The Byrds

The Byrds – amerykańska grupa muzyczna z Kalifornii tworząca w oryginalnym stylu, który łączył w sobie folk rock z rockiem psychodelicznym; powszechnie kojarzono ją również z jangle popem oraz country rockiem.

The Byrds
Ilustracja
The Byrds w 1972 roku
Rok założenia 1964
Rok rozwiązania 1973
Pochodzenie  Stany Zjednoczone
Gatunek rock, folk rock, rock psychodeliczny, country rock[1]
Wydawnictwo muzyczne Columbia
Powiązania Bob Dylan, Crosby, Stills and Nash, Gram Parsons, The Flying Burrito Brothers
Byli członkowie
Roger McGuinn, David Crosby, Gene Clark, Michael Clarke, Skip Battin, Gene Parsons, Chris Hillman, Kevin Kelley, Clarence White, John York
Współpracownicy
Gram Parsons, Bob Dylan
Strona internetowa

W założeniu była amerykańską odpowiedzią na tzw. brytyjską inwazję, zdobywając status jednego z najsłynniejszych zespołów reprezentujących rodzący się ruch hippisowski[2]. Założyciele grupy, Roger McGuinn oraz Gene Clark, zdefiniowali (obok Boba Dylana oraz Grama Parsonsa) brzmienie folk rocka, nowoczesnego country oraz americana, kładąc fundament pod przyszły rozwój tych gatunków. Brzmienie zespołu było na ogół łagodne, oparte na pogodnych tekstach, powolnej grze gitar akustycznych oraz charakterystycznych harmoniach wokalnych, które w późniejszym czasie zainspirowały takie zespoły, jak Crosby, Stills and Nash, Grateful Dead czy Eagles. Styl życia związany z działalnością The Byrds stanowił również jedną z głównych inspiracji dla powstania filmu Dennisa Hoppera, Swobodny jeździec z 1969 roku[2][3].

Treściowo muzyka The Byrds łączyła dwa biegunowo różne oblicza kultury amerykańskiej: z jednej strony protestancką religijność oraz sentymentalne przywiązanie do biblijnych tradycji Stanów Zjednoczonych, a z drugiej strony dążenia związane z awangardą psychodeliczną, hippisowskim indywidualizmem oraz rewolucją obyczajową[3]. Inspirowany biblijną Księgą Koheleta (3,1-20) największy przebój grupy Turn! Turn! Turn! stał się sztandarowym hymnem ruchu Flower Power:

Wszystko na świecie płynie, płynie, płynie,
czas ciągle płynie, płynie, płynie,
na wszystko jest czas właściwy pod tym niebem[4].

Ta specyficzna, folkowo-psychodeliczna interpretacja pieśni Petera Seegera stała się również przykładem hippisowskiego kaznodziejstwa, które językiem biblijnym ogłaszała czas rewolucyjnych zmian w społeczeństwie[5]. Inny znany utwór, Wasn't Born to Follow, pojawiając się także w filmie Swobodny jeździec, stał się jednym z głównych znaków rozpoznawczych kultury tzw. „easy riders”, motocyklistów poszukujących własnych dróg wolności[3]. Na późniejszym etapie twórczość The Byrds coraz częściej sięgała po wątki chrześcijańskie, tworząc rockowe aranżacje tradycyjnych piosenek religijnych[3].

W 1991 grupa została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame[6].

DyskografiaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ allmusic ((( The Byrds > Biography )))
  2. ↑ a b George Starostin, Only Solitaire: The Byrds, data dostępu: 14.05.2020
  3. ↑ a b c d Michał Gołębiowski, Jesus, Mary Connecticut. O kontrkulturze i chrześcijaństwie, „Christianitas” 26.03.2020
  4. ↑ Sztuczni mistycy. Rewolucja psychodeliczna wobec religii. W: Michał Gołębiowski: Bezkres poranka. O teologii poetyckiej i teologiach kontrkultury. Kraków: Tyniec, 2020, s. 359.
  5. ↑ Sztuczni mistycy. Rewolucja psychodeliczna wobec religii. W: Michał Gołębiowski: Bezkres poranka. O teologii poetyckiej i teologiach kontrkultury. Kraków: Tyniec, 2020, s. 358-359.
  6. ↑ Rock ’n’ Roll Hall of Fame Inductees 1986 – 2010 (ang.). The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-06-30].

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Byrds&oldid=61768454”