Urania’s Mirror

Urania’s Mirror, znany również jako Lustro Uranii lub Widok Niebios – zestaw pudełkowy zawierający serię 32 kart przedstawiających mapę nieba i poszczególne gwiazdozbiory. Opublikowany po raz pierwszy w listopadzie 1824 roku^[1]^[2]. Ilustracje umieszczone na kartach oparto na atlasie nieba autorstwa Alexandra Jamiesona^[1], same karty zostały wygrawerowane przez Sidneya Halla. Przez 170 lat nie było jednak wiadomo przez kogo zostały zaprojektowane; pierwotnie uważano, że autorką ich projektu jest pewna „dama”, w późniejszym czasie brytyjski badacz Peter Hingley zasugerował, że projektantem kart mógł być Richard Rouse Bloxam^[3]. Przednia strona pudełka przedstawia Uranię, muzę astronomii. Peter Hingley uważał te karty za jedne z najbardziej atrakcyjnych kart spośród wielu wyprodukowanych na początku XIX wieku^[3].

Opis edytuj

Lustro Uranii przedstawia 79 gwiazdozbiorów na 32 kartach. Niektóre z przedstawionych gwiazdozbiorów są już uważane za historyczne, podobnie jak niektóre z podgwiazdozbiorów, takie jak Caput Medusæ (głowa Meduzy, noszona przez Perseusza)^[1]. Początkowo Lustro Uranii było reklamowane jako zawierające „wszystkie konstelacje widoczne w Imperium Brytyjskim”^[2]^[3], ale w rzeczywistości pomijało niektóre południowe konstelacje. Hingley nazwał Lustro Uranii „jednym z najbardziej czarujących i atrakcyjnych wizualnie materiałów pomocniczych do samokształcenia astronomicznego, które powstały na początku XIX wieku”^[3].

Galeria edytuj

Karta 1: Smok i Mała Niedźwiedzica
Karta 2: Żyrafa, Rangifer i Custos Messium
Karta 3: Kasjopea
Karta 4: Cefeusz
Karta 5: Honores Frederici, Andromeda i Triangulum Minus
Karta 6: Perseusz i Głowa Meduzy
Karta 7: Woźnica
Karta 8: Ryś i Telescopium Herschelii
Karta 9: Wielka Niedźwiedzica
Karta 10: Wolarz, Psy Gończe, Warkocz Bereniki i Kwadrat Ścienny
Karta 11: Herkules i Korona Północna
Karta 12: Ciołek Poniatowskiego, Wężownik, Tarcza Sobieskiego i Wąż
Karta 13: Delfin, Strzała, Orzeł i Antinous
Karta 14: Jaszczurka, Łabędź, Lutnia oraz Lisek i Alfa Vulpeculae
Karta 15: Pegaz i Źrebię
Karta 16: Baran i Musca Borealis
Karta 17: Byk
Karta 18: Bliźnięta
Karta 19: Rak
Karta 20: Lew i Leo Minorydy
Karta 21: Panna
Karta 22: Waga
Karta 23: Skorpion
Karta 24: Strzelec, Korona Południowa, Mikroskop i Luneta
Karta 25: Koziorożec
Karta 26: Wodnik, Ryba Południowa i Globus Aerostaticus
Karta 27: Ryby
Karta 28: Psalterium Georgianum, Erydan, Wieloryb, Rzeźbiarz, Piec i Machina Electrica
Karta 29: Orion
Karta 30: Wielki Pies, Zając, Gołąb i Rylec
Karta 31: Jednorożec, Mały Pies i Officina Typographica
Karta 32 – gwiazdozbiory: Kruka, Pucharu, Sekstantu, Hydry, Wilka, Centaura, Pompy, Kompasu, oraz Argo, Sowy i Felis

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c Urania’s Mirror c.1825 [online], ianridpath.com [dostęp 2021-02-03] .
↑ ^a ^b Monthly Critical Gazette, 1824, s. 578 [dostęp 2021-02-03] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d P.D.P.D. Hingley P.D.P.D., Urania's Mirror - a 170-year old mystery solved?, „Journal of the British Astronomical Association”, 104, 1 października 1994, s. 238–240, ISSN 0007-0297 [dostęp 2021-02-03] .

[:0-1] Urania’s Mirror c.1825 [online], ianridpath.com [dostęp 2021-02-03] .

[:1-2] Monthly Critical Gazette, 1824, s. 578 [dostęp 2021-02-03] (ang.).

[:2-3] P.D.P.D. Hingley P.D.P.D., Urania's Mirror - a 170-year old mystery solved?, „Journal of the British Astronomical Association”, 104, 1 października 1994, s. 238–240, ISSN 0007-0297 [dostęp 2021-02-03] .

[1]

[2]

[3]