Xeniaria bicornis
Xeniaria bicornis – gatunek skorków z podrzędu Neodermaptera i rodziny Arixeniidae.
| Xeniaria bicornis | |
| Maa, 1974 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Xeniaria bicornis |
Gatunek ten opisany został w 1974 roku przez T.C. Maa[1][2] na podstawie dorosłego samca i larw, odłowionych w 1923 i 1964 roku. Epitet gatunkowy bicornis oznacza „dwurogi” i nawiązuje do pary wyrostków na metapygidium[2].
Skorki te mają umiarkowanie spłaszczone ciało, u dorosłych osiągające 15 mm długości. Długość ciała u zmierzonych larw I stadium wynosi 8 mm, II stadium 8,5 mm, III stadium 11 mm, a IV stadium 13,5 mm. Stosunkowo krótka głowa wyposażona jest bardzo małe oczy, u samców eliptyczne. Czułki dorosłych buduje 14 członów, z których trzeci jest u samców krótszy niż piąty. Długość czułków jest mniejsza niż u X. jacobsoni. Samiec ma głaszczki szczękowe o członie czwartym dłuższym od piątego, a głaszczki wargowe krótsze i grubsze niż u X. jacobsoni. Śródpiersie u dorosłych ma 3,8 mm szerokości. Dziewiąty sternit odwłoka samca jest tak długi jak manubrium. Dorosłe samce mają metapygidium o tylnej krawędzi wyposażonej w parę silnych, trójkątnych wyrostków, a pygidium na tylnej krawędzi równomiernie wklęśnięte. Larwy I i II stadium mają na spodzie nasadowej części pygidium około 12 silnych szczecin w dwóch nieregularnych rządkach, a III i IV stadium szczyt pygidium nieodgięty ku górze. Narządy rozrodcze samca cechują się najbardziej nasadowym spośród sklerytów endofallicznych o silnie piłkowanej krawędzi grzbietowej, a drugim z nich o rozwidlonym wierzchołku[2].
Przedstawiciele rodzaju są związani z nietoperzami, głównie z bezwłosym naguskiem obrożnym (Cheiromeles torquatus), a sporadycznie z moloskiem pomarszczonym (Tadarida plicata). Spotykani są wyłącznie w jaskiniach i dziuplach, zasiedlonych przez te nietoperze oraz na ich ciele. Większość czasu skorki te spędzają na guanie zalegającym na ścianach i stropach grzęd nietoperzy, żerując na odżywiających się guanem stawonogach. Na ciała gospodarzy wchodzą prawdopodobnie celem pożywiania się na ich wydzielinach, choć samego żerowania nigdy nie zaobserwowano[2].
Owady te zamieszkują filipińską wyspę Mindanao w południowo-wschodniej części krainy orientalnej[2].