Wikipedia

Torpedowce typu Ophir

typ holenderskich torpedowców

Torpedowce typu Ophir – holenderskie torpedowce z przełomu XIX i XX wieku. W latach 1900–1903 w stoczniach Yarrow Shipbuilders w Poplar i De Schelde we Vlissingen zbudowano sześć okrętów tego typu. Jednostki weszły w skład Koninklijke Marine w latach 1901–1903, a z listy floty skreślono je w 1919 roku.

Torpedowce typu Ophir
Kraj budowy

 Wielka Brytania
 Holandia

Użytkownicy

 Koninklijke Marine

Stocznia

Yarrow Shipbuilders, Poplar
De Schelde, Vlissingen

Wejście do służby

1901–1903

Wycofanie

1919

Zbudowane okręty

6

Dane taktyczno-techniczne[1][2]
Wyporność

normalna: 105 ton
pełna: 140 t

Długość

46,63 m

Szerokość

4,7 m

Zanurzenie

2,4 m

Napęd

1 maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 1901 KM
2 kotły, 1 śruba

Prędkość

25 węzłów

Zasięg

2200 Mm przy prędkości 10 węzłów

Załoga

25

Uzbrojenie

2 działa kal. 50 mm (2 x I)
3 wt kal. 450 mm (3 x I)

Projekt i budowa edytuj

Torpedowce I klasy typu Ophir były powiększoną wersją okrętów typu Hydra[1]. Trzy pierwsze jednostki powstały w Wielkiej Brytanii, a pozostałe zbudowano w stoczni krajowej[1].

Okręty zbudowane zostały w stoczni Yarrow w Poplar (trzy) i De Schelde we Vlissingen (także trzy)[1][2]. Stępki okrętów położono w latach 1900–1901, a zwodowane zostały w latach 1901–1903[1][3].

Okręt Stocznia Położenie stępki Wodowanie Wejście do służby Los
„Ophir” Yarrow 1900 6 marca 1901 1901 wycofany 1919
„Pangrango” 1901
„Rindjani”
„Smeroe” De Schelde 1901 1903 1903
„Tangka”
„Wajang”

Dane taktyczno-techniczne edytuj

Okręty były torpedowcami o długości całkowitej 46,63 metra, szerokości 4,7 metra i zanurzeniu 2,4 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 105 ton, zaś pełna 140 ton[1][2][a]. Siłownię jednostek stanowiła maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 1901 KM, do której parę dostarczały dwa kotły Yarrow[2][4][b]. Prędkość maksymalna napędzanych jedną śrubą okrętów wynosiła 25 węzłów[1][2][c]. Okręty zabierały zapas 32 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2200 Mm przy prędkości 10 węzłów[1].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętów składały się dwa pojedyncze działa kalibru 50 mm L/37 Krupp[1][2]. Broń torpedową stanowiły trzy pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm[1][5][d].

Załoga pojedynczego okrętu składała się z 25 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4].

Służba edytuj

Torpedowce typu Ophir zostały przyjęte w skład Koninklijke Marine w latach 1901–1903[1]. Wszystkie jednostki wycofano ze składu floty w 1919 roku[1][3].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Brassey 1905 ↓, s. 329 podaje, że wyporność okrętów wynosiła 130 ton.
  2. ↑ Gogin 2021 ↓ podaje, że moc siłowni wynosiła 2000 KM.
  3. ↑ Brassey 1905 ↓, s. 329 podaje, że prędkość okrętów wynosiła 27 węzłów.
  4. ↑ Brassey 1905 ↓, s. 329 i Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 376 podają, że okręty wyposażone były w dwie wyrzutnie torped.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Gogin 2021 ↓.
  2. ↑ a b c d e f g Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 376.
  3. ↑ a b Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 365.
  4. ↑ a b Brassey 1905 ↓, s. 329.
  5. ↑ Jane 1970 ↓, s. 316.

Bibliografia edytuj

  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1860–1905. Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik (red.). New York: Mayflower Books Inc., 1979. ISBN 0-8317-0302-4. (ang.).
  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: OPHIR 1st class torpedo boats (1903-1903). Navypedia. [dostęp 2021-05-09]. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1905/6. Fred T. Jane (red.). New York: Arco Publishing Company, 1970. (ang.).
  • The Naval Annual, 1905. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1905. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Torpedowce_typu_Ophir&oldid=71645182”