Węglowiec

Węglowiec (ang. collier) – rodzaj masowca przystosowanego do przewozu węgla^[1]. Charakterystyczne dla tego typu jednostek były duże luki ładunkowe.

Był to typ statków, które do wybuchu II wojny światowej najczęściej zawijały do portu w Gdyni. Najbardziej znanymi polskimi węglowcami były „Francuzy” towarzystwa Żegluga Polska (Katowice, Kraków, Toruń, Poznań i Wilno)^[2] i „Robury” towarzystwa Polskarob^[3].

Węglowcami (lub bunkrowcami) nazywano też jednostki pomocnicze flot wojennych, które na przełomie XIX i XX wieku zaopatrywały okręty w wodę i węgiel niezbędny do opalania kotłów.

Zobacz też

rudowęglowiec

Przypisy

↑ węglowiec, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-12-06] .
↑ Piwowoński 1989 ↓, s. 17–21.
↑ Piwowoński 1989 ↓, s. 35–41.

Bibliografia

Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd, 1993. ISBN 83-85413-73-1.
Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989. ISBN 83-10-08902-3.

[1] węglowiec, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-12-06] .

[CITEREFPiwowoński198917–21-2] Piwowoński 1989 ↓, s. 17–21.

[CITEREFPiwowoński198935–41-3] Piwowoński 1989 ↓, s. 35–41.

[1]

[2]

[3]