Wilgowron żaglosterny

Wilgowron żaglosterny
	Quiscalus major
	Vieillot, 1819
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	kacykowate
Podrodzina	epoletniki
Rodzaj	Quiscalus
Gatunek	wilgowron żaglosterny
Synonimy
	Cassidix major (Vieillot, 1819);
	Cassidix major (Vieillot, 1819);
Podgatunki
	Q. m. torreyi (Harper, 1934); Q. m. westoni (Sprunt Jr, 1934); Q. m. alabamensis H. M. Stevenson, 1978; Q. m. major Vieillot, 1819;
	Q. m. torreyi (Harper, 1934); Q. m. westoni (Sprunt Jr, 1934); Q. m. alabamensis H. M. Stevenson, 1978; Q. m. major Vieillot, 1819;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; Przebywa stale Odwiedza zimą
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wilgowron żaglosterny^[3] (Quiscalus major) – gatunek ptaka z rodziny kacykowatych (Icteridae).

Systematyka edytuj

Wyróżniono kilka podgatunków Q. major^[4]^[5]:

Q. major torreyi – wschodnio-środkowe USA.
Q. major westoni – Floryda.
Q. major alabamensis – wybrzeża południowo-wschodnich USA od Missisipi do Florydy.
Q. major major – wybrzeża południowo-wschodnich USA od Teksasu do Missisipi.

Morfologia edytuj

Długość ciała 33–42 cm. Bardzo duży jak na kacyka. Ogon klinowaty, bardzo długi. Ciało czarne z niebieskim połyskiem; na grzbiecie oraz piersi połysk niebieskozielony. Barwa tęczówki zmienna: od żółtej na wybrzeżu Atlantyku, przez ciemnobrązową na Florydzie i północno-zachodnim wybrzeżu Zatoki Meksykańskiej, do brązowej z żółtym obrzeżeniem wzdłuż środkowych wybrzeży Zatoki Meksykańskiej. Samica znacznie mniejsza od samca, ciemnobrązowa, z płowym gardłem i piersią oraz ciemnymi oczami.

Zasięg, środowisko edytuj

Osiadły na wybrzeżu, w pobliżu słonych mokradeł, w środkowo-wschodniej i południowo-wschodniej części Ameryki Północnej.

Status edytuj

IUCN uznaje wilgowrona żaglosternego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2020). Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na około 2 miliony osobników^[6].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Quiscalus major, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ BirdLife International, Quiscalus major, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-06] (ang.).
↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Icteridae Vigors, 1825 - kacykowate - New World blackbirds (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-05].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Oropendolas, orioles, blackbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
↑ Boat-tailed Grackle (Quiscalus major). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
↑ Boat-tailed Grackle Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne edytuj

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Quiscalus major, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] BirdLife International, Quiscalus major, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-06] (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-3] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Icteridae Vigors, 1825 - kacykowate - New World blackbirds (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-05].

[ioc-4] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Oropendolas, orioles, blackbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-05]. (ang.).

[ibc-5] Boat-tailed Grackle (Quiscalus major). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).

[aablh-6] Boat-tailed Grackle Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).

[3]

[1]

[2]

[4]

[5]

[6]