azotu[8].
Szeferdia srebrzysta | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
szeferdia | ||
Nazwa systematyczna | |||
Shepherdia Nuttall Gen. 2: 240. 14 Jul 1818[3] | |||
Synonimy | |||
|
Gatunkiem uprawianym jako ozdobny, zwłaszcza w żywopłotach, jest szeferdia srebrzysta, rzadziej pozostałe gatunki. Owoce szeferdii srebrzystej i kanadyjskiej są jadalne[5]. Owoce tej pierwszej, w smaku kwaśne, podobne do porzeczki czerwonej[7], spożywane były przez Indian zimą z mięsem bizonów. Ze względu na dużą zawartość przeciwutleniacza, likopenu, uznawane są współcześnie za tzw. „superfood”. Owoce szeferdii kanadyjskiej wymieszane z cukrem dają tzw. „indiańskie lody” (Indian ice cream)[5]. W Polsce rzadko uprawiana jest szeferdia srebrzysta i kanadyjska[7].
Nazwa rodzaju upamiętnia Johna Shepherda (1764-1836), w początku XIX wieku opiekuna ogrodu botanicznego w Liverpoolu i przyjaciela Thomasa Nuttalla, który nadał nazwę naukową temu rodzajowi[9].
Morfologia
edytuj- Pokrój
- Krzewy i niewielkie drzewa liściaste[5], osiągające do 6 m wysokości[9]. Pędy często cierniste[9].
- Liście
- Naprzeciwległe[6], ogonkowe, pojedyncze[8]. Blaszka szerokoeliptyczna do lancetowatej[9], całobrzega, o użyłkowaniu pierzastym[8]. Od spodu liście pokryte gęsto łuskowatymi lub gwiazdkowatymi włoskami[9].
- Kwiaty
- Jednopłciowe (rośliny dwupienne), wyrastają w kątach liści skupione po kilka na ubiegłorocznych pędach[10]. Wonne, bezpłatkowe[8], drobne, żółtawe i żółtawozielone[6]. Rozwijają się przed liśćmi[9]. Kwiaty męskie zawierają po 8 pręcików nadległych i naprzemianległych wobec czterech działek kielicha. Kwiaty żeńskie z pojedynczą, górną zalążnią[8], która wygląda na dolną, ze względu na otoczenie przez mięsisty dysk[9].
- Owoce
- Pestkowce owalne lub elipsoidalne, dojrzałe czerwone lub żółtawe[6], zawierające pojedyncze nasiono[9].
Systematyka
edytujJeden z trzech współczesnych rodzajów wyróżnianych w rodzinie oliwnikowatych (Elaeagnaceae). W obrębie rodziny najbliżej spokrewniony jest z rodzajem oliwnik Elaeagnus, a taksonem siostrzanym tej pary rodzajów jest rokitnik Hippophaë[8].
- Wykaz gatunków[4]
- Shepherdia argentea (Pursh) Nutt. – szeferdia srebrzysta
- Shepherdia canadensis (L.) Nutt. – szeferdia kanadyjska
- Shepherdia rotundifolia Parry
-
Szeferdia srebrzysta
-
Szeferdia kanadyjska
-
Shepherdia rotundifolia
Przypisy
edytuj- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2019-11-04] (ang.).
- ↑ a b Shepherdia. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-11-04].
- ↑ a b Shepherdia. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2019-11-04].
- ↑ a b c d David J. Mabberley , Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 853, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
- ↑ a b c d James S. Fralish, Scott B. Franklin: Taxonomy and Ecology of Woody Plants in North American Forests: (Excluding Mexico and Subtropical Florida). John Wiley & Sons, 2002, s. 352-353. ISBN 0-471-16158-6.
- ↑ a b c Jerzy Hrynkiewicz-Sudnik, Bolesław Sękowski, Mieczysław Wilczkiewicz: Rozmnażanie drzew i krzewów liściastych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 456-457. ISBN 83-01-13434-8.
- ↑ a b c d e f K.Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. VI. Flowering Plants. Dicotyledons. Heidelberg: Springer, 2004, s. 131-133. ISBN 978-3-642-05714-4.
- ↑ a b c d e f g h Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 305. ISBN 0-333-73003-8.
- ↑ Shepherdia Nutt.. [w:] World Flora Online [on-line]. [dostęp 2019-11-04].