Ulica św. Krzyża w Krakowie

ulica w Krakowie

Ulica św. Krzyża – ulica w Krakowie na Starym Mieście.

ulica św. Krzyża
Stare Miasto
Ilustracja
Widok z pl. św. Ducha.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kraków

Długość

ok. 440 m

Plan
Plan przebiegu ulicy
Przebieg
pl. św. Ducha
ul. św. Marka
ul. św. Tomasza
ul. Mikołajska
ul. Na Gródku
ul. Sienna, pl. Archiwum Aktów Dawnych Miasta Krakowa
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica św. Krzyża”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica św. Krzyża”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica św. Krzyża”
50,062286°N 19,942578°E/50,062286 19,942578

Łączy ul. Sienną z ul. Szpitalną. Pierwsza zabudowa tej ulicy jest datowana na okres sprzed lokacji miasta tj. przed 1257. Początkowo ulicę nazywano Szpitalną, Świńską, a na Planie Kołłątajowskim Świnią[1]. W średniowieczu w rejonie tej ulicy znajdowała się większość miejskich browarów, których w Krakowie było wówczas przeszło 25. Hodowano tam też w dużej liczbie świnie. Dokuczliwość tej hodowli spowodowała, że już w 1405 r. władze miejskie usiłowały ograniczyć ich pogłowie. W 1468 r. wydano statut, na mocy którego każda świnia biegająca samopas miała zostać skonfiskowana, a jej właściciel ukarany grzywną w wysokości 12 groszy[2][3]. W późniejszym czasie ulica nosiła nazwę Uliczki lub Kącika Świętego Krzyża, ulokowane były tu topnie wosku i łoju należące do uboższych mieszczan krakowskich[4].

Niektóre kamienice edytuj

  • Nr 1 – w domu przebudowanym z trzech gotyckich kamieniczek w połowie XIX w. mieszkał Juliusz August John (1804-1886), właściciel browaru przy ul. Lubicz. Tzw. Browar Johna był największym browarem w Krakowie, a potem w całej Galicji. Słynął z produkcji dobrego piwa nagrodzonego wieloma krajowymi medalami i nagrodami. John był wieloletnim radnym miejskim, współzałożycielem Kasy Oszczędności m. Krakowa, dyrektorem krakowskiej filii Austriackiego Banku Narodowego oraz kuratorem zboru ewangelickiego. Prowadził również działalność społeczną i dobroczynną. W roku 1868 ofiarował 3 tys. zł reńskich na schronisko dla zubożałych mieszczan[5].
  • Nr 7 – na parterze budynku miała siedzibę przed I wojną światową studencka organizacja "Spójnia"[1], obecnie mieści się w nim siedziba Fundacji Mam Marzenie. W domu tym 21 marca 1914 Włodzimierz Lenin wygłosił odczyt dla studentów[4].
  • Nr 21aKamienica Krongoldów
  • Nr 23Probostwo Kościoła św. Krzyża, gotycki dom mieszkalny, o grubych ścianach (z dzikiego kamienia i cegły) oraz wąskich oknach ułatwiających obronę; stał przy murach miejskich. Jest siedzibą biura parafii św. Krzyża. Plebania jest najstarszym zachowanym budynkiem mieszkalnym w Krakowie. W 1909 roku przeprowadzono restaurację budynku pod kierunkiem Jana Zawiejskiego[6].
  • Nr 16Kuźnia Zieleniewskich (zob. też Kamienica Zieleniewskich), najstarsza zachowana część fabryki Ludwika Zieleniewskiego, działającej w tym miejscu w latach 1851-1886. Prowadzi tędy Krakowski Szlak Techniki – szlak tematyczny dziedzictwa przemysłowego w Krakowie utworzony 6 kwietnia 2006 r.
  • Kamienica Bartynowskich – na rogu ul. św. Krzyża 14 i św. Tomasza 28

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Jan Adamczewski Kraków od A do Z, KAW Kraków
  2. Marek Żukow-Karczewski, Wyznawcy Bakchusa w dawnym Krakowie, czyli z życia cechu pijackiego w XVI i XVII wieku, "KRAKÓW" Magazyn Kulturalny, 3/31/1991.
  3. Marek Żukow-Karczewski, Krowy, świnie, dziady, rynsztoki i franca, czyli obrzydliwości krakowskie, "Gazeta Krakowska" Magazyn "Od Piątku Do Piątku", 29 (13641) 1993.
  4. a b Jerzy Kossowski, Leszek Ludwikowski, Ulicami Krakowa, Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1968, s. 73.
  5. M.Ż.K.(Marek Żukow-Karczewski), Całe miasto mówiło... O Johnie, "Echo Krakowa", 27 IX 1994 r., nr 188 (14260).
  6. Michał Rożek, Przewodnik po zabytkach Krakowa, 2006, s. 224.

Linki zewnętrzne edytuj