Valerio Zurlini (ur. 19 marca 1926 w Bolonii[1], zm. 26 października 1982 w Weronie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy.

Valerio Zurlini
Ilustracja
Valerio Zurlini (1973)
Data i miejsce urodzenia

19 marca 1926
Bolonia

Data i miejsce śmierci

26 października 1982
Werona

Zawód

reżyser, scenarzysta

Lata aktywności

1944–1976

Życiorys

edytuj

Zaczął pracę w teatrze jeszcze podczas studiów prawniczych w Rzymie. W 1943 dołączył do antyfaszystowskiego ruchu oporu, wstąpił też w szeregi Włoskiej Partii Komunistycznej. W okresie powojennym tworzył krótkometrażowe filmy dokumentalne. W 1954 zadebiutował w fabule jedyną w swoim dorobku komedią pt. Dziewczęta z Florencji.

Sukces odniósł w latach 60. wraz z filmami Dziewczyna z walizką (1961) i Kronika rodzinna (1962). W pierwszym z nich wystąpiła wschodząca wtedy gwiazda Claudia Cardinale oraz Jacques Perrin, ulubiony aktor Zurliniego. Drugi zaś film, w którym główną rolę zagrał Marcello Mastroianni, przyniósł reżyserowi główną nagrodę Złotego Lwa na 23. MFF w Wenecji.

Zurlini zasłynął jako kongenialny adaptator literatury włoskiej. Kanwą filmów Dziewczęta z Florencji i Kronika rodzinna były utwory Vasco Pratoliniego. Jednakże największym osiągnięciem Zurliniego była Pustynia Tatarów (1976), zrealizowana na podstawie słynnej powieści Dino Buzzatiego. Adaptacja ta przyniosła Zurliniemu m.in. nagrodę włoskiego przemysłu filmowego David di Donatello dla najlepszego reżysera.

Ostatnie lata życia Zurlini spędził wykładając na rzymskiej uczelni filmowej Centro Sperimentale di Cinematografia. 26 października 1982 popełnił samobójstwo w Weronie.

Filmografia

edytuj

Reżyser

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Zbigniew Pitera, Leksykon reżyserów filmowych. Reżyserzy zagraniczni, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1978, s. 206.

Linki zewnętrzne

edytuj