Wikipedia

Władysław Kowalski (inżynier)

Władysław Jan Kowalski (ur. 22 maja 1892 w Krakowie, zm. ?) – działacz niepodległościowy, inżynier, mierniczy przysięgły[1], kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Władysław Jan Kowalski
Data i miejsce urodzenia

22 maja 1892
Kraków

Zawód, zajęcie

mierniczy przysięgły

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Życiorys edytuj

Urodził się 22 maja 1892 w Krakowie, w rodzinie Jana i Barbary z domu Garban[1]. W 1911 ukończył naukę w VIII klasie c. k. Gimnazjum II w Nowym Sączu jako chlubnie uzdolniony i otrzymał świadectwo dojrzałości z odznaczeniem[2][3]. W latach 1912–1914 studiował na Politechnice Lwowskiej i Wiedeńskiej[2].

W 1914 został wcielony do armii austro-węgierskiej i skierowany do szkoły oficerów rezerwy[2]. W styczniu 1915, po ukończeniu szkoły, został wysłany na front wschodni[2]. 13 czerwca tego roku dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do 31 października 1918[4]. Z informacji opublikowanej na stronie Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku wynika, że Władysław Kowalski ur. 22 maja 1892 służył w Legionach Polskich i był uznany za zaginionego[5].

W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego, został przydzielony do 1 pułku piechoty w Lublinie i wysłany do Kowla na stanowisko komendanta dworca[2]. W Kowlu pozostawał do 6 lutego 1919[2]. Do końca kwietnia tego roku był leczony w Szpitalu Wojskowym w Chełmie na tyfus plamisty[2]. W międzyczasie (14 marca 1919) jako porucznik byłych Legionów Polskich został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 15 listopada 1918 i przydzielony do 23 pułku piechoty[6]. 25 maja 1919 został przydzielony do Dowództwa 1 Dywizji Piechoty Legionów na stanowisko szefa oddziału II sztabu[2][7]. 2 stycznia 1920 rozpoczął naukę w Wojennej Szkole Sztabu Generalnego, w charakterze słuchacza II Kursu. Wykazywał się dobrą znajomością języka rosyjskiego[8]. W połowie kwietnia został skierowany na praktykę sztabową w Dowództwie 18 Dywizji Piechoty[9][2]. Na początku lipca 1920 został przydzielony do Oddziału III Sztabu 6 Armii na stanowisko oficera operacyjnego[2][10]. Na podstawie pisma nr 145/pf Naczelnego Dowództwa WP z 31 grudnia 1920 został skreślony z listy słuchaczy Szkoły Sztabu Generalnego[9] (odszedł na własną prośbę[11]).

1 czerwca 1921 jako kapitan adiutant sztabowy pełnił służbę w 12 Dywizji Piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 23 pułk piechoty[12]. 16 czerwca 1921 jako oficer Dowództwa 6 Armii został zwolniony z czynnej służby wojskowej z zaliczeniem do Rezerwy armii[13]. W rezerwie został przydzielony do 23 pułku piechoty[14].

Zarządzeniem MSWojsk. L. 28400/V. E. 23 z 31 sierpnia 1923 został pozbawiony stopnia oficerskiego. W grudniu 1932 ogłoszono, że wskutek rehabilitacji sądowo-honorowej został mu przywrócony stopień kapitana rezerwy korpusu oficerów piechoty ze starszeństwem 1 czerwca 1919 (lokata 1323,5) z przynależnością macierzystą do 33 pułku piechoty w Łomży[15]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas w grupie oficerów „powyżej 40 roku życia”[16].

7 maja 1928 złożył przysięgę mierniczego przysięgłego[17].

Mieszkał w Warszawie przy ul. Żórawiej 23[1] razem z Władysławem Kowalskim Wierusz, który był właścicielem fabryki izolacji korkowej przy ul. Dworskiej 14–16[18].

22 sierpnia 1945 wrócił do Polski[19]. 10 października 1947 w Rejonowej Komendzie Uzupełnień Chorzów wypełnił arkusz ewidencji personalnej oraz napisał życiorys[20]. W listopadzie tego roku przebywał w Katowicach[21].

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. [dostęp 2022-09-17].
  2. ↑ a b c d e f g h i j Kolekcja ↓, s. 4.
  3. ↑ Sprawozdanie 1911 ↓, s. 63.
  4. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  5. ↑ Żołnierze Niepodległości : Kowalski Władysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-11-13]..
  6. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 32 z 22 marca 1919, poz. 1045, 1069.
  7. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 66 z 14 czerwca 1919, poz. 2114, tu podano starą nazwę „2 Dywizja Piechoty Legionów”.
  8. ↑ Witkowski 1920 ↓, s. 418.
  9. ↑ a b Wszendyrówny 2016 ↓, s. 93.
  10. ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 783.
  11. ↑ Wszendyrówny 2016 ↓, s. 107.
  12. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 91.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 9 lipca 1921, s. 1131.
  14. ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 137.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 404.
  16. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 11, 809.
  17. ↑ Spis mierniczych przysięgłych upoważnionych (...) do wykonywania prac mierniczych na obszarze całego Państwa (Stan z dn. 1 maja 1936 r.). „Przegląd mierniczy”. 6 (143), s. 133, czerwiec 1936. Warszawa. .
  18. ↑ Spis Abonentów 1937 ↓, s. 156.
  19. ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
  20. ↑ Kolekcja ↓, s. 2–4.
  21. ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
  22. ↑ M.P. z 1933 r. nr 212, poz. 238.
  23. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-17]..

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Kowalski_(inżynier)&oldid=71810512”