Włodzimierz Wapiński

polski architekt

Włodzimierz Wapiński (ur. 12 grudnia 1914 w Warszawie, zm. 9 września 2005)[1] – polski architekt.

Włodzimierz Wapiński
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1914
Warszawa

Data śmierci

9 września 2005

Narodowość

polska

Alma mater

Politechnika Warszawska

Praca
Styl

modernizm

Biuro

Biuro Odbudowy Stolicy

Kamienica Johna przy pl. Zamkowym
w Warszawie – wygląd obecny

Życiorys

edytuj

W 1924 rozpoczął naukę w męskim Gimnazjum pod wezwaniem św. Wojciecha w Warszawie[2]. Jednakże z powodu trudnych warunków materialnych w rodzinie musiał ją na rok przerwać. W związku z tym świadectwo maturalne otrzymał dopiero w 1934. W tym samym roku zdał egzamin konkursowy na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Studiował z krótkimi przerwami do wybuchu II wojny światowej. Jednocześnie pracował jako kreślarz w Biurze Budowy Toru Wyścigowego na Służewcu, kierowanym przez Zygmunta Plater-Zyberka[2]. W latach 1937–1939 był zatrudniony jako technik budowlany w Towarzystwie Osiedli Robotniczych (TOR).

Podczas okupacji niemieckiej Polski był kierownikiem budowy w fabryce konserw firmy „Bracia Pakulscy”. Od lipca 1941 kontynuował studia architektoniczne na tajnych kursach[2]. W 1943 przeniósł się do Konstancina pod Warszawą, gdzie projektował i nadzorował budowę willi dla Józefa Domańskiego, producenta czekolady i słodyczy. Tam zastał go wybuch powstania warszawskiego w 1944. Po zakończeniu w styczniu 1945 niemieckiej okupacji Warszawy już 25 lutego zgłosił się do Biura Odbudowy Stolicy[2]. Dwa dni później został zatrudniony w Wydziale Inwentaryzacji i Statystyki, a następnie Wydziale Architektury Zabytkowej. W tym czasie również kończył studia, żeby w 1946 uzyskać dyplom inżyniera architekta[1].

Wchodził w skład zespołu architektów, którzy w latach 1947–1949 projektowali i budowali Trasę W-Z, osiedle przy ul. Nowotki (obecnej ul. Gen. Władysława Andersa) oraz zespół domów mieszkalnych na Mariensztacie. Pracował również na Starym Mieście. Razem z architektem Jerzym Gajewskim odbudowywał i rekonstruował kamienice przy ul. Świętojańskiej 15 i 17 oraz ul. Piwnej 12 i 14. W 1953 „za twórczą rekonstrukcję architektoniczną Rynku Starego Miasta w Warszawie” otrzymał razem ze współpracownikami zespołową nagrodę państwową II stopnia[1].

Od 1951 należał do Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP). Był członkiem Oddziału Warszawskiego.

Po śmierci spoczął na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 49A-1-21), pochowany 16 września 2005[3].

Dokonania

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Włodzimierz Wapiński. SARP. [dostęp 2024-05-29]. (pol.).
  2. a b c d Włodzimierz Wapiński. um.warszawa.pl. [dostęp 2024-05-29]. (pol.).
  3. Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-05-29].
  4. Kamienica H. Lessla. warszawa1939.pl. [dostęp 2024-05-29]. (pol.).
  5. Pałac „Na Podkańskiem” – Wydział Nauk Ekonomicznych. fotopolska.eu. [dostęp 2024-05-28]. (pol.).

Bibliografia

edytuj