Tatjana Maria
Tatjana Maria, z domu Malek (ur. 8 sierpnia 1987 w Bad Saulgau) – niemiecka tenisistka pochodzenia polskiego[1].
_(36050715511).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1987 |
| Wzrost |
172 cm |
| Gra |
praworęczna, jednoręczny backhand |
| Zakończenie kariery |
aktywna |
| Trener |
Charles Edouard Maria |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
3 WTA, 16 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
42 (8 stycznia 2024) |
| Australian Open |
2R (2009, 2016, 2024) |
| Roland Garros |
2R (2016, 2017) |
| Wimbledon |
SF (2022) |
| US Open |
2R (2012, 2017, 2018) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
4 WTA, 15 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
54 (6 czerwca 2016) |
| Australian Open |
2R (2017) |
| Roland Garros |
3R (2016) |
| Wimbledon |
QF (2018) |
| US Open |
3R (2023) |
Kariera tenisowa edytuj
W 2003 roku wygrała turniej deblistek w Warszawie. Razem z Urszulą Radwańską osiągnęła ćwierćfinał w Galatinie, a z Magdaleną Kiszczyńską pierwszą rundę w Zwevegem, gdzie przegrały z deblem belgijskim Caroline Maes/Leslie Butkiewicz. W 2006 roku w Poitiers razem z Kristiną Barrois wyeliminowały parę polską Klaudia Jans–Alicja Rosolska. Wygrała również dwa turnieje tenisowe z cyklu ITF.
W roku 2007 osiągnęła ćwierćfinał juniorskiego turnieju w Capriolo, przegrany z Maret Ani. Doszła do półfinału w Ortisei, gdzie przegrała z Caroline Wozniacki (wcześniej wygrała z Evą Birnerovą). Otrzymała dziką kartę do turnieju Berlinie, ale odpadła w drugiej rundzie, pokonana przez liderkę rankingu światowego, Justine Henin.
W 2009 roku osiągnęła pierwszy finał cyklu WTA Tour w grze podwójnej. Razem z Andreą Petković przegrały w finale zawodów w Bad Gastein z Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką 2:6, 4:6.
W 2012 roku zwyciężyła w pierwszym turnieju w grze podwójnej. W Québecu występowała razem z Kristiną Mladenovic, a w finale pokonały 7:6(5), 6:7(6), 10–7 Alicję Rosolską i Heather Watson.
W sezonie 2014 razem z Larą Arruabarreną przegrały w meczu mistrzowskim rozgrywek w Osace z deblem Shūko Aoyama–Renata Voráčová wynikiem 1:6, 2:6.
W 2015 roku Maria wspólnie z Olhą Sawczuk przegrały w finale turnieju w Båstad z Kiki Bertens oraz Johanną Larsson 5:7, 4:6. Została finalistką zawodów deblowych cyklu WTA 125K series w Carlsbadzie.
Rok później Niemka zwyciężyła w drugim deblowym turnieju w karierze, tym razem w Bogocie, wspólnie z Larą Arruabarreną. W tym samym roku w parze z Ralucą Olaru awansowały do finału zawodów w Rabacie.
W sezonie 2018 razem z Heather Watson zdobyły tytuł podczas rozgrywek w Acapulco. W czerwcu wywalczyła pierwsze trofeum cyklu WTA Tour w grze pojedynczej – w meczu mistrzowskim zawodów w Santa Ponça pokonała Anastasiję Sevastovą 6:4, 7:5.
W kolejnym sezonie wygrała zawody deblowe w Seulu, grając w parze z Arruabarreną. W finale zwyciężyły 7:6(7), 3:6, 10–7 z Hayley Carter i Luisą Stefani.
Drugi mistrzowski tytuł singlowy uzyskała w 2022 roku w Bogocie, gdzie pokonała w ostatnim spotkaniu Laurę Pigossi 6:3, 4:6, 6:2.
Trzeci mistrzowski tytuł singlowy również wywalczyła w Bogocie w 2023, broniąc tytuł sprzed roku, pokonując w finale Peyton Stearns 6:3, 2:6, 6:4.
Życie prywatne edytuj
Ojciec tenisistki, Heinrich Malek (Henryk Małek) był piłkarzem ręcznym, Polakiem urodzonym w Zabrzu[2][3]. Tatjana przeżyła mocno śmierć ojca w 2008. Konsekwencją była depresja. W tym samym roku doznała zatoru płucnego[3].
8 kwietnia 2013 roku Tatjana Malek i Charles Edouard Maria wzięli ślub. Tenisistka przyjęła nazwisko swojego męża, także tenisisty i jej trenera. 20 grudnia 2013 urodziła córkę – Charlotte. 2 kwietnia 2021 urodziła drugą córkę – Cecilię.
Historia występów wielkoszlemowych edytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej edytuj
| Turniej | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | Q1 | 1R | 2R | 1R | Q1 | A | Q3 | A | 1R | 2R | Q1 | 1R | 1R | 1R | A | 1R | 1R | 2R | 0 / 11 | 3 – 11 | ||
| French Open | A | A | A | A | A | A | Q3 | 1R | Q1 | Q3 | 1R | A | 1R | 2R | 2R | 1R | 1R | A | A | 1R | 1R | 0 / 9 | 2 – 9 | |||
| Wimbledon | A | A | A | A | 1R | A | 2R | 1R | Q1 | Q2 | 1R | A | 3R | 1R | 2R | 2R | 1R | NH | A | SF | 1R | 0 / 11 | 10 – 11 | |||
| US Open | A | A | A | A | 1R | A | 1R | Q1 | Q2 | 2R | A | Q2 | 1R | Q3 | 2R | 2R | 1R | 1R | Q1 | 1R | 1R | 0 / 10 | 3 – 10 | |||
| Ranking na koniec roku | 651 | 552 | 284 | 146 | 88 | 272 | 68 | 137 | 191 | 112 | 258 | 214 | 68 | 126 | 46 | 79 | 90 | 109 | 279 | 68 | 57 | 0 / 41 | 18 – 41 | |||
Występy w grze podwójnej edytuj
| Turniej | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | A | 1R | A | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | A | 1R | 1R | 1R | 0 / 12 | 1 – 12 | |||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | 1R | 2R | 2R | 3R | A | 2R | 1R | A | A | 1R | 1R | 0 / 9 | 5 – 9 | ||||
| Wimbledon | A | A | A | A | 2R | A | 1R | 1R | A | Q1 | 1R | A | 1R | 2R | 2R | QF | A | NH | A | 1R | 1R | 0 / 10 | 5 – 10 | ||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | A | 2R | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | A | A | A | 3R | 0 / 9 | 4 – 9 | ||||
| Ranking na koniec roku | – | 560 | 371 | 245 | 121 | 372 | 87 | 101 | 138 | 80 | 131 | 107 | 80 | 63 | 206 | 87 | 163 | 165 | 309 | 542 | 307 | 0 / 40 | 15 – 40 | ||||
Występy w grze mieszanej edytuj
| Turniej | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | NH | A | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||
| 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA edytuj
Gra pojedyncza 3 (3–0) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 24 czerwca 2018 | Santa Ponça | Trawiasta |  Anastasija Sevastova
|
6:4, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 2. | 10 kwietnia 2022 | Bogota | Ceglana |  Laura Pigossi
|
6:3, 4:6, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 3. | 9 kwietnia 2023 | Bogota | Ceglana |  Peyton Stearns
|
6:3, 2:6, 6:4 |
Gra podwójna 8 (4–4) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 26 lipca 2009 | Bad Gastein | Ceglana |  Andrea Petković
|
 Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká
|
2:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 16 września 2012 | Québec | Dywanowa (hala) |  Kristina Mladenovic
|
 Alicja Rosolska Heather Watson
|
7:6(5), 6:7(6), 10–7 |
| Finalistka | 2. | 12 października 2014 | Osaka | Twarda |  Lara Arruabarrena
|
 Shūko Aoyama Renata Voráčová
|
1:6, 2:6 |
| Finalistka | 3. | 19 lipca 2015 | Båstad | Ceglana |  Olha Sawczuk
|
 Kiki Bertens Johanna Larsson
|
5:7, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 16 kwietnia 2016 | Bogota | Ceglana | Lara Arruabarrena
|
Gabriela Cé Andrea Gámiz
|
6:2, 4:6, 10–8 |
| Finalistka | 4. | 29 kwietnia 2016 | Rabat | Ceglana |  Raluca Olaru
|
 Xenia Knoll Aleksandra Krunić
|
3:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 3 marca 2018 | Acapulco | Twarda | Heather Watson
|
Kaitlyn Christian Sabrina Santamaria
|
7:5, 2:6, 10–2 |
| Zwyciężczyni | 4. | 22 września 2019 | Seul | Twarda | Lara Arruabarrena
|
Hayley Carter Luisa Stefani
|
7:6(7), 3:6, 10–7 |
Finały turniejów WTA 125K Series edytuj
Gra podwójna 1 (0–1) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 27 listopada 2015 | Carlsbad | Twarda |  Oksana Kalasznikowa
|
Gabriela Cé Verónica Cepede Royg
|
6:1, 4:6, 8–10 |
Występy w Turnieju WTA Elite Trophy edytuj
W grze podwójnej edytuj
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2016 | Faza grupowa | Oksana Kalasznikowa |
 Andreja Klepač Arantxa Parra Santonja Yang Zhaoxuan You Xiaodi |
1:6, 6:7(1) 1:6, 7:6(3), 10–7 |
Przypisy edytuj
- ↑ PAP: US Open. Tatjana Maria: Przepraszam, że pokonałam Radwańską. sport.interia.pl, 2018-08-28. [dostęp 2019-08-29]. (pol.).
- ↑ Krzysztof Rawa: Koniec passy Igi Świątek. Zapowiedziana porażka na Wimbledonie. Rzeczpospolita, 2022-07-03. [dostęp 2022-07-04]. (pol.).
- ↑ a b Ravi Ubha: Life on the professional tennis circuit with a four-year-old in tow. The Irish Times, 2017-12-29. [dostęp 2022-07-07]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2021-09-15] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2021-09-15] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2021-09-15] (ang.).