Wikipedia

Waldemar Koperkiewicz

Waldemar Koperkiewicz – polski muzyk, kompozytor, pedagog muzyczny, działacz kulturalny.

Waldemar Koperkiewicz
Miejsce urodzenia

Kutno

Instrumenty

gitara

Gatunki

poezja śpiewana
muzyka rozrywkowa

Zawód

muzyk, kompozytor, pedagog muzyczny, działacz kulturalny

Aktywność

1972-2020

Wydawnictwo

Tonpress

Powiązania

Marek Piekarczyk
Andrzej Meżerycki
Maria Żak
Anna Reyman[1]
Tadeusz Kowalewski
Wojciech Zieliński
Felicjan Andrzejczak
Tomasz Gluziński
Joanna Rutecka
Kamila Boruta
Marcin Sójka
Studium Kulturalno-Oświatowe w Ciechanowie
CKiS w Siedlcach
Teatr ES
i in.

Instrument
gitara akustyczna
Zespoły
Dwustan, Tristan i Izolda
Blejtram
Aves - REKLAMA
Monastyr
Grupa I
Exit
Orkiestra Teatru ATA
Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Życiorys

edytuj

Urodził się i przez krótki czas mieszkał w Kutnie, gdzie uczęszczał do szkoły muzycznej I stopnia w klasie skrzypiec[2]. Następnie przeniósł się do Nowego Wiśnicza, gdzie przez 5 lat uczył się w Liceum Sztuk Plastycznych, gdzie wraz z wokalistą Markiem Piekarczykiem założył trio o nazwie Dwustan, Tristan i Izolda w którym pełnił rolę gitarzysty i śpiewał[2]. Zespół wykonywał jego pierwsze kompozycje z nurtu poezji śpiewanej[3] i w efekcie pojawił się na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie[2]. Przełom nastąpił, gdy muzyk rozpoczął naukę w Studium Kulturalno-Oświatowym w Ciechanowie, gdzie prowadził zespoły Blejtram, Aves - REKLAMA (powstał we wrześniu 1972 r. i działał przy ciechanowskim Studium Reklamy)[4] a w 1973 roku ściągnął tam M. Piekarczyka, co dało początek nowej grupie, działającej pod nazwą Monastyr. Efektem wielogodzinnych, nocnych prób w tamtejszym Domu Kultury, w zaledwie kilkuletniej działalności zespołu były zdobyte nagrody na festiwalach piosenki (jedną z nich była możliwość zagrania koncertu w RFN[2]), udział w koncercie Debiuty w ramach XV KFPP w Opolu (1977), aż po nagranie w 1978 roku singla[2], wydanego w 1980 roku przez Tonpress (S-252) z piosenkami Ten, kto wie (muz. W. Koperkiewicz, sł. A. Bernat) – w wyk. wokalnym Tadeusza Kowalewskiego i z ponadczasowym evergreenem pt. Rzeki snu (muz. W. Koperkiewicz, sł. M. Grala) – w wyk. wokalnym Marii Żak (wcześniej śpiewała w zespole Aves - REKLAMA[4])[5][6] (piosenka w 1996 przypomniana przez Magdę Turowską, śpiewającą w duecie z Jarkiem Wasikiem – dała również tytuł debiutanckiemu albumowi piosenkarki[7] i znalazła się na albumie J. Wasika pt. Fabryka nastrojów[8]). W 1975 roku muzyk równolegle współpracował z zespołem Juliusza Loranca – Grupa I[9].

Wojciech Młynarski twierdził, że powinniśmy wygrać, ale muzyka była zbyt trudna, bo nie była to typowa piosenka, duża grupa, więc stwierdził, że sobie poradzimy. Nagrodę dostała jakaś tam wokalistka o której nikt później nie słyszał, ale to nie ma znaczenia... Nie mam o to żalu. Przeciwnie. To był wielki komplement dla nas.

Waldemar Koperkiewicz o udziale zespołu Monastyr w opolskich „Debiutach” w 1977 roku, Życie jak w Madrycie: Waldemar Koperkiewicz – audycja radiowa

W latach 70. i 80. uczył śpiewu w ośrodkach kultury w: Ciechanowie, Mławie i Działdowie[10]. W 1980 roku na Ogólnopolskich Spotkaniach Zamkowych „Śpiewajmy Poezję” otrzymał wyróżnienie Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie (za kompozycję)[11]. Na początku lat 80. XX w. – razem z kolegą z ciechanowskiego Studium Kulturalno-Oświatowego – Andrzejem Meżeryckim założył grupę Exit w której śpiewał m.in. Felicjan Andrzejczak[9][12]. Zespół z towarzyszeniem Orkiestry Rozrywkowej Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi pod dyr. Wojciecha Zielińskiego nagrał w 1980 r. w P. R. Łódź piosenki: Odnaleźć siebie (muz. W. Koperkiewicz, sł. M. Dagnan), Chcesz, spróbuj (muz. W. Koperkiewicz, sł. M. Dagnan), Otwórz mi sen (muz. W. Koperkiewicz, sł. Z. Czarnecki) i Szał w podmiejskiej dyskotece (Z. Hołdys, sł. A. Mogielnicki) z rep. Perfectu[13]. W 1983 roku grupa wokalna z Działdowa pod jego kierownictwem zdobyła „Złoty Samowar” na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze (członkami formacji byli m.in. rodzice Kasi Stankiewicz, przyszłej wokalistki zespołu Varius Manx)[10]. W latach 1986-1989 jako gitarzysta, wokalista i twórca utworów muzycznych (m.in. Kataryniarz do wiersza Mariana Piechala[14] i Oto do czego można dojść[15]) współpracował z Orkiestrą Teatru ATA[16]. W 1987 roku jego kompozycja pt. Za co giniemy do słów Tomasza Gluzińskiego, w wykonaniu Joanny Ruteckiej i Orkiestry Teatru ATA zajęła II miejsce w konkursie „Piosenki w teatrze” w ramach XXIV Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[2][17][18].

W kryptach kościołów, klasztorów, w piwnicach, w domach kultury, czasem można było usłyszeć słowa, które rozsadzały kajdany myśli. Jedną z takich najbardziej niepokornych grup była Orkiestra Teatru ATA. Romantyzm łączony z pozytywizmem i analogiami historycznymi dodawał sił w chwilach, w których czuć było zniechęcenie i wyczerpanie.

Radiospacja, „Posłuchaj, to Wolność”

Przez kolejnych kilka lat mieszkał i pracował w Kolonii (Niemcy), nie tracąc jednak kontaktu z krajem i biorąc udział w wielu przedsięwzięciach artystycznych i kulturalnych[2]. Był m.in. kierownikiem muzycznym Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Harcerskiej w Siedlcach i Ogólnopolskich Spotkań Śpiewających Poezję „Recital” w Siedlcach[2]. Poprzez działające w Kolonii stowarzyszenie „Polonica” oraz prywatnie zapraszał polskich malarzy na wernisaże do Niemiec (m.in. wystawa malarstwa Mirosława Czyżykiewicza, połączona z jego recitalem)[2]. Po powrocie do Polski zamieszkał w Mławie[2]. W momencie, gdy Andrzej Meżerycki został dyrektorem Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach, zacieśniły się jego związki z tym miastem[2][19]. Był jurorem na festiwalach piosenki, prowadził zajęcia i warsztaty muzyczne, w końcu dostał propozycję pracy na etacie w CKiS[2]. Od czerwca 2000 roku mieszka w Siedlcach[2].

I chociaż w Ciechanowie udało mi się wiele fajnych rzeczy zrobić to było mi już tam ciasno. Może to przez to, że nie miałem siły przebicia a może dlatego, że nie chodziłem na kompromisy, które wtedy były konieczne i zostałem w tej swojej niszy twórczej. W Siedlcach było i nadal jest o tyle wspaniale, że są tutaj ogromne możliwości warsztatowe, lokalowe. To rewelacyjne miejsce, aby się realizować, nie ma nacisku cenzury. Wymyślam projekty, realizuję i czerpię satysfakcję.

Waldemar Koperkiewicz, „Koperkiewicz: Życie jest tak ciekawe, że szkoda przejść obok”

Wiosną 2011 roku mianowano go wicedyrektorem tej placówki[20]. 2 lipca 2012 roku został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” za upowszechnianie kultury[21]. 12 października tegoż roku, na deskach Sceny Teatralnej Miasta Siedlce odbył się koncert z okazji jubileuszu 40-lecia jego pracy twórczej[22]. Wówczas pełnił także funkcję kierownika muzycznego, reżysera i scenografa Teatru ES[2]. 9 czerwca 2015 roku, po upływie kadencji Mariusza Orzełowskiego, został dyrektorem CKiS[23][24]. 31 października 2019 roku, podczas sesji Rady Miasta Siedlec, artysta odebrał gratulacje od władz samorządowych z racji otrzymania od ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotra Glińskiego Nagrody specjalnej za nieocenione zasługi dla kultury polskiej[25].

Funkcję dyrektora siedleckiego CKiS pełnił do 9 lutego 2020 roku[23]. Przeszedł na emeryturę[26].

Wybrane kompozycje

edytuj
  • Chcesz, spróbuj (wyk. Exit)[13]
  • Kataryniarz (wyk. Waldemar Koperkiewicz i Anna Reyman, a następnie Małgorzata Grabowska-Kozera; Orkiestra Teatru ATA[14])
  • Kolęda (wyk. Anna Reyman)[27]
  • Odnaleźć siebie (wyk. Exit)[13]
  • Oto do czego można dojść (Joanna Rutecka i Waldemar Koperkiewicz; Orkiestra Teatru ATA)[15]
  • Otwórz mi sen (wyk. Exit)[13]
  • Pieśń Osurri (wyk. Monastyr)[27]
  • Psalm o chlebie (wyk. Joanna Rutecka i Waldemar Koperkiewicz)[27]
  • Rzeki snu (wyk. Monastyr)[27]
  • Ten kto wie (wyk. Monastyr)[27]
  • Za co giniemy (wyk. Joanna Rutecka i Orkiestra Teatru ATA)[18]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Urząd Miasta i Gminy Gniew: Niewidomy poeta i jego wielonarodowościowa grupa w Gniewie. ploszewska.de, 2011-11-30. [dostęp 2021-08-19]. (pol.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Konrad Moreno: Życie jak w Madrycie: Waldemar Koperkiewicz. rdc.pl, 2019-10-25. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  3. ↑ Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke: Marek Piekarczyk. PLAYBOY nr 1, 2010 rok. wywiadowcy.pl, 2010. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  4. ↑ a b Bogdan Bogiel, Grzegorz Kuczyński, Jerzy Redlich, Folder III Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej, Kalisz 1973
  5. ↑ Tadeusz Woicki: Koncert dla Maćka. tc.ciechanow.pl, 2003-04-20. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  6. ↑ Monastyr. e-biblioteka.rzeszow.pl. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  7. ↑ Magda Turowska: Magda Turowska – Rzeki snu. cytryna.pl. [dostęp 2021-08-18]. (pol.).
  8. ↑ Jarosław Wasik– Fabryka nastrojów. discogs.com. [dostęp 2021-08-16]. (ang.).
  9. ↑ a b Sławomir Kindziuk: Waldemar Koperkiewicz: Nie łączmy ośrodków kultury. opiniesiedlce.pl, 2019-01-07. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  10. ↑ a b Monastyr - Rzeki snu 1980. 2010-02-21. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  11. ↑ Ogólnopolskie Spotkania Zamkowe Śpiewajmy Poezję - 1980. leksykonkultury.ceik.eu. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  12. ↑ Tadeusz Woicki: Zmarł Andrzej Meżerycki. tc.ciechanow.pl, 2003-04-20. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  13. ↑ a b c d alexnowak510: Exit - Odnaleźć siebie (1980). youtube.com, 2021-02-07. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  14. ↑ a b Z arch. Piotra Kuby Nowotnego: Małgorzata Grabowska i Waldemar Koperkiewicz (Orkiestra Teatru ATA) – „Kataryniarz” (Koncert w krypcie u Pijarów, 13.12.1986, Kraków). youtube.com, 2014-03-09. [dostęp 2021-09-08]. (pol.).
  15. ↑ a b Z arch. Piotra Kuby Nowotnego: Joanna Rutecka i Waldemar Koperkiewicz (Orkiestra Teatru ATA) – „Oto do czego można dojść” (Koncert w krypcie u Pijarów, 13.12.1986, Kraków). youtube.com, 2014-03-08. [dostęp 2021-09-10]. (pol.).
  16. ↑ Marek Skowronek: Coroczna Bazuna: Orkiestra Teatru ATA. youtube.com, 2021-07-05. [dostęp 2021-08-17]. (pol.).
  17. ↑ XXIV KFPP - 1987. festiwalopole.tvp.pl, 2013-04-29. [dostęp 2021-08-17]. (pol.).
  18. ↑ a b Radiospacja: Posłuchaj, to Wolność: Wybierz Singiel Wolności. radiospacja.pl. [dostęp 2021-08-17]. (pol.).
  19. ↑ Aneta Borkowska: Koperkiewicz: Życie jest tak ciekawe, że szkoda przejść obok. spin.siedlce.pl, 2012-10-09. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  20. ↑ J. A./Siedlce: Waldemar Koperkiewicz gościem Grzegorza Skwarka. podlasie24.pl, 2011-03-11. [dostęp 2021-08-18]. (pol.).
  21. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2021-08-18]. (pol.).
  22. ↑ J. K.: Kultura: 40-lecie pracy twórczej Waldemara Koperkiewicza. podlasie24.pl, 2012-10-13. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  23. ↑ a b CKiS Siedlce – historia. ckis.siedlce.pl. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  24. ↑ Aneta Borkowska: Waldemar Koperkiewicz został dyrektorem Centrum Kultury i Sztuki. spin.siedlce.pl, 2015-06-10. [dostęp 2021-09-06]. (pol.).
  25. ↑ Paweł Świerczewski: Waldemar Koperkiewicz doceniony przez ministra Kultury. tygodniksiedlecki, 2019-10-31. [dostęp 2021-08-18]. (pol.).
  26. ↑ Prezydent Siedlec zaakceptuje kandydaturę Artura Mydlaka na dyrektora CKiS. podlasie24.pl, 2020-02-01. [dostęp 2021-08-18]. (pol.).
  27. ↑ a b c d e Jacek Żyliński: Waldemar Koperkiewicz – muzyka. kppg.waw.pl. [dostęp 2021-08-18]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Waldemar_Koperkiewicz&oldid=73106631”