Wojciech Kaczmarek (żołnierz)
Wojciech Kaczmarek (ur. 20 grudnia 1899 w Bochum, zm. 6 grudnia 1968 w Zabrzu) – polski urzędnik skarbowy, starszy ogniomistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
starszy ogniomistrz | |
Data i miejsce urodzenia |
20 grudnia 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 grudnia 1968 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
1 pułk artylerii polowej Legionów |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Jana i Charlotty z Dzikowskich[1]. Absolwent szkoły powszechnej i szkoły handlowej w Bochum. W 1917 powołany do armii niemieckiej. W listopadzie 1918 zdezerterował z niej i wyjechał do Warszawy[2][3].
Wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i służył początkowo w Sztabie Generalnym. 24 stycznia 1919 otrzymał przydział do 1 pułku artylerii polowej Legionów i w jego szeregach wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W sierpniu 1920, podczas ostrzeliwania wsi Świniuchy z otwartej pozycji przez 8 baterię pułku, pod ogniem nieprzyjacielskiego ckm z własnej inicjatywy przejął funkcję celowniczego i kontynuował celny ogień z działa[2]. 1 września 1920 dowódca 2 Armii odznaczył go Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[4].
Po wojnie zdemobilizowany. Pracował w firmach na terenie Torunia, Leszna i Mikołowa[2]. Od września 1931 pozostawał bez pracy[3]. 29 października 1932 został zatrudniony Urzędzie Skarbowym w Rybniku, w charakterze sekwestratora podatkowego[3].
We wrześniu 1939 ewakuowany do Lwowa, pracował później w Powszechnym Towarzystwie Elektrycznym w Żurawicy. Po zakończeniu II wojny światowej pracował jako urzędnik w Zabrzu. Tam też zmarł i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Życie prywatne
edytuj27 września 1930 w Mikołowie zawarł związek małżeński[3]. Miał córki: Halinę Marię (ur. 30 września 1931)[5], Janinę Antoninę (ur. 1937) i Wandę Jadwigę (ur. 1943)[2].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 374[1]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[6][2]
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta”[6]
- Gwiazda Przemyśla[6]
- Odznaka Dowództwo W.P. Wschód 1918–1919[6]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 60.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia
edytuj- Kaczmarek Wojciech. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2359 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-15].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.