Wyścig Pokoju 1948

I edycja Wyścigu Pokojuwyścigu kolarskiego, który stał się największym amatorskim wyścigiem organizowanym w Europie Wschodniej. Oficjalnie nie była jeszcze nazywana Wyścigiem Pokoju. Odbyła się ona w dniach 19 maja 1948 roku. Właściwie były to dwa równolegle rozgrywane wyścigi: Warszawa-Praga o długości 842 km (w dniach 15 maja) i Praga-Warszawa o długości 1144 km (w dniach 19 maja). Organizatorami tych wyścigów były dwa dzienniki polski Głos Ludu i czechosłowackie Rudé právo.
Oba wyścigi zakończyły się zwycięstwem reprezentantów Jugosławii. Składający się z pięciu etapów wyścig z Warszawy do Pragi wygrał August Prosenik, a ośmioetapowy wyściga Praga-Warszawa Aleksandar Zorić.

Wyścig Pokoju 1948
1949
Data

19 maja 1948

Etapów

5 i 8

Dystans

872 km i 1104 km

Czas zwycięzcy

26h 52'25" (32,448 km/h)
i 35h 53'16" (30,762 km/h)

Zgłoszenia

65 + 53 kolarzy

Ukończyło wyścig

52 + 39 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

August Prosenik
i Aleksandar Zorić

Drugie miejsce

Polska Roman Siemiński
i Czechosłowacja Emanuel Krejčí

Trzecie miejsce

Polska Wacław Wójcik
i Polska Józef Kapiak

Pozostałe klasyfikacje
Drużynowa

Polska Polska I
i Polska Polska I

W wyścigu Warszawa-Praga uczestniczyło 65 kolarzy (w tym 16 nie należących do żadnej drużyny), a 52 ukończyło go. Pozostali kolarze byli członkami następujących ekip narodowych:

W wyścigu Praga-Warszawa uczestniczyły ekipy o tych samych nazwach, z tym wyjątkiem, że Jugosławia wystawiła tylko jedną drużynę. Łącznie w tym wyścigu udział wzięło 53 kolarzy (w tym 15 bez przynależności drużynowej), a 39 ukończyło go.

Warszawa-Praga (1–5 maja 1948)

edytuj

Licząca 842 km trasa została podzielona na 5 głównie płaskich etapów (3 z metą w Polsce i 2 z metą w Czechosłowacji). Górskim etapem był etap 4. z Jeleniej Góry do Liberca. Najdłuższy etap liczył 236 km z Liberca do Pragi. Warunki rywalizacji były trudne – słabe polskie drogi (głównie bruk) i surowy regulamin (wszystkich napraw roweru zawodnik musiał dokonywać sam, bez pomocy innych osób).
Wyścig miał dwóch bohaterów: Jugosłowianina Augusta Prosenika i zwycięzcę trzech etapów, reprezentującego Czechosłowację Jana Veselý. Jan Veselý stracił koszulkę lidera na drugim etapie na rzecz Prosenika, który wygrał cały wyścig z przewagą niemal 5 minut nad kolejnym kolarzem. Mimo że Veselý wygrał trzy etapy to jednak poniósł poważne straty na skutek upadków i pięciominutowej kary za nieregulaminową zmianę koła.
W klasyfikacji drużynowej zwyciężył zespół Polski I, którego trzech reprezentantów zmieściło się w pierwszej dziesiątce.
Sędzią głównym wyścigu był Polak Franciszek Machay.

Lista startowa

edytuj
  BUŁGARIA   POLSKA I
Angeł Mitow Iwan Nikołow Bolesław Napierała Lucjan Pietraszewski
Iwan Dinew Tinko Zanew Roman Siemiński Wacław Wójcik
Dymitar Doskałow Marian Rzeźnicki
  BUŁGARIA (indywidualnie)   POLSKA II
… Moldowansky[1] Ryszard Kudert Henryk Czyż
… Cwetkow[1] Ludwik Wojcieszek Stanisław Grzelak
Władysław Motyka
  CZECHOSŁOWACJA I   POLSKA (indywidualnie)
Jan Veselý Karel Cibula Tadeusz Olszewski Józej Wydarkiewicz
Antonín Veverka Květoslav Bohdan Stefan Piegat Kazimierz Bański
Josef Pavlas Tadeusz Stolarczyk
  CZECHOSŁOWACJA II   RUMUNIA
Miloslav Loos Ladislav Brůžek Traian Chicomban Constantin Cihodaru
Jan Zika Vilem Řídký Iulian Gociman Ion Grigoriu
Antonín Doležalík Constantin Șandru
  CZECHOSŁOWACJA (indywidualnie)   WĘGRY I
Luboš Puklický Jaroslav Brož Károly Nótás
Jaromir Magula Josef Feigl Károly Kovács
Jaroslav Čvančara František Šťastný Antal Sasodi
Stanislav Čapek Karel Vičan Antal Berbely
Zdeněk Kovanda József Pataky
  JUGOSŁAWIA I   WĘGRY II
Branko Bat August Prosenik Bela Madi Dezső Kiss
Aleksandar Strain Josip Šolman Gyula Sere Károly Sivos
Drago Pavlik László Brehel
  JUGOSŁAWIA II
Franjo Varga … Bakić[1]
Dragiša Ješić
… Čelesnik[1]

Wyniki

edytuj

I etap (1 maja 1948), WarszawaŁódź (190 km)

edytuj

Start honorowy I etapu miał miejsce na Placu Zwycięstwa przed Grobem Nieznanego Żołnierza. Start ostry nastąpił na skrzyżowaniu ulicy Grójeckiej z ulicą Opaczewską. Pierwszy etap był płaski i nie przyniósł żadnych zasadniczych rozstrzygnięć. Na mecie w Łodzi przy ulicy Piotrkowskiej najlepszym okazał się reprezentant Czechosłowacji Jana Veselý, popularnie zwany Honzą. Z 64 kolarzy, którzy wystartowali w Warszawie do mety w Łodzi nie dotarł tylko jeden – 16-letni reprezentant Węgier Karoly Sivos.
Drużynowo etap wygrali reprezentanci Czechosłowacji. Bardzo dobrze zaprezentowali się Jugosłowianie, którzy zajęli drugie miejsce w klasyfikacji drużynowej. Polacy pojechali dobrze i prawie wszyscy znaleźli się w głównej grupie tuż za zwycięzcą etapu, dzięki czemu Polska II znalazła się na trzecim, a Polska I na czwartym miejscu w tejże klasyfikacji.

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Jan Veselý Czechosłowacja I 5:51,28
2.   Josip Šolman Jugosławia I +0,00
3.   August Prosenik Jugosławia I +0,00
4.   Karel Cibula Czechosłowacja I +0,00
5.   Ryszard Kudert Polska II +0,00

II etap (2 maja 1948), Łódź – Wrocław (219 km)

edytuj

Drugi etap był trudny ze względu na długość i to, że trasa prowadziła głównie po tzw. kocich łbach. Nawierzchnia drogi spowodowała, że pękające dętki przerzedziły peleton. Na metę etapu na stadionie we Wrocławiu jako pierwsza dotarła sześcioosobowa ucieczka, w której udział brało czterech Polaków: Bolesław Napierała, Wacław Wójcik, Marian Rzeźnicki (wszyscy Polska I), Henryk Czyż (Polska II) oraz reprezentant Czechosłowacji II Miloslav Loos i reprezentant Jugosławii I August Prosenik. Już na bieżni stadionu pecha miał Wacław Wójcik, który zaliczył upadek. Zwycięzcą etapu został August Prosenik, dzięki czemu został liderem wyścigu. Jak się później okazało był to etap decydujący dla losów całego wyścigu. Znaczną stratę poniósł na nim dotychczasowy lider i faworyt z Czechosłowacji Jan Veselý, który stracił ponad 10 minut do zwycięzcy a dodatkowo otrzymała karę za niedozwoloną pomoc przy naprawie roweru.
Dzięki świetnej jeździe na czoło klasyfikacji drużynowej wysunęła się Polska I, która wyprzedzała Polskę II o ponad 20 minut, i Jugosławię I o ponad 25 minut.

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   August Prosenik Jugosławia I 6:50,41
2.   Marian Rzeźnicki Polska I +0,00
3.   Henryk Czyż Polska II +0,00
4.   Bolesław Napierała Polska I +0,00
5.   Miloslav Loos Czechosłowacja II +0,00
6.   Wacław Wójcik Polska I +0,22
7.   Roman Siemiński Polska I +8,25
8.   Lucjan Pietraszewski Polska I +10,19
9.   Branko Bat Jugosławia I +12,06
10.   Károly Nótás Węgry I +12,06

III etap (3 maja 1948), Wrocław – Jelenia Góra (143 km)

edytuj

Trzeci etap nie był już etapem płaskim, lecz prowadził po pagórkach. Nie przyniósł na pierwszym miejscu ani w klasyfikacji indywidualnej ani w klasyfikacji drużynowej. Na metę z niewielką przewagą dojechała sześcioosobowa grupka kolarzy. Zwycięzcą etapu został Lucjan Pietraszewski z zespołu Polska I. Tuż za nim finiszowali Karel Cibula i lider August Prosenik. W klasyfikacji drużynowej nadal prowadziła Polska I przed Polską II.

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Lucjan Pietraszewski Polska I 4:58,53
2.   Karel Cibula Czechosłowacja I +0,00
3.   August Prosenik Jugosławia I +0,00
4.   Miloslav Loos Czechosłowacja II +0,00
5.   Károly Nótás Węgry I +0,00
6.   Roman Siemiński Polska I +0,00
7.   Władysław Motyka Polska II +0,07
8.   Antal Sasodi Węgry I +0,07
9.   Aleksandar Strain Jugosławia I +0,07
10.   Bolesław Napierała Polska I +0,07

IV etap (4 maja 1948), Jelenia Góra – Liberec (84 km)

edytuj

Na czwartym etapie kolarze wjechali na terytorium Czechosłowacji. Był to krótki etap górski. Zaatakowali na nim właśnie reprezentanci Czechosłowacji, którzy zajęli pierwsze trzy miejsca, a wygrał Jan Veselý. Swojej pozycji lidera dobrze bronił Jugosłowianin August Prosenik, który przyjechał na metę czwarty z minimalną stratą do zwycięzcy. Na tym etapie słabiej zaprezentowali się Polacy. Wszyscy zawodnicy z zespołu Polska I przyjechali na metę w drugiej grupie ze stratą około 10 minut do zwycięzców. Dzięki dobrej jeździe reprezentacja Czechosłowacji I wysunęła się na drugie miejsce w klasyfikacji drużynowej odrabiając 30 minut do Polski I i niwelując dzięki temu stratę do 17 minut 50 sekund.

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Jan Veselý Czechosłowacja I 2:22,45
2.   Karel Cibula Czechosłowacja I +0,00
3.   Květoslav Bohdan Czechosłowacja I +0,00
4.   August Prosenik Jugosławia I +0,01
5.   Antonín Doležalík Czechosłowacja I +0,01
6.   Károly Kovács Węgry I +0,01
7.   Josef Pavlas Czechosłowacja I +0,01
8.   József Pataky Węgry I +0,01
9.   Antal Berbely Węgry I +0,01

V etap (5 maja 1948), Liberec – Praga (236 km)

edytuj

Piąty etap był najdłuższym w całym wyścigu. Początkowo jego trasa była o 16 km krótsza jednak organizatorzy zdecydowali się ją wydłużyć prowadząc kolarzy objazdami. Reprezentanci Czechosłowacji za wszelką cenę starali się udowodnić swoją wyższość. Ich lider Jan Veselý osiągnął w pewnym momencie 12 minut przewagi i wydawało się, że wygra wyścig. Jednak nieszczęśliwie dla niego pękł mu łańcuch. Ostatecznie wygrał etap, jednak nie dał rady zwyciężyć w całym wyścigu. Bardzo dobrze taktycznie pojechała reprezentacja Polski I, która obroniła swoje prowadzenie w klasyfikacji drużynowej. Drugi na etapie do Pragi był Roman Siemiński, który minimalnie przegrał z Veselým. Także lider wyścigu August Prosenik, mimo że przyjechał ponad 5 minut za zwycięzcą zdołał obronić swój tryumf w wyścigu, dzięki czemu stał się pierwszym zwycięzcą Wyścigu Pokoju[2].

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Jan Veselý Czechosłowacja I 6:42,38
2.   Roman Siemiński Polska I +0,00
3.   Traian Chicomban Rumunia +0,00
4.   August Prosenik Jugosławia I +5,59
5.   Antal Sasodi Węgry I +5,59
6.   Květoslav Bohdan Czechosłowacja I +5,59
7.   Antal Berbely Węgry I +5,59
8.   Wacław Wójcik Polska I +5,59
9.   Branko Bat Jugosławia I +7,18
10.   Marian Rzeźnicki Polska I +8,35

Etapy – podsumowanie

edytuj
Etap Data Start – meta Długość (km) Zwycięzca etapu Czas
Średnia prędkość
Lider Lider
drużynowy wyścigu
I etap 1 maja Warszawa-Łódź 190 km   Jan Veselý 5h 51'28"
32,4 km/h
  Jan Veselý   Czechosłowacja I
II etap 2 maja Łódź-Wrocław 219 km   August Prosenik 6h 50'41"
32,0 km/h
  August Prosenik   Polska I
III etap 3 maja Wrocław-Jelenia Góra 143 km   Lucjan Pietraszewski 4h 58'53"
28,7 km/h
IV etap 4 maja Jelenia Góra-Liberec 84 km   Jan Veselý 2h 22'45"
35,3 km/h
V etap 5 maja Liberec-Praga 236 km   Jan Veselý 6h 42'38"
35,2 km/h

Klasyfikacja indywidualna

edytuj

Koszulka żółta

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   August Prosenik Jugosławia I 26:52,25 27.   Antonín Doležalík Czechosłowacja II +52,50
2.   Roman Siemiński Polska I +4,56 28.   Bela Madi Węgry II +55,05
3.   Wacław Wójcik Polska I +5,41 29.   Josef Pavlas Czechosłowacja I +56,08
4.   Karel Cibula Czechosłowacja I +9,00 30.   László Brehel Węgry II +56,39
5.   Jan Veselý Czechosłowacja I +11,02 31.   Constantin Șandru Rumunia +57,46
6.   Marian Rzeźnicki Polska I +12,17 32.   Tinko Zanew Bułgaria +57,55
7.   Branko Bat Jugosławia I +13,28 33.   József Pataky Węgry I +59,28
8.   Miloslav Loos Czechosłowacja II +13,38 34.   Vilem Řídký Czechosłowacja II +1:03,39
9.   Károly Nótás Węgry I +17,47 35.   Jaroslav Čvančara indywidualnie +1:05,39
10.   Květoslav Bohdan Czechosłowacja I +23,19 36.   Kazimierz Bański indywidualnie +1:11,00
11.   Lucjan Pietraszewski Polska I +23,54 37.   Károly Kovács Węgry I +1:19,24
12.   Władysław Motyka Polska II +25,03 38.   Gyula Sere Węgry II +1:22,05
13.   Franjo Varga Jugosławia II +25,37 39.   Dragiša Ješić Jugosławia II +1:26,48
14.   Bolesław Napierała Polska I +31,54 40.   Ion Grigoriu Rumunia +1:28,38
15.   Iwan Dinew Bułgaria +34,48 41.   Ludwik Wojcieszek Polska II +1:29,10
16.   Antal Berbely Węgry I +36,11 42.   Josef Feigl indywidualnie +1:43,33
17.   Antal Sasodi Węgry I +37,02 43.   Angeł Mitow Bułgaria +1:56,09
18.   Josip Šolman Jugosławia I +39,14 44.   Ladislav Brůžek Czechosłowacja II +2:00,25
19.   Aleksandar Strain Jugosławia I +39,33 45.   František Šťastný indywidualnie +2:00,36
20.   Jan Zika Czechosłowacja II +41,50 46.   Stanislav Čapek indywidualnie +2:01,01
21.   Antonín Veverka Czechosłowacja I +42,26 47.   Iulian Gociman Rumunia +2:07,30
22.   Traian Chicomban Rumunia +47,28 48.   Stefan Piegat indywidualnie +2:11,19
23.   … Čelesnik Jugosławia II +47,28 49.   Jaroslav Brož indywidualnie +2:14,40
24.   Drago Pavlik Jugosławia I +47,31 50.   Iwan Nikołow Bułgaria +2:15,29
25.   Ryszard Kudert Polska II +47,34 51.   Jaromir Magula indywidualnie +2:21,57
26.   Luboš Puklický indywidualnie +48,33 52.   … Moldowansky indywidualnie +2:31,05

Klasyfikacja drużynowa

edytuj

Na wynik składa się rzeczywista suma czasów – bez bonifikat – trzech pierwszych zawodników drużyny na każdym etapie.

Lp. Drużyna Czas/strata Lp. Drużyna Czas/strata
1.   Polska I 80:51,57 6.   Polska II +1:34,44
2.   Czechosłowacja I +17,50 7.   Węgry II +2:42,47
3.   Jugosławia I +30,22 8.   Bułgaria +2:47,30
4.   Węgry I +34,40 9.   Rumunia +2:59,42
5.   Czechosłowacja II +1:08,54   Jugosławia II zdekompletowana

Praga-Warszawa (1–9 maja 1948)

edytuj

Zawodnicy startujący w Pradze mieli do pokonania 1144 km. Trasa wyścigu podzielona była na 8 etapów (4 z metą w Czechosłowacji i 4 z metą w Polsce). Dwa etapy ze Zlina do Żyliny i z Żyliny do Katowic były etapami górskimi. Jednym z etapów (Katowice-Kraków) była drużynowa jazda na czas, w której zwyciężył zespół Jugosławii. Była to tzw. próba szybkości a wyniki tego etapu nie były wliczane do klasyfikacji generalnej wyścigu
W klasyfikacji generalnej zwyciężył Jugosłowianin Aleksandar Zorić, który nie wygrał żadnego etapu. Po dwa etapy indywidualnie wygrywali: Milan Poredski z Jugosławii, Emanuel Krejčů z drugiego zespołu Czechosłowacji oraz reprezentant Polski Wacław Wrzesiński.
W klasyfikacji drużynowej podobnie jak w wyścigu Warszawa-Praga zwyciężył zespół Polski I.
Sędzią głównym wyścigu był Karel Tocl z Czechosłowacji.
Przed pierwszym etapem wyścigu pojawiły się kontrowersje związane ze startem zespołu z Albanii. Kolarze albańscy nie posiadali licencji Międzynarodowej Unii Kolarskiej i uważali, że uczestników wyścigu nie obowiązują żadne licencje i międzynarodowe regulaminy, a organizatorów nie powinny obchodzić żadne kapitalistyczne ograniczenia organizacyjno-sportowe[3]. Ostatecznie zadecydowano, by Albańczycy wzięli udział w wyścigu w charakterze obserwatorów.

Lista startowa

edytuj
  BUŁGARIA   JUGOSŁAWIA (indywidualnie)
Todor Diszew Miłko Rusew … Todorović[1]
Ilija Wełczew Stojan Angełow … Rozman[1]
Petyr Buranow … Horvatić[1]
  CZECHOSŁOWACJA I   POLSKA I
Vojtěch Chvojka Milan Perič Józef Kapiak Robert Nowoczek
Rudolf Sosík Vladimír Siegl Wilhelm Weglenda Wacław Wrzesiński
Josef Kebrle Teofil Sałyga
  CZECHOSŁOWACJA II   POLSKA II
Jaroslav Aubrecht Jiří Holubec Władysław Wandor Bolesław Łazarczyk
Vlastimil Bartoš Emanuel Krejčí Andrzej Grynkiewicz Stefan Mich
Jan Dordik Marian Jankowski
  CZECHOSŁOWACJA (indywidualnie)   POLSKA (indywidualnie)
Karol Herczeg Josef Koňárek Roman Bukowski
Zdeněk Štěpánek František Hanus Walerian Paprocki
Jaroslav Šmíd Stanislav Bolf Jerzy Liszkiewicz
Jaroslav Watzke Josef Kolář Zygmunt Wiśniewski
Ladislav Javořík Karel Vaverka Tadeusz Gabrych
  JUGOSŁAWIA   RUMUNIA
Milan Poredski J. Trifunović Ervant Norhadian Marin Niculescu
… Srsa[1] Aleksandar Zorić Nicolae Chicomban Gheorghe Negoescu
… Mitić[1] Dumitru Pantazescu

Wyniki

edytuj

I etap (1 maja 1948), PragaPardubice (127 km)

edytuj

Start honorowy I etapu wyścigu nastąpił o godzinie 14.30 na Placu Republiki. Start ostry miał natomiast miejsce o 15.15 na jednym z przedmieść Pragi – Vysočany. Od pierwszych kilometrów ton wydarzeniom nadawali kolarze z Jugosławii, którzy byli faworytami do zwycięstwa w całym wyścigu. Pierwszy etap wygrali bez problemów. Liderem wyścigu został Milan Poredski, a tuż za nim finiszował Aleksandar Zorić. Z reprezentantów Polski z dobrej strony pokazał się Józef Kapiak, który zajął szóste miejsce, ze stratą 33 sekund do zwycięzcy. Jednak pozostali zawodnicy pojechali słabiej i Polska I sklasyfikowana została po I etapie na piątym miejscu ze stratą 7 minut 50 sekund do prowadzących Jugosłowian. Drugie miejsce w klasyfikacji drużynowej zajmowała reprezentacja Rumunii, której dwaj reprezentanci finiszowali w pierwszej piątce.

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Milan Poredski Jugosławia 3:25,57
2.   Aleksandar Zorić Jugosławia +0,00
3.   Dumitru Pantazescu Rumunia +0,00
4.   Ladislav Javořík indywidualnie +0,01
5.   Nicolae Chicomban Rumunia +0,33
6.   Józef Kapiak Polska I +0,33
7.   Zdeněk Štěpánek indywidualnie +0,33
8.   … Horvatić indywidualnie +0,33
9.   Jiří Holubec Czechosłowacja II +1,44
10.   Miłko Rusew Bułgaria +1,44

II etap (2 maja 1948), Pardubice – Brno (129 km)

edytuj

Wydawało się, że również drugi płaski etap powinien paść łupem Jugosłowian, jednak tym razem nie dopisało im szczęście. Lider wyścigu Milan Poredski przebił dętkę i mimo pomocy trzech kolegów, nie dał rady dogonić czołówki. Stracił ponad 10 minut do zwycięzców. Drugi faworyt z Jugosławii Aleksandar Zorić również nie spisał się najlepiej i ukończył etap ze stratą ponad 4 minut. Zwycięzcą etapu został Rumun Marin Niculescu, który przyjechał na metę w czteroosobowej grupce. Polacy na tym etapie również mieli problemy – Józef Kapiak z przerzutką, Wacław Wrzesiński z łańcuchem, ale udało im się dojechać do mety z zaledwie minutową stratą do zwycięzcy. Dzięki temu Kapiak został nowym liderem wyścigu a zespół Polska I awansował na trzecie miejsce w klasyfikacji drużynowej. Pierwsze mimo wszystko utrzymali Jugosłowianie.

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Marin Niculescu Rumunia 4:34,39
2.   Vojtěch Chvojka Czechosłowacja I +0,00
3.   Jiří Holubec Czechosłowacja II +0,00
4.   J. Trifunović Jugosławia +0,00
5.   Wacław Wrzesiński Polska I +1,08
6.   Józef Kapiak Polska I +1,08
7.   Emanuel Krejčí Czechosłowacja II +2,23
8.   Aleksandar Zorić Jugosławia +4,10
9.   Vladimír Siegl Czechosłowacja I +6,03
10.   Rudolf Sosík Czechosłowacja I +6,08

III etap (3 maja 1948), Brno – Zlin (137 km)

edytuj

Trzeci etap to popisowa jazda Polaków, których siedmiu znalazło się w pierwszej dziesiątce na mecie tego etapu. Wszyscy dojechali w siedmioosobowej grupie a tempo ich jazdy utrzymali tylko reprezentant Czechosłowacji II Jiří Holubec oraz Rumun Marin Niculescu. Zwycięstwo etapowe odniósł Wacław Wrzesiński przed reprezentantem Czechosłowacji i Rumunem. Poważne straty ponieśli Jugosłowianie, którzy stracili na rzecz Polski I przodownictwo w klasyfikacji drużynowej. Liderem wyścigu nadal pozostał Józef Kapiak.

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Wacław Wrzesiński Polska I 5:05,13
2.   Jiří Holubec Czechosłowacja II +0,00
3.   Marin Niculescu Rumunia +0,00
4.   Józef Kapiak Polska I +0,00
5.   Wilhelm Weglenda Polska I +0,01
6.   Roman Bukowski indywidualnie +0,01
7.   Teofil Sałyga Polska I +0,01
8.   Stefan Mich Polska II +0,01
9.   Władysław Wandor Polska II +0,01
10.   Milan Perič Czechosłowacja I +5,58

IV etap (5 maja 1948), Zlin – Żylina (151 km)

edytuj

Po dniu odpoczynku w wyścigu pojawił się nowy bohater. Został nim reprezentujący Czechosłowację Emanuel Krejčí. Na mecie w Żylinie zameldował się z przewagą prawie 7 minut nad peletonem, z którego najszybciej finiszował Jugosłowianin Milan Poredski, trzecie miejsce zajął Rumun Marin Niculescu. W peletonie dojechało również dwóch PolakówJózef Kapiak, który utrzymał pozycję lidera wyścigu i Wacław Wrzesiński. Niestety dla Polaków, dzięki wyraźnemu zwycięstwu zawodnika zespołu Czechosłowacja II to właśnie ten zespół wyprzedził Polaków w klasyfikacji drużynowej.

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Emanuel Krejčí Czechosłowacja II 4:53,00
2.   Milan Poredski Jugosławia +6,59
3.   Marin Niculescu Rumunia +6,59
4.   Jiří Holubec Czechosłowacja II +6,59
5.   Aleksandar Zorić Jugosławia +6,59
6.   Ervant Norhadian Rumunia +6,59

V etap (6 maja 1948), Żylina – Katowice (244 km)

edytuj

Piąty etap to 244 km maraton, najdłuższy etap 1. edycji Wyścigu Pokoju. Ataki ponownie rozpoczynają Jugosłowianie Milan Poredski i Horvatić, którzy osiągają nawet siedmiominutową przewagę. Do tego pech dopada polskiego lidera wyścigu Józefa Kapiaka, który ma defekt roweru. Pomimo pomocy ze strony kolegi z zespołu Teofila Sałygi, który oddaje mu swój rower (jedyna dozwolona regulaminem pomoc), dotykają go kolejne defekty, na skutek czego traci blisko 10 minut do zwycięzcy etapu i przodownictwo w wyścigu. Dobrze jednak jadą inni Polacy Wacław Wrzesiński, Robert Nowoczek i Wilhelm Weglenda, co pozwoli Polsce I powrócić na fotel lidera w klasyfikacji drużynowej. Już na ulicach Katowic do prowadzącej dwójki dołączają Rumun Dumitru Pantazescu, kolejny Jugosłowianin Aleksandar Zorić i reprezentant Czechosłowacji Emanuel Krejčí. Ostatecznie ten ostatni wygrywa drugi etap z rzędu i zostaje nowym liderem wyścigu.

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Emanuel Krejčí Czechosłowacja II 7:21,31
2.   … Horvatić indywidualnie +0,00
3.   Milan Poredski Jugosławia +0,00
4.   Aleksandar Zorić Jugosławia +0,00
5.   Dumitru Pantazescu Rumunia +0,15
6.   Karel Vaverka indywidualnie +1,18
7.   Robert Nowoczek Polska I +1,18
8.   Wilhelm Weglenda Polska I +1,18
9.   Wacław Wrzesiński Polska I +1,25
10.   Milan Perič Czechosłowacja I +1,25

VI etap (7 maja 1948), Katowice – Kraków (76 km)

edytuj

Siódmy etap wyścigu stanowiła tzw. próba szybkości, czyli wyścig drużynowy. Jego wyniki nie były zaliczane do klasyfikacji generalnej wyścigu[4]. Swoją klasę potwierdzili w nim Jugosłowianie, którzy zwyciężyli z przewagą 2 minut 40 sekund nad zespołem Rumunii i 9 minut 13 sekund nad zespołem Bułgarii.

Lp. Drużyna Czas/strata
1.   Jugosławia 2:07,03
2.   Rumunia +2,40
3.   Bułgaria +9,13
4.   Czechosłowacja II +10,05
5.   Polska II +10,50
6.   Czechosłowacja (kolarze startujący indywidualnie) +12,46
7.  /  Czechosłowacja-Polska (druż. kombinowana) +14,21
8.   Polska I +18,34
9.   Czechosłowacja I +22,42

VII etap (8 maja 1948), Kraków – Kielce (126 km)

edytuj

Etap siódmy był, jak się okazało decydujący dla losów tego wyścigu. Niedługo po starcie zaatakowało pięciu kolarzy: Polak Józef Kapiak, Rumun Nicolae Chicomban i trzech Jugosłowian Milan Poredski, Aleksandar Zorić i Horvatić (ten ostatni nie był niestety dla Jugosłowian członkiem zespołu i startował tylko w konkurencji indywidualnej). Lider wyścigu reprezentujący Czechosłowację Emanuel Krejču zostaje w peletonie. Na trasie etapu grupka ta rozpada się ze względu na przebicia dętek. Jako pierwszy zostaje Rumun, po nim Polak, a w końcu Horvatić. Wszyscy muszą się zatrzymać i samodzielnie zmienić dętki. Ostatecznie etap wygrywa Milan Poredski, ale prawdziwym zwycięzcą jest drugi na mecie Aleksander Zorić, który zostaje liderem wyścigu. Trzecie miejsce na tym etapie zajmuje Józef Kapiak ze stratą nieco ponad pięciu minut do zwycięzcy. Duże straty ponosi zespół Czechosłowacji II, dzięki czemu Polska I umacnia się na pozycji lidera w klasyfikacji drużynowej.

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Milan Poredski Jugosławia 3:54,30
2.   Aleksandar Zorić Jugosławia +0,00
3.   Józef Kapiak Polska I +5,02
4.   … Horvatić indywidualnie +8,00
5.   Emanuel Krejčí Czechosłowacja II +11,59
6.   Wacław Wrzesiński Polska I +11,59
7.   Ladislav Javořík indywidualnie +11,59
8.   Milan Perič Czechosłowacja I +11,59
9.   Robert Nowoczek Polska I +11,59
10.   František Hanus indywidualnie +12,00

VIII etap (9 maja 1948), Kielce – Warszawa (190 km)

edytuj

Ostatni etap po rozstrzygnięciach, które zapadły na poprzednim etapie był „etapem przyjaźni”. Liderzy w klasyfikacjach indywidualnej i drużynowej skoncentrowali się na dowiezieniu tych wyników do mety. Jugosłowianie mieli zdekompletowaną drużynę i nie mogli walczyć o zwycięstwo w tej klasyfikacji, więc pilnowali, by żadnych strat nie poniósł lider wyścigu Aleksandar Zorić. Polacy mieli ponad dwudziestominutową przewagę w klasyfikacji drużynowej, ale ich lider Józef Kapiak nie mógł myśleć o zwycięstwie w wyścigu, gdyż miał blisko sześć i pół minuty straty do lidera. Pozostałe zespoły nie były na tyle silne, aby móc coś jeszcze zmienić. W związku z tym wszyscy byli usatysfakcjonowani a miłym akcentem dla kibiców w Polsce było etapowe zwycięstwo Wacława Wrzesińskiego. Etap i cały wyścig zakończył się na Stadionie Wojska Polskiego.
W klasyfikacji generalnej wyścig zwyciężył Aleksandar Zorić rodak tryumfatora wyścigu w przeciwną stronę Warszawa-Praga Augusta Prosenika. W klasyfikacji drużynowej również zwyciężył zespół Polska I.

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Wacław Wrzesiński Polska I 6:21,12
2.   Vojtěch Chvojka Czechosłowacja I +0,00
3.   Nicolae Chicomban Rumunia +0,00
4.   Milan Perič Czechosłowacja I +0,00
5.   Ervant Norhadian Rumunia +0,01
6.   Roman Bukowski indywidualnie +0,01
7.   Jan Dordik Czechosłowacja II +0,01
8.   Władysław Wandor Polska II +0,02
9.   Vlastimil Bartoš Czechosłowacja II +0,02
10.   … Horvatić indywidualnie +0,02

Etapy – podsumowanie

edytuj
Etap Data Start – meta Długość (km) Zwycięzca etapu Czas
Średnia prędkość
Lider Lider
drużynowy wyścigu
I etap 1 maja Praga-Pardubice 127 km   Milan Poredski 3h 25'57"
37,0 km/h
  Milan Poredski   Jugosławia
II etap 2 maja Pardubice-Brno 129 km   Marin Niculescu 4h 34'39"
28,1 km/h
  Józef Kapiak
III etap 3 maja Brno-Zlin 137 km   Wacław Wrzesiński 5h 05'13"
26,9 km/h
  Polska I
IV etap 5 maja Zlin-Żylina 151 km   Emanuel Krejčí 4h 53'00"
30,9 km/h
  Czechosłowacja II
V etap 6 maja Żylina-Katowice 244 km   Emanuel Krejčí 7h 21'31"
33,2 km/h
  Emanuel Krejčí   Polska I
VI etap
(drużynowa jazda
na czas)
nie wliczana
do klasyfikacji
generalnej wyścigu
7 maja Katowice-Kraków 76 km   Jugosławia 2h 07'03"
35,9 km/h
VII etap 8 maja Kraków-Kielce 126 km   Milan Poredski 3h 54'30"
32,2 km/h
  Aleksandar Zorić
VIII etap 9 maja Kielce-Warszawa 190 km   Wacław Wrzesiński 6h 21'12"
29,9 km/h

Klasyfikacja indywidualna

edytuj

Koszulka żółta

Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata Lp. Zawodnik Drużyna Czas/strata
1.   Aleksandar Zorić Jugosławia 35:53,16 21.   Marin Niculescu Rumunia +1:02,02
2.   Emanuel Krejčí Czechosłowacja II +5,24 22.   Milan Poredski Jugosławia +1:02,43
3.   Józef Kapiak Polska I +6,50 23.   Ilija Wełczew Bułgaria +1:02,56
4.   Milan Perič Czechosłowacja I +19,01 24.   Jaroslav Šmíd Czechosłowacja I +1:09,50
5.   Wacław Wrzesiński Polska I +25,44 25.   Roman Bukowski indywidualnie +1:10,28
6.   Karel Vaverka indywidualnie +25,48 26.   Władysław Wandor Polska II +1:16,45
7.   Jan Dordik Czechosłowacja II +28,00 27.   Jaroslav Aubrecht Czechosłowacja II +1:20,03
8.   Ervant Norhadian Rumunia +32,48 28.   Stefan Mich Polska II +1:26,46
9.   Nicolae Chicomban Rumunia +33,07 29.   Stanislav Bolf indywidualnie +1:30,39
10.   Vladimír Siegl Czechosłowacja I +39,28 30.   Ladislav Javořík indywidualnie +1:37,51
11.   Dumitru Pantazescu Rumunia +39,50 31.   Jaroslav Watzke indywidualnie +1:40,30
12.   … Horvatić indywidualnie +41,21 32.   Josef Koňárek indywidualnie +1:42,41
13.   Miłko Rusew Bułgaria +41,46 33.   Todor Diszew Bułgaria +1:52,01
14.   Rudolf Sosík Czechosłowacja I +44,59 34.   Zdeněk Štěpánek indywidualnie +1:54,33
15.   Vlastimil Bartoš Czechosłowacja II +45,10 35.   Josef Kolář indywidualnie +2:05,04
16.   Robert Nowoczek Polska I +46,11 36.   Marian Jankowski Polska II +2:21,44
17.   Wilhelm Weglenda Polska I +49,07 37.   Karol Herczeg indywidualnie +3:07,53
18.   Gheorghe Negoescu Rumunia +49,34 38.   Stojan Angełow Bułgaria +3:43,04
19.   … Todorović indywidualnie +56,09 39.   Bolesław Łazarczyk Polska II +4:18,22
20.   František Hanus indywidualnie +1:00,46

Klasyfikacja drużynowa

edytuj

Na wynik składa się rzeczywista suma czasów – bez bonifikat – trzech pierwszych zawodników drużyny na każdym etapie.

Lp. Drużyna Czas/strata Lp. Drużyna Czas/strata
1.   Polska I 108:16,56 5.   Bułgaria +2:07,06
2.   Rumunia +21,14 6.   Polska II +3:39,55
3.   Czechosłowacja I +22,10   Jugosławia zdekompletowana
4.   Czechosłowacja II +31,07

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i Imię nieznane.
  2. Drugi z wyścigów rozgrywanych w tym samym czasie (w przeciwnym kierunku), które składają się na I edycję Wyścigu Pokoju zakończył się kilka dni później.
  3. Bogdan Tuszyński: Wyścig Pokoju 1948-1988. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1989, s. 27. ISBN 83-217-2662-3.
  4. Bogdan Tuszyński: Wyścig Pokoju 1948-1988. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1989, s. 34. ISBN 83-217-2662-3.

Bibliografia

edytuj