Wikipedia

Todd Lodwick

amerykański narciarz

Todd Lodwick (ur. 21 listopada 1976 w Steamboat Springs) – amerykański narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, srebrny medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata, złoty medalista mistrzostw świata juniorów oraz zwycięzca Letniego Grand Prix.

Todd Lodwick
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1976
Steamboat Springs

Klub

Steamboat Springs WSC

Wzrost

178 cm

Debiut w PŚ

7.01 1995, Schonach
(8. miejsce – Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

7.01 1995, Schonach
(8. miejsce – Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

6.12 1995, Steamboat Springs (1. miejsce – Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
srebro Vancouver 2010 Sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Liberec 2009 Start masowy
złoto Liberec 2009 Gundersen HS100
brąz Val di Fiemme 2013 Sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Asiago 1996 Gundersen
Puchar Świata (sprint)
3. miejsce
2004/2005
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2005
srebro 2. miejsce
2004
brąz 3. miejsce
2003
Zakończenie kariery: 2014 rok
Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Todd Lodwick pojawił się 5 grudnia 1993 roku, kiedy wystartował w zawodach Pucharu Świata B. Zwyciężył wtedy w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena w Lillehammer. W wieku zaledwie 17 lat wystartował na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie indywidualnie był trzynasty, a w drużynie zajął siódme miejsce. Blisko rok później, 7 stycznia 1995 roku Schonach zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 8. miejsce w Gundersenie. Tym samym w swoim debiucie w Pucharze Świata od razu zdobył punkty. W sezonie 1994/1995 wystartował jeszcze pięciokrotnie, za każdym razem punktując. W klasyfikacji generalnej zajął jedenastą pozycję. W 1995 roku zajął także wspólnie z kolegami z reprezentacji czwarte miejsce w konkursie drużynowym podczas mistrzostw świata w Thunder Bay.

Przełom w karierze Todda nastąpił w sezonie 1995/1996. W zawodach pucharowych wystąpił tylko trzy razy, ale już w pierwszym starcie, 6 grudnia 1995 roku w Steamboat Springs nie tylko stanął na podium, ale zwyciężył w konkursie metodą Gundersena. Był ponadto trzeci w tej samej konkurencji 6 lutego 1996 roku w Seefeld. Z powodu małej liczby startów w klasyfikacji generalnej zajął tylko szesnaste miejsce. W tym samym roku zdobył złoty medal w Gundersenie na mistrzostwach juniorów w Asiago. Taki sam wynik w klasyfikacji generalnej uzyskał również w sezonie 1996/1997. Tym razem tylko raz stanął na podium, 29 grudnia 1996 roku w Oberwiesenthal był trzeci w sprincie. Na mistrzostwach świata w Trondheim w 1997 roku zajął piąte miejsce w zawodach drużynowych.

Przez osiem kolejnych sezonów nie opuszczał czołowej dziesiątki klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonach 1997/1998, 1999/2000 i 2004/2005, które kończył na czwartym miejscu. W sezonie 2004/2005 był ponadto trzeci w klasyfikacji sprintu, za Hannu Manninenem z Finlandii i Niemcem Ronnym Ackermannem. W tym czasie wystąpił na czterech edycjach mistrzostw świata. Indywidualnie najlepiej wypadł na mistrzostwach świata w Ramsau w 1999 roku i mistrzostwach w Oberstdorfie w 2005 roku, gdzie był trzynasty w sprincie. W zawodach drużynowych był piąty w Oberstdorfie oraz na Mistrzostwach w Val di Fiemme w 2003 roku. Wziął także udział w trzech igrzyskach olimpijskich, najlepiej prezentując się na igrzyskach w Salt Lake City w 2002 roku, gdzie był piąty w sprincie, siódmy w Gundersenie oraz czwarty w konkursie drużynowym.

W Letnim Grand Prix w kombinacji norweskiej był trzeci w piątej edycji, drugi w szóstej edycji, a w 2003 roku zwyciężył w szóstej edycji tego cyklu. Po zakończeniu Po zakończeniu sezonu 2005/2006 Lodwick postanowił zakończyć karierę, mimo iż miał zaledwie 29 lat. Do rywalizacji wrócił jednak po dwóch latach, w grudniu 2008 roku[1]. Rozpoczął od czterech startów w Pucharze Kontynentalnym, z czego trzy wygrał, a raz był drugi. Już 27 grudnia 2008 roku ponownie zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując drugie miejsce w Gundersenie w Oberhofie. Wynik ten powtórzył dzień później, punktował także w trzech kolejnych startach w styczniu 2009 roku. Dzięki temu został włączony do kadry USA na mistrzostwa świata w Libercu. Amerykanin zdobył tam złote medale w starcie masowym i Gundersenie na normalnej skoczni, a w zawodach metodą Gundersena na dużym obiekcie był dziesiąty. Został tym samym pierwszym sportowcem z USA, który zdobył dwa złote medale w kombinacji norweskiej. Jest także najstarszym w historii mistrzem świata. W dniu drugiego zwycięstwa miał 32 lata, 3 miesiące i jeden dzień[2]. W klasyfikacji generalnej sezonu 2008/2009 zajął 24. miejsce.

Sezon 2009/2010 zaczął od dwóch wygranych zawodów Pucharu Kontynentalnego w amerykańskim Pak City. W Pucharze Świata pojawił się osiem razy, sześciokrotnie plasując się w czołowej dziesiątce. Dwa razy stanął na podium: 10 stycznia w Val di Fiemme był drugi, a 16 stycznia 2010 roku w Chaux-Neuve był trzeci w Gundersenie. Sezon ten zakończył na 15. pozycji. W tym samym roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie wspólnie z Brettem Camerotą, Johnnym Spillanem i Billem Demongiem wywalczył srebrny medal w konkursie drużynowym. Już po skokach Amerykanie zajmowali drugie miejsce i na trasę biegu wyruszyli ze stratą dwóch sekund do prowadzących Finów. W biegu wyprzedzili reprezentantów Finlandii, jednak dali się wyprzedzić Austriakom, którzy sięgnęli po złoty medal. Na mecie Amerykanie stracili do zwycięzców nieco ponad pięć sekund i o około czternaście wyprzedzili Niemców, którzy uplasowali się na trzeciej pozycji. W indywidualnych startach był trzynasty w Gundersenie na dużej skoczni, a na normalnym obiekcie był blisko medalu, ostatecznie jednak zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Alessandro Pittinem z Włoch o zaledwie 0.7 sekundy.

Najważniejszym punktem sezonu 2010/2011 były mistrzostwa świata w Oslo. Lodwick był tam ósmy w Gundersenie na normalnej skoczni i piąty na dużej. Wystartował także w obu konkursach drużynowych, w których Amerykanie zajęli odpowiednio czwarte i szóste miejsce. W rywalizacji pucharowej spisywał się słabiej niż w poprzednim sezonie. Ani razu nie stanął na podium, jego najlepszym wynikiem był czwarte miejsce w Gundersenie 18 grudnia 2010 roku w Ramsau. W klasyfikacji generalnej zajął tym razem 25. miejsce. W sezonie 2011/2012 ponownie nie stanął na podium. W czterech startach indywidualnych Amerykanin ani razu nie znalazł się w pierwszej dwudziestce i w klasyfikacji końcowej zajął 52. miejsce. Był to najgorszy wynik w jego dotychczasowej karierze. W lecie 2012 roku zajął ósme miejsce w piętnastej edycji LGP. Podczas lipcowych zawodów w rosyjskim Soczi dwukrotnie stawał na podium: 21 lipca był drugi za Bernhardem Gruberem z Austrii, a dzień później zwyciężył. W kolejnym sezonie zimowym wypadł jeszcze słabiej niż przed rokiem, zdobywając zaledwie 11 punktów, co dało mu 59. pozycję w klasyfikacji generalnej. Mimo to na rozgrywanych na przełomie lutego i marca 2013 roku mistrzostwach świata w Val di Fiemme Lodwick zdobył medal. W sztafecie na normalnej skoczni wspólnie z Demongiem oraz Bryanem i Taylorem Fletcherami zajął trzecie miejsce. Indywidualnie pojawił się tylko w konkursie na normalnej skoczni, który ukończył na 35. pozycji.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie   edytuj

 
Lodwick na igrzyskach w Vancouver.
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
13. 19 lutego 1994   Lillehammer Gundersen K-90/15 km 39:07.9 min +5:13.3 min   Fred Børre Lundberg
7. 24 lutego 1994   Lillehammer Sztafeta K-90/3x10 km[3] 1:22:51.8 h +13:15.6 min   Japonia
20. 14 lutego 1998   Nagano Gundersen K-90/15 km 41:21.1 min +3:36.3 min   Bjarte Engen Vik
4. 20 lutego 1998   Nagano Sztafeta K-90/4x5 km[4] 54:11.5 min +4:27.1 min   Norwegia
7. 9 lutego 2002   Salt Lake City Gundersen K-90/15 km 39:11.7 min +2:27.7 min   Samppa Lajunen
4. 14 lutego 2002   Salt Lake City Sztafeta K-90/4x5 km[5] 48:42.2 min +1:11.9 min   Finlandia
5. 21 lutego 2002   Salt Lake City Sprint K-120/7.5 km 16:40.1 min +52.0 s   Samppa Lajunen
8. 11 lutego 2006   Pragelato Gundersen HS106/15 km 39:44.6 min +1:12.0 min   Georg Hettich
7. 15 lutego 2006   Pragelato Sztafeta HS134/4x5 km[6] 49:52.6 min +1:59.9 min   Austria
9. 21 lutego 2006   Pragelato Sprint HS134/7.5 km 18:29.0 min +42.4 s   Felix Gottwald
4. 14 lutego 2010   Vancouver Gundersen HS106/10 km 25:47.1 min +1.5 s   Jason Lamy Chappuis
2.  23 lutego 2010   Vancouver Sztafeta HS140/4x5 km[7] 49:31.6 min +5.2 s   Austria
13. 25 lutego 2010   Vancouver Gundersen HS140/10 km 25:32.9 min +1:10.3 min   Bill Demong
dns 12 lutego 2014   Soczi Gundersen HS106/10 km 23:50.2 min dns   Eric Frenzel
dns 18 lutego 2014   Soczi Gundersen HS140/10 km 22:45.5 min dns   Jørgen Gråbak
6. 21 lutego 2014   Soczi Sztafeta HS140/4x5 km[8] 47:13.5 min +2:21.6 min   Norwegia

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
4. 10 marca 1995   Thunder Bay Sztafeta K-90/4x5 km[9] 56:20.2 min +6:39.2 min   Japonia
5. 23 lutego 1997   Trondheim Sztafeta K-90/4x5 km[10] 52:18.0 min +2:39.1 min   Norwegia
14. 20 lutego 1999   Ramsau Gundersen K-90/15 km 37:04.8 min ?   Bjarte Engen Vik
10. 25 lutego 1999   Ramsau Sztafeta K-90/4x5 km[11] 49:34.2 min ?   Finlandia
13. 27 lutego 1999   Ramsau Sprint K-90/7.5 km 17:48.4 min ?   Bjarte Engen Vik
17. 15 lutego 2001   Lahti Gundersen K-90/15 km 39:26.7 min ?   Bjarte Engen Vik
8. 20 lutego 2001   Lahti Sztafeta K-90/4x5 km[5] 48:54.1 min +3:11.4 min   Norwegia
25. 24 lutego 2001   Lahti Sprint K-116/7.5 km 19:40.3 min ?   Marko Baacke
14. 21 lutego 2003   Val di Fiemme Gundersen K-95/15 km 37:54.2 min +3:07.3 min   Ronny Ackermann
5. 24 lutego 2003   Val di Fiemme Sztafeta K-95/4x5 km[12] 47:23.9 min +3:15.2 min   Austria
19. 28 lutego 2003   Val di Fiemme Sprint K-120/7.5 km 18:47.8 min +1:23.5 min   Johnny Spillane
21. 18 lutego 2005   Oberstdorf Gundersen HS100/15 km 38:56.2 min +1:04.1 min   Ronny Ackermann
5. 23 lutego 2005   Oberstdorf Sztafeta HS137/4x5 km[6] 49:45.5 min +1:29.9 min   Norwegia
13. 27 lutego 2005   Oberstdorf Sprint HS137/7.5 km 20:15.6 min +1:23.4 min   Ronny Ackermann
1.  20 lutego 2009   Liberec Start masowy HS100/10 km 276.0 pkt - -
1.  22 lutego 2009   Liberec Gundersen HS100/10 km 24:22.3 min - -
10. 28 lutego 2009   Liberec Gundersen HS134/10 km 23:36.6 min +1:13.5 min   Bill Demong
8. 26 lutego 2011   Oslo Gundersen HS106/10 km 25:19.2 min +46.9 s   Eric Frenzel
4. 28 lutego 2011   Oslo Sztafeta HS106/4x5 km[13] 48:07.8 min +54.8 s   Austria
5. 2 marca 2011   Oslo Gundersen HS134/10 km 25:31.6 min +38.8 s   Jason Lamy Chappuis
6. 4 marca 2011   Oslo Sztafeta HS134/4x5 km[13] 47:12.3 min +3:15.2 min   Austria
35. 22 lutego 2013   Val di Fiemme Gundersen HS106/10 km 29:13.2 min +2:22.4 min   Jason Lamy Chappuis
3.  24 lutego 2013   Val di Fiemme Sztafeta HS106/4x5 km[14] 57:34.0 min +4.2 s   Francja

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
1.  29 stycznia 1996   Asiago Gundersen K-90/15 km ? - -

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 6 grudnia 1995   Steamboat Springs Gundersen K88/15 km ? 1. - -
2. 4 lutego 1996   Seefeld Gundersen K120/15 km ? 3. ?   Knut Tore Apeland
3. 29 grudnia 1996   Oberwiesenthal Sprint K90/7.5 km ? 3. ?   Mario Stecher
4. 13 grudnia 1997   Steamboat Springs Gundersen K88/15 km ? 3. ?   Mario Stecher
5. 3 stycznia 1998   Schonach Gundersen ? 1. - -
6. 13 marca 1998   Oslo Sprint ? 1. - -
7. 21 listopada 1998   Rovaniemi Gundersen ? 3. ?   Hannu Manninen
8. 30 stycznia 1999   Chaux-Neuve Gundersen ? 2. ?   Samppa Lajunen
9. 12 lutego 2000   Sapporo Gundersen K120/15 km ? 2. ?   Kristian Hammer
10. 25 stycznia 2001   Steamboat Springs Gundersen K114/15 km ? 1. - -
11. 1 grudnia 2001   Lillehammer Gundersen K120/15 km 42:03.7 min 1. - -
12. 16 grudnia 2001   Steamboat Springs Gundersen K90/15 km 42:00.8 min 2. +12.1 s   Felix Gottwald
13. 12 stycznia 2003   Chaux-Neuve Gundersen K90/15 km 42:41.6 min 3. +1:42.5 min   Felix Gottwald
14. 30 grudnia 2003   Oberhof Gundersen K120/15 km 36:02.2 min 3. +1:06.6 min   Ronny Ackermann
15. 2 stycznia 2004   Reit im Winkl Sprint K90/7.5 km 20:32.1 min 3. +24.1 s   Magnus Moan
16. 4 stycznia 2004   Schonach Gundersen K90/15 km 34:29.5 min 1. - -
17. 15 lutego 2004   Oberstdorf Sprint K120/7.5 km 18:14.6 min 3. +2.9 s   Hannu Manninen
18. 27 listopada 2004   Ruka Gundersen HS142/15 km 35:55.1 min 3. +33.9 s   Ronny Ackermann
19. 28 listopada 2004   Ruka Sprint HS142/7.5 km 19:49.1 min 2. +42.0 s   Hannu Manninen
20. 2 stycznia 2005   Ruhpolding Sprint HS128/7.5 km 20:13.3 min 2. +13.1 s   Ronny Ackermann
21. 23 stycznia 2005   Liberec Sprint HS134/7.5 km 21:22.2 min 3. +21.3 s   Hannu Manninen
22. 4 grudnia 2005   Lillehammer Sprint HS131/7.5 km 19:47.5 min 2. +0.4 s   Hannu Manninen
23. 28 stycznia 2006   Seefeld Sprint HS100/7.5 km 19:47.1 min 3. +18.8 s   Hannu Manninen
24. 29 stycznia 2006   Seefeld Gundersen HS100/15 km 37:40.3 min 2. +10.2 s   Hannu Manninen
25. 27 grudnia 2008   Oberhof Gundersen HS140/10 km 25:22.8 min 2. +0.3 s   Magnus Moan
26. 28 grudnia 2008   Oberhof Gundersen HS140/10 km 27:22.2 min 2. +6.9 s   Anssi Koivuranta
27. 10 stycznia 2010   Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 33:49.9 min 2. +15.3 s   Bill Demong
28. 16 stycznia 2010   Chaux-Neuve Gundersen HS100/10 km 23:30.7 min 3. +7.1 s   Magnus Moan

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 5 grudnia 1993   Lillehammer Gundersen K90/15 km ? 1. - -
2. 10 grudnia 2005   Steamboat Springs Gundersen HS127/15 km 42:16.1 min 1. - -
3. 11 grudnia 2005   Steamboat Springs Sprint HS127/7.5 km 17:52.2 min 1. - -
4. 13 grudnia 2008   Park City Gundersen HS134/10 km 30:20.5 min 1. - -
5. 14 grudnia 2008   Park City Gundersen HS134/10 km 29:59.3 min 1. - -
6. 17 grudnia 2008   Vancouver Gundersen HS106/10 km 27:19.5 min 1. - -
7. 18 grudnia 2008   Vancouver Gundersen HS106/10 km 26:37.3 min 2. +1.4 s   Tobias Kammerlander
8. 12 grudnia 2009   Park City Gundersen HS134/10 km 34:29.5 min 1. - -
9. 13 grudnia 2009   Park City Gundersen HS134/10 km 28:41.5 min 1. - -
10. 4 grudnia 2010   Steamboat Springs Gundersen HS127/10 km 23:43.9 min 1. - -
11. 5 grudnia 2010   Steamboat Springs Gundersen HS127/10 km 23:35.6 min 1. - -
12. 14 grudnia 2012   Soldier Hollow Gundersen HS100/10 km 23:52.2 min 1. - -
13. 15 grudnia 2012   Soldier Hollow Gundersen HS100/10 km 24:21.7 min 1. - -
14. 16 grudnia 2012   Soldier Hollow Gundersen HS100/10 km 23:53.5 min 1. - -

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 21 sierpnia 2002   Winterberg Gundersen K90/14 km ? 2. +1.1 s   Georg Hettich
2. 25 sierpnia 2002   Oberhof Sprint K120/9 km ? 3. +1.4 s   Mario Stecher
3. 22 sierpnia 2003   Villach Gundersen K90/15 km ? 1. - -
4. 31 sierpnia 2003   Winterberg Gundersen K81/14 km 26:57.7 min 3. +8.5 s   Mario Stecher
5. 15 sierpnia 2004   Oberstdorf Gundersen HS137/15 km 30:00.8 min 1. - -
6. 27 sierpnia 2004   Harrachov Gundersen HS100/15 km ? 1. - -
7. 29 sierpnia 2004   Steinbach Sprint HS140/9.0 km ? 3. +11.6 s   Christoph Bieler
8. 4 września 2005   Steinbach Sprint HS140/7.5 km 18:22.7 min 3. +12.5 s   Christoph Bieler
9. 21 lipca 2012   Soczi Gundersen HS140/10 km 19:47.5 min 2. +4.3 s   Bernhard Gruber
10. 22 lipca 2012   Soczi Gundersen HS140/10 km 19:39.7 min 1. - -

Przypisy edytuj

  1. ↑ Sportowe Fakty: Todd Lodwick najlepszy w pierwszej części kombinacji norweskiej w Libercu (pol.)
  2. ↑ Lista najstarszych zdobywców tytułu mistrza świata na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
  3. ↑ Skład drużyny: Todd Lodwick, Dave Jarrett, Ryan Heckman
  4. ↑ Skład drużyny: Dave Jarrett, Tim Tetreault, Bill Demong, Todd Lodwick
  5. ↑ a b Skład drużyny: Todd Lodwick, Matt Dayton, Johnny Spillane, Bill Demong
  6. ↑ a b Skład drużyny: Bill Demong, Carl Van Loan, Johnny Spillane, Todd Lodwick
  7. ↑ Skład drużyny: Brett Camerota, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong
  8. ↑ Skład drużyny: Bryan Fletcher, Bill Demong, Taylor Fletcher, Todd Lodwick
  9. ↑ Skład drużyny: Todd Lodwick, Ryan Hackman, Tim Tetreault, Dave Jarrett
  10. ↑ Skład drużyny: Dave Jarrett, Ryan Heckman, Tim Tetreault, Todd Lodwick
  11. ↑ Skład drużyny: Carl Van Loan, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong
  12. ↑ Skład drużyny: Carl Van Loan, Jed Hinkley, Johnny Spillane, Todd Lodwick
  13. ↑ a b Skład drużyny: Bill Demong, Bryan Fletcher, Johnny Spillane, Todd Lodwick
  14. ↑ Skład drużyny: Bryan Fletcher, Taylor Fletcher, Todd Lodwick, Bill Demong

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Todd_Lodwick&oldid=71617597”