Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych

Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczychkoncern górniczo-hutniczy istniejący w II Rzeczypospolitej w latach 1929–1939, z siedzibą w Katowicach.

Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych
Państwo

II Rzeczpospolita

Siedziba

Katowice[1]

Adres

ul. Kościuszki 30[1]

Data założenia

1929

Data likwidacji

1939

Forma prawna

spółka akcyjna[1]

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych”
Ziemia50°15′12,4″N 19°01′00,4″E/50,253444 19,016778

Historia

edytuj

Utworzony w 1929 w konsekwencji porozumienia o wspólnocie interesów między spółkami akcyjnymi: Górnośląskie Zjednoczone Huty Królewska i Laura Spółka Akcyjna Górniczo-Hutnicza i Katowicka Spółka Akcyjna dla Górnictwa i Hutnictwa. Umowa przewidywała prowadzenie wspólnej administracji, programu produkcji i sprzedaży, przy zachowaniu odrębnej osobowości prawnej obu spółek. Spółki były kontrolowane przez utworzony 14 lipca 1926 amerykańsko-niemiecki holding Consolidated Silesian Steel Corporation – porozumienie grup finansowych Averella Harrimana i Friedricha Flicka z siedzibą w Nowym Jorku.

W wyniku rabunkowej gospodarki kapitału zagranicznego, głównie samego Flicka[2], i dekoniunktury wielkiego kryzysu w 1932 obu spółkom akcyjnym zagroziła upadłość. Straty bilansowe obu spółek wyniosły przed wprowadzeniem nadzoru sądowego łącznie 34.950.000 złotych. 29 marca 1934 zostały wzięte pod nadzór sądowy, a 1936 ich majątek przejęła spółka holdingowa Zjednoczenie Górniczo-Hutnicze Spółka z o.o. w Warszawie, której udziały należały w 40% do Skarbu Państwa, w 40% do Skarbu Śląskiego i w 20% do Banku Gospodarstwa Krajowego. Zjednoczenie przejęło 100% akcji Górnośląskich Zjednoczonych Hut Królewska i Laura i 66% akcji Katowickiej Spółki dla Górnictwa i Hutnictwa. Z dniem 28 stycznia 1937 został zniesiony nadzór sądowy na obiema spółkami „Wspólnoty Interesów”[3]. Przejęte zakłady po uchyleniu nadzoru sądowego dokonały fuzji, tworząc 16 kwietnia 1937 nową spółkę akcyjną, zarejestrowaną w Katowicach 21 kwietnia[2] pod firmą Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych Spółka Akcyjna, z kapitałem zakładowym w wysokości 149 350 000 zł, który w 92% znajdował się w rękach polskich. Do rady nadzorczej koncernu weszli m.in. przedstawiciele sfer rządzących. W skład Wspólnoty Interesów wchodziły m.in. huty: Piłsudski, Batory, Zgoda, Florian, Zygmunt i Silesia, 24 walcownie, 5 kopalń węgla kamiennego, 4 koksownie, 4 kopalnie rudy żelaza, 3 elektrownie, 6 zakładów przetwórczych, majątki ziemskie i inne przedsiębiorstwa.

W 1937 udział Wspólnoty Interesów w produkcji Polski wynosił ponad 40% wytwórczości hutniczej, w tym: ruda żelaza – 22,4%, koks – 27,3%, surówka – 33,2%, wyroby walcowane – 40,1%, stal surowa – 42,1%, wyroby kute – 45,3%. Było to wówczas największe w Polsce przedsiębiorstwo górniczo-hutnicze, reprezentujące ok. 2/3 śląskiej wytwórczości hutniczej, a ponad 40% wytwórczości hutniczej całej RP. Wartość produkcji wynosiła ponad 262 mln zł rocznie, zatrudnienie ok. 28 400 osób. Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę Wspólnota Interesów została zlikwidowana przez niemieckie władze okupacyjne, a jej majątek przejęły niemieckie koncerny państwowe: Reichswerke Hermann Göring i Berghütte[2].

Zakłady należące do koncernu

edytuj
 
Huta Florian w 1939 roku
 
Kopalnia Dębieńsko w 2006 roku

W 1937 roku do spółki należały następujące obiekty przemysłowe[1]:

1. Kopalnie węgla kamiennego:

2. Huty żelaza:

3. Zakłady przetwórcze:

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych S. A. Kalendarz na rok 1938. Katowice: 1937, s. 16.
  2. a b c d Jerzy Jaros: Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich. Wyd. II poprawione i zaktualizowane. Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1984, s. 63, 158. ISBN 83-00-00648-6.
  3. Z Górnego Śląska. Batalion dyrektorów na czele „Wspólnoty Interesów”. „Gazeta Robotnicza”, s. 4, nr 36 z 9 lutego 1937. 

Bibliografia, literatura, linki

edytuj