Williams FW07 – samochód Formuły 1, zaprojektowany w 1979 roku przez Patricka Heada, Neila Oatleya i Franka Derniego i skonstruowany przez WilliamsF1[1]. Model brał udział w sezonach 19791982, wygrywając 15 wyścigów i zdobywając pierwszy dla Williamsa tytuł mistrza świata w klasyfikacji kierowców (Alan Jones w 1980) oraz dwa w klasyfikacji konstruktorów (1980, 1981).

Williams FW07
Ilustracja
Kategoria

Formuła 1
Brytyjska Formuła 1

Konstruktor

Williams

Projektant

Patrick Head
Neil Oatley
Frank Dernie

Dane techniczne
Nadwozie

monocoque z aluminium o strukturze plastra miodu

Zawieszenie
przednie

podwójne wahacze, sprężyny/amortyzatory Koni

Zawieszenie
tylne

podwójne wahacze, sprężyny/amortyzatory Koni

Silnik

Ford Cosworth DFV 3.0 V8

Skrzynia biegów

Hewland FGA400, manualna, 5 biegów + wsteczny

Paliwo

Lucas

Olej

Mobil

Opony

Goodyear

Historia
Debiut

Grand Prix Hiszpanii 1979

Kierowcy

Alan Jones
Clay Regazzoni
Carlos Reutemann

Używany

19791982

Mistrzostwa
Kierowców

1980Alan Jones

Konstruktorów

1980, 1981

Wyścigi
Wyścigi

43

Wygrane

15

Pole position

8

Najszybsze okrążenie

16

Williams FW06 Williams FW08

Historia

edytuj

Przed sezonem 1979 Williams dysponował dwoma zwycięskimi kierowcami (Alan Jones i Clay Regazzoni) oraz bogatym sponsorem z Arabii Saudyjskiej. Patrick Head, zainspirowany Lotusem 79, wykorzystał w modelu FW07 efekt przypowierzchniowy. Samochód miał długie sekcje boczne, niewielki przedni spojler, kurtyny oraz sztywne monocoque z aluminium o strukturze plastra miodu. Zawieszenie było konwencjonalne – z podwójnymi wahaczami – ale sprężyny trudno radziły sobie z ogromnym wzrostem docisku[2]. Samochód wykorzystywał silnik Ford Cosworth DFV o mocy 485 KM.

FW07 zadebiutował w Grand Prix Hiszpanii 1979. Początkowo samochód był awaryjny. W lipcu jednak udoskonalono samochód poprzez między innymi zastosowanie nowego fragmentu podłogi pod silnikiem, co zwiększyło docisk. Clay Regazzoni wywalczył pierwsze zwycięstwo dla Williamsa podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii. W 1979 roku Jones wygrał jeszcze pięć wyścigów i Williams zajął drugie miejsce w klasyfikacji konstruktorów.

W sezonie 1980 wystawiono FW07B, ewolucję poprzedniego modelu. Samochód zdominował rywalizację: Jones wygrał pięć wyścigów i został mistrzem świata. Williams został natomiast wówczas mistrzem świata w klasyfikacji konstruktorów, podobnie jak rok później.

Model FW07 w różnych odmianach ścigał się do 1982 roku.

Wyniki w Formule 1

edytuj
Rok Zespół Silnik Opony Kierowcy 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Pkt. Msc.
1979 Albilad-Saudia Racing Team Ford V8 G ARG BRA ZAF USW ESP BEL MCO FRA GBR DEU AUT NLD ITA CAN USA 71 (75) 2
  Alan Jones NU NU NU 4 NU 1 1 1 9 1 NU
  Clay Regazzoni NU NU 2 6 1 2 5 NU 3 3 NU
1980 Albilad-Williams Racing Team Ford V8 G ARG BRA ZAF USW BEL MCO FRA GBR DEU AUT NLD ITA CAN USA 120 1
  Alan Jones 1 3 NU NU 2 NU 1 1 3 2 11 2 1 1
  Carlos Reutemann NU NU 5 NU 3 1 6 3 2 3 4 3 2 2
Brands Hatch Racing   Desiré Wilson NZ
RAM/Williams Grand Prix Engineering   Rupert Keegan 11
RAM/Penthouse-Rizla Racing NZ 15 NZ 11 NZ 9
RAM/Rainbow Jeans Racing   Kevin Cogan NZ
RAM/Theodore/Rainbow Jeans Racing   Geoff Lees NZ
1981 Albilad-Williams Racing Team
TAG Williams Team
Ford V8 G USW BRA ARG SMR BEL MCO ESP FRA GBR DEU AUT NLD ITA CAN LVG 95 1
  Alan Jones 1 2 4 12 NU 2 7 17 NU 11 4 3 2 NU 1
  Carlos Reutemann 2 1 2 3 1 NU 4 10 2 NU 5 NU 3 10 8
Equipo Banco Occidental M   Emilio de Villota WYK
1982 TAG Williams Team Ford V8 G ZAF BRA USW SMR BEL MCO USE CAN NLD GBR FRA DEU AUT CHE ITA LVG 14 (58) 4
  Carlos Reutemann 2 NU
  Keke Rosberg 5 DK 2
  Mario Andretti NU

Przypisy

edytuj
  1. Williams FW07. chicanef1.com. [dostęp 2012-05-24]. (ang.).
  2. Wouter Melissen: Williams FW07 Cosworth. ultimatecarpage.com. [dostęp 2012-05-24]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Cóż to był za samochód – Williams FW07. „F1 Racing”, s. 24, czerwiec 2012. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032.