Wiktor i Korona
Wiktor i Korona – męczennicy chrześcijańscy, ofiary prześladowań w Syrii za panowania cesarza Antoninusa Piusa[2][3][a]. Świętą Koronę czczą Kościoły: grecki, łaciński i etiopski. W Kościele łacińskim kult jest szczególnie znany we Włoszech, w Bawarii, Czechach i Dolnej Austrii[2].
| męczennicy | |
 Iluminacja z „Liturgii godzin” (Paryż, ok. 1480) przedstawiająca męczenników Wiktora i Koronę | |
| Data i miejsce śmierci | |
|---|---|
| Czczeni przez |
Kościół katolicki, |
| Wspomnienie | |
| Patroni |
św. Korona[2]:
|
| Szczególne miejsca kultu |
Basilica Santuario dei Ss. Vittore e Corona w Feltre |
Męczeństwo edytuj
Według „Martyrologium Rzymskiego” Wiktor został pojmany i poddany torturom przez sędziego o imieniu Sebastian. Świadkiem męstwa ze strony Wiktora była Korona, żona żołnierza. Wiktor został ścięty. Publiczne wychwalanie męstwa torturowanego Wiktora sprowadziło na nią wizję, w której widziała dwie korony spadające z nieba – jedną dla Wiktora, drugą dla siebie. Wsparcie ze strony Korony dla prześladowanego Wiktora spowodowało jej aresztowanie. Następnie została rozciągnięta pomiędzy dwoma drzewami i zginęła rozerwana przez nie[3].
Najstarsze przekazy lokują miejsce śmierci Wiktora i Korony w Damaszku, ale wskazywana jest także Antiochia na południu dzisiejszej Turcji, Aleksandria w Egipcie, Marsylia i Sycylia[2][b].
Tradycja zawarta w „Martyrologium Rzymskim” oparta jest na historii przekazywanej przez Bedę Czcigodnego, który wykazał zaufanie w stosunku do starszych, ustnych przekazów. Według „Acta Sanctorum” Wiktor i Korona z łacińskiej tradycji to św. Wiktor z Damaszku i jego żona Stefania z tradycji wschodniej. Greckie imiona Stephanos i Stephanis (Stefan i Stefania) pochodzą od greckiego słowa stephanos (wieniec, korona), które w tłumaczeniu na łacinę brzmi: corona[4].
Feltre edytuj
Przełożeni bazyliki i sanktuarium św. Wiktora i Korony w Feltre powołują się na „L'Illustre certamen”, starożytny grecki tekst z IV wieku autorstwa diakona wspólnoty chrześcijańskiej w Antiochii. Według tego źródła Wiktor miał ponieść męczeństwo w Syrii w 171 roku, podczas prześladowań ze strony cesarza Marka Aureliusza. Mimo tortur wyrażał swą wiarę ze spokojem i nieustraszonością. Według tej relacji Korona (Stefania), obecna podczas torturowania Wiktora, także wyznała, że jest chrześcijanką. Po torturach została zawieszona za stopy pomiędzy dwoma nagiętymi drzewami, które po gwałtownym wyprostowaniu ją rozerwały[5].
Ciała męczenników zostały przetransportowane do Feltre. Tekst biskupa Solino zachowany na ołowianej tabliczce z VIII–IX wieku, którą odkryto w arce ze szczątkami świętych, wyjaśniał jedynie, że ciała te zostały przewiezione z miejsca męczeństwa. Fakt pochodzenia relikwii ze wschodu mają także potwierdzać badania przeprowadzone przez zespół naukowców z Uniwersytetu w Padwie w 1981. Według tych relacji, ciała mogły zostać przewiezione do Feltre (przez Cypr i Wenecję) w IX wieku[5].
Inne wersje lokalizacji edytuj
Jako miejsce przechowywania szczątków męczenników Wiktora i Korony bywa wskazywane także Castelfidardo koło Ankony, gdzie już w VI w. Korona była wskazywana jako przykład wiary. W 997 jej relikwie były także przewiezione do Akwizgranu przez cesarza Ottona III, a w XIV wieku sprowadzone przez cesarza Karola do Pragi[2].
Patronat edytuj
Św. Korona jest wymieniana jako patronka dobrego lokowania pieniędzy, poszukiwaczy skarbów i osób grających na loteriach. Przypisywana jest jej także troska o ochronę przed epidemiami i złą pogodą. Jest także wskazywana jako symbol trwania w wierze[2].
Uwagi edytuj
- ↑ a b Datowanie okresu życia i samej śmierci jest niejasne: według greckich źródeł wydarzyła się za czasów cesarza Antoninusa Piusa (138-161), ale źródła koptyjskie lokują te wydarzenia w czasach Dioklecjana (243–313)[1].
- ↑ a b Miejsce męczeństwa świętych Wiktora i Korony jest różnie lokowane przez poszczególne Kościoły: łacińskie „Martyrologium Rzymskie” wskazuje na Syrię, inne źródła łacińskie mówią o Aleksandrii w Egipcie i miejscach na Sycylii, greckie „Passio” stwierdza, że stało się to w Damaszku, a Kościół koptyjski twierdzi, że miało to miejsce w Antiochii[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b santiebeati.it: Santi Vittore e Corona Martiri. santiebeati.it. [dostęp 2020-03-15]. (wł.).
- ↑ a b c d e f ts (KAI) / hsz: Św. Korona – męczennica ze Wschodu – patronka w obliczu epidemii. ekai.pl, 2020-03-13. [dostęp 2020-03-15]. (pol.).
- ↑ a b Kościół katolicki: The Roman martyrology. Baltimore: John Murphy, 1916, s. 139-140.
- ↑ Societe des Bollandistes. De SS. Victore Milite et Corona. „Acta Sanctorum”. Maii Tomus 3, s. 265-266, 1680. (łac.).
- ↑ a b Basilica Santuario dei Ss. Vittore e Corona (Feltre): I santi Vittore e Corona. [dostęp 2020-03-15]. (wł.).