Woda trytowa

Woda trytowa
Nazewnictwo
	Inne nazwy i oznaczenia
	tlenek ditrytu, superciężka woda
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	T2O
Inne wzory	3H2O
Masa molowa	22,03 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	14940-65-9
PubChem	104752
SMILES
	[3H]O[3H]
InChI
	InChI=1S/H2O/h1H2/i/hT2
	InChIKey
	XLYOFNOQVPJJNP-PWCQTSIFSA-N
Właściwości
	Gęstość
	1,21 g/cm³ (13,4 °C); ciecz
Temperatura topnienia	4,48 °C
Temperatura wrzenia	101,21 °C
Punkt potrójny	4,49 ±0,02 °C; 663 Pa
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Woda trytowa^[4] (tlenek ditrytu, superciężka woda^[a]), T
2O lub 3
H
2O – woda, w której atomy wodoru 1
H zastąpione zostały izotopem 3
H, czyli trytem.

Otrzymywanie edytuj

Można ją otrzymać przez utlenienie gazowego trytu tlenkiem miedzi(II)^[3].

Właściwości edytuj

Określenie jej właściwości jest trudne ze względu na ryzyko dla zdrowia i rozpad promieniotwórczy trytu (T_½ wynosi ok. 12 lat). Temperatura topnienia T
2O wynosi 4,5 °C, wrzenia 101,2 °C, a maksymalną gęstość (1,215 g/cm³) osiąga w temp. 13,4 °C^[1]^[2].

Zastosowania edytuj

Wodę trytową można wykorzystać jako znacznik w górnictwie naftowym^[5] oraz do badań hydrogeologicznych – po jej dodaniu do cieków można śledzić ich przebieg, kontakty i szybkość przepływu^[6]. Po rozcieńczeniu w dużej ilości zwykłej wody H
2O następuje wymiana atomów:

T
2O + H
2O → 2HTO

Powstający związek HTO też jest nazywany wodą trytową i to on jest oznaczany w ww. badaniach^[5]^[6].

Zobacz też edytuj

ciężka woda – D
2O

Uwagi edytuj

↑ Ang. superheavy water^[1].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Tritium oxide, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 104752 (ang.).
↑ ^a ^b hydrogen - Isotopes of hydrogen, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-06-24] (ang.).
↑ ^a ^b W.M.W.M. Jones W.M.W.M., The Triple Point Temperature of Tritium Oxide 1, „Journal of the American Chemical Society”, 74 (23), 1952, s. 6065–6066, DOI: 10.1021/ja01143a070 (ang.).
↑ ^a ^b CyprianC. Świętaszczyk CyprianC., Medycyna nuklearna – wprowadzenie do diagnostyki i terapii radioizotopowej, wyd. 2, 2018, s. 31, ISBN 978-83-939192-2-2 [dostęp 2017-07-28] .
↑ ^a ^b JózefJ. Such JózefJ., Możliwości wykorzystania znaczników chemicznych w krajowym górnictwie nafty i gazu, „Nafta-Gaz”, 66 (7), 2010, s. 621–629 [dostęp 2017-07-28] .
↑ ^a ^b TadeuszT. Florkowski TadeuszT., Możliwości oznaczania trytu w próbkach wody w zastosowaniu do badań hydrogeologicznych, „Geological Quarterly”, 4, 8, 1964, s. 887–896 [dostęp 2017-07-28] .

[5] Ang. superheavy water^[1].

[PubChem-1] Tritium oxide, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 104752 (ang.).

[EB-2] hydrogen - Isotopes of hydrogen, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-06-24] (ang.).

[Jones-3] W.M.W.M. Jones W.M.W.M., The Triple Point Temperature of Tritium Oxide 1, „Journal of the American Chemical Society”, 74 (23), 1952, s. 6065–6066, DOI: 10.1021/ja01143a070 (ang.).

[Cyprian-4] CyprianC. Świętaszczyk CyprianC., Medycyna nuklearna – wprowadzenie do diagnostyki i terapii radioizotopowej, wyd. 2, 2018, s. 31, ISBN 978-83-939192-2-2 [dostęp 2017-07-28] .

[Such-6] JózefJ. Such JózefJ., Możliwości wykorzystania znaczników chemicznych w krajowym górnictwie nafty i gazu, „Nafta-Gaz”, 66 (7), 2010, s. 621–629 [dostęp 2017-07-28] .

[TF-7] TadeuszT. Florkowski TadeuszT., Możliwości oznaczania trytu w próbkach wody w zastosowaniu do badań hydrogeologicznych, „Geological Quarterly”, 4, 8, 1964, s. 887–896 [dostęp 2017-07-28] .

[4]

[a]

[1]

[2]

[3]

[5]

[6]