Wysoki Średnie
Wysoki Średnie – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria[4][5].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
90[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
28-210[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSZ |
| SIMC |
0788749[4] |
Położenie na mapie gminy Bogoria  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu staszowskiego  | |
 50°39′31″N 21°18′14″E/50,658611 21,303889[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne
edytujW latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Wysok Średnich zawarty w tabeli 1.
Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[6] Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miastaNazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektuI. Gromada SZCZEGLICE
- Wysoki Średnie
—
- Doły — pole
- Doły Podleśne — pole, wąwozy
- Drożyska — pole
- Modrzewie — pole
- Pastwiska — pole
- Pod Wierzbami — pole
- Pod Zagorzycami — pole
- Podleśne Pola — pole
- Rogatki — pole
- Sadzawki — pole, łąka
- Szerokie Łąki — łąka
- Wąkop — wąwóz
- Za Górną Drogą — pole
Historia
edytujWedług Jana Długosza (Długosz, L.B., I, 318, 319, II, 332, 333) w XV wieku rozróżniano cztery wsie o nazwie Wysokie: prima, secunda, tertia i quarta alias Mała Wieś. Później używano też nazwy Wysoczki, następnie Wysoki.
W r. 1578 wieś Wysoczki Minor znajdowała się w parafii Szczeglice i należała do Jakuba i Walentego Wysockich oraz Stanisława Niedźwickiego. We wsi było 5 osadników na 1,25 łana, 4 zagrodników z rolą, 1 komornik i 1 lub 2 ubogich[7][8].
Wieś w 1629 roku została odnotowana w rejestrze poborowym powiatu sandomierskiego (w opracowaniu z 2012 r. figuruje pod nazwą Wysokie Średnie) jako własność Pakosława Wójcickiego (vel Wojczyckiego), który płacił z niej podatek za 1,25 łana w wysokości 9 złp. (florenów) 24 gr.[9].
Według rejestru poborowego powiatu sandomierskiego z 1629 roku we wsi tej mieszkało: 5 chłopów, którzy gospodarowali na 1,25 łana i płacili z tego tytułu 5 florenów podatku; 4 ogrodników z ziemią, którzy płacili 3 floreny i 6 groszy poboru; 1 komornik z bydłem, który płacił 1 floren i 2 groszy poboru oraz 2 ubogich komorników, którzy płacili 16 groszy podatku.
Słownik Geograficzny opisuje w wieku XIX Wysoczki Średnie jako wieś i folwark w powiecie sandomierskim, gminie Górki i parafii Szczeglice. W 1827 roku liczyły łącznie 11 domów i 40 mieszkańców[7]. W r. 1886 folwark Wysoki Średnie alias Wielkie był rozległy na 184 mórg, zaś we wsi było 6 osadników na 45 morgach[8]. W 1895 roku wieś i folwark liczyły 8 domów i 71 mieszkańców. Obejmowały 234 morgi dworskie i 45 mórg włościańskich[7]
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 153625
- ↑ Wieś Wysoki Średnie w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-20], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1561 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1970, s. 56, 77-96.
- ↑ a b c Wysoczki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 122.
- ↑ a b Wysoki Duże, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 128.
- ↑ Anusik ↓, s. 70.
Literatura
edytuj- Zbigniew Anusik. Własność ziemska w powiecie sandomierskim w roku 1629. „Przegląd Nauk Historycznych 2012, R. XI, Nr.2”.
- Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1970.