Tupaja ruda

gatunek ssaka

Tupaja ruda[10] (Tupaia splendidula) – gatunek ssaka z rodziny tupajowatych (Tupaiidae).

Tupaja ruda
Tupaia splendidula
J.E. Gray, 1865[1]
Ilustracja
Ilustracja Josepha Wolfa z 1865 roku
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

wiewióreczniki

Rodzina

tupajowate

Rodzaj

tupaja

Gatunek

tupaja ruda

Synonimy
Podgatunki
  • T. s. splendidula J.E. Gray, 1865
  • T. s. carimatae G.S. Miller, 1906
  • T. s. lucida O. Thomas & Hartert, 1895[8]
  • T. s. natunae Lyon, 1911
  • T. s. riabus Lyon, 1913
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[9]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Zasięg występowania edytuj

Tupaja ruda występuje w zależności od podgatunku[11]:

  • T. splendidula splendidula – południowe Borneo.
  • T. splendidula carimataeKepulauan Karimata (południowo-zachodnie Borneo).
  • T. splendidula lucida – wyspa Laut z grupy Wysp Natuna (zachodnie Borneo).
  • T. splendidula natunae – wyspa Bunguran z grupy Wysp Natuna (zachodnie Borneo).
  • T. splendidula riabus – wyspa Kiabu z grupy Wysp Anambas.

Taksonomia edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1865 roku brytyjski zoolog John Edward Gray nadając mu nazwę Tupaia splendidula[1]. Miejsce typowe to Borneo[1][12][13]. Okaz typowy (lektotyp} to zamontowana skóra (BMNH 1847.7.8.13)[14] i czaszka (BMNH 1848.1.27.14)[15] ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie[16].

Potrzebne są bardziej szczegółowe badania (zwłaszcza w oparciu o dane molekularne), aby wyjaśnić granice taksonomiczne podgatunków[17][11].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają pięć podgatunków[11]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:

Podgatunek Oryginalna nazwa Autor i rok opisu Miejsce typowe Holotyp
T. s. carimatae Tupaia carimatae G.S. Miller, 1906 Telok Edar, Kepulauan Karimata, Borneo Zachodnie, Borneo, Indonezja[18]. Skóra i czaszka dorosłego samca (sygnatura USNM 125123) ze zbiorów Narodowego Muzeum Historii Naturalnej[19]; okaz zebrany 2 września 1904 roku przez Williama Abbotta[18].
T. s. lucida Tupaia splendidula lucida O. Thomas & Hartert, 1895 Wyspa Laut, Wyspy Natuna, Wyspy Riau, Indonezja[20]. Skóra i czaszka samicy ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Tring; okaz zebrany we wrześniu 1894 roku przez Ernesta Hose’a[20].
T. s. natunae Tupaia natunae Lyon, 1911 Natuna Besar, Wyspy Natuna, Wyspy Riau, Indonezja[6][21][22]. Skóra i czaszka samicy (sygnatura USNM 104714) ze zbiorów Narodowego Muzeum Historii Naturalnej[23]; okaz zebrany 27 czerwca 1900 roku przez Williama Abbotta[6][21][22].
T. s. riabus Tupaia riabus Lyon, 1913 Wyspa Airabu, Wyspy Anambas, Wyspy Riau, Indonezja[7][24]. Skóra i czaszka dorosłej samicy (sygnatura USNM 104881) ze zbiorów Narodowego Muzeum Historii Naturalnej[25]; okaz zebrany 23 sierpnia 1900 roku przez Williama Abbotta[7][24].

Etymologia edytuj

  • Tupaia: malaj. nazwa tupai dla wiewiórki lub tupai[26].
  • splendidula: łac. splendidus „wspaniały, znakomity”, od splendere „świecić”; przyrostek zdrabniający -ula[27].
  • carimatae: Kepulauan Karimata, Borneo[5].
  • lucida: łac. lucidus „czysty, jasny”, od lux, lucis „światło”[28].
  • natunae: Wyspy Natuna, Borneo[29].
  • riabus: Pulo Riabu (obecnie Kiabu), Wyspy Anambas, Borneo[7].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 150–175 mm, długość ogona 120–150 mm, długość tylnej stopy 40–43 mm; masa ciała 110–150 kg[17][30].

Ekologia edytuj

Tupaję rudą możemy spotkać na wysokości do 500 m n.p.m., w zalesionych terenach.

Status edytuj

Pomimo zanotowania spadku liczebności osobników tego gatunku[9], nie jest on narażony na wyginięcie (status IUCN – LC (ang. least concern ‘najmniejszej troski’))[9].

Uwagi edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c J.E. Gray. Notice of a species of Tupaia from Borneo, in the collection of the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1865, s. 322, ryc. xii, 1865. (ang.). 
  2. St.G. Mivart. Notes on the osteology of the Insectivora. „Journal of anatomy and physiology”. 1, s. 293, 1867. (ang.). 
  3. J.H.F. Kohlbrugge. Bijdragen tot de natuurlijke geschiedenis van menschen en dieren. III. Zoogdieren van Zuid-Oost Borneo. „Natuurkundig tijdschrift voor Nederlandsch Indië”. Negende serie. Deel IV. 55, s. 196, 1895. (niderl.). 
  4. Thomas i Hartert 1895 ↓, s. 489.
  5. a b G.S. Miller. Mammals collected by Dr. W. L. Abbott in the Karimata Islands, Dutch EastIndies. „Proceedings of the United States National Museum”. 31, s. 61, 1907. (ang.). 
  6. a b c M.W. Lyon. Descriptions of four new treeshrews. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 24, s. 168, 1911. (ang.). 
  7. a b c d Lyon 1913 ↓, s. 88.
  8. Thomas i Hartert 1895 ↓, s. 490.
  9. a b c F. Cassola 2016, Tupaia splendidula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-1 [dostęp 2021-07-14] (ang.).
  10. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 27–28. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  11. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 132. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  12. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Tupaia splendidula. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-07-14].
  13. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Tupaia splendidula J. E. Gray, 1865. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-01]. (ang.).
  14. 1847.7.8.13. [w:] Data Portal [on-line]. Natural Museum History. [dostęp 2023-09-01]. (ang.).
  15. 1848.1.27.14. [w:] Data Portal [on-line]. Natural Museum History. [dostęp 2023-09-01]. (ang.).
  16. Lyon 1913 ↓, s. 83–84.
  17. a b M. Hawkins: Family Tupaiidae (Treeshrews). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 2868–269. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
  18. a b Fisher i Ludwig 2015 ↓, s. 9.
  19. USNM 125123. [w:] Collections [on-line]. National Museum of Natural History. [dostęp 2023-08-31]. (ang.).
  20. a b Lyon 1913 ↓, s. 86.
  21. a b Lyon 1913 ↓, s. 85.
  22. a b Fisher i Ludwig 2015 ↓, s. 10.
  23. USNM 104714. [w:] Collections [on-line]. National Museum of Natural History. [dostęp 2023-08-31]. (ang.).
  24. a b Fisher i Ludwig 2015 ↓, s. 11.
  25. USNM 104881. [w:] Collections [on-line]. National Museum of Natural History. [dostęp 2023-08-31]. (ang.).
  26. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 697, 1904. (ang.). 
  27. The Key to Scientific Names, splendidula [dostęp 2023-09-01].
  28. The Key to Scientific Names, lucida [dostęp 2023-09-01].
  29. The Key to Scientific Names, natunae [dostęp 2023-09-01].
  30. Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 85. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

Bibliografia edytuj