Zdzisław Wróbel

polski dziennikarz

Zdzisław Erazm Wróbel (ur. 19 stycznia 1925 w Borysławiu, zm. 3 grudnia 2007) – polski pisarz, eseista i dziennikarz związany ze środowiskiem kulturalnym Kujaw i Pomorza (a zwłaszcza Torunia), działacz partyjny.

Zdzisław Wróbel
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1925
Borysław

Data śmierci

3 grudnia 2007

Miejsce spoczynku

Cmentarz św. Jakuba w Toruniu

Zawód, zajęcie

pisarz, eseista, dziennikarz

Edukacja

gimnazjum w Drohobyczu

Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Partia

PPR, PZPR

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal „Za udział w walkach o Berlin” Odznaka Grunwaldzka

Życie i twórczość

edytuj

Przed II wojną światową rozpoczął naukę w gimnazjum w Drohobyczu (jego nauczycielem był tam m.in. Bruno Schulz). Podczas okupacji pracował jako robotnik rolny w okolicach Dukli oraz w obozie pracy w Borysławiu. W 1944 wstąpił do wojska polskiego i ukończył szkołę oficerską artylerii. Gdy zapadł na gruźlicę został zdemobilizowany i w obdartym szynelu wojskowym trafił do Torunia, gdzie kształcił się w Studium Przygotowawczym Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, a następnie studiował filologię romańską i rosyjską. Studia ukończył w 1951. Wykształcenie uzupełniał na kursach językowych na uczelniach we Francji, Włoszech i w Anglii.

Po studiach pracował jako dziennikarz w redakcjach czasopism Po prostu i Pomorze (w tym w latach 1967–1973 jako redaktor naczelny), a także w bydgoskim oddziale Polskiej Agencji Prasowej. Zajmował się także twórczością literacką. Do przejścia na emeryturę w 1981 był również kierownikiem literackim teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu.

W latach 1947–1948 był członkiem PPR, od 1948 należał do PZPR, był członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy. W czasach PRL był odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 30-lecia Polski Ludowej[1], Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Odznaką Grunwaldzką, medalem „Za udział w walkach o Berlin”.

Był autorem ośmiu tomów prozy, sześciu sztuk teatralnych oraz wielu esejów. Niektóre dramaty jego autorstwa zrealizowano w telewizji inne znów w radiu.

Pochowany na cmentarzu św. Jakuba w Toruniu[2].

Wybrane publikacje

edytuj

Powieści:

  • Inauguracja
  • Eldorado
  • Szczeble
  • Odwrót
  • Konspiracja

Zbiory opowiadań:

Dramaty:

  • Bracia
  • Majakowski
  • Kim jesteś inżynierze
  • Zamach
  • Przeciw całemu światu
  • Konfident diabła

Eseje:

  • Erotyzm w literaturze dawnych wieków (1986)
  • Erotyzm w literaturze nowożytnej
  • Erotyzm w religiach świata
  • Miłość i erotyzm w literaturze dawnych wieków
  • Rozpal w nich chuć (seria: Dzieje erotyzmu)
  • Rozkosze miłosnego szału (seria: Dzieje erotyzmu)
  • Uczta trzech szczytów (seria: Dzieje erotyzmu)
  • Eros niebiański i wszeteczny (2003, seria: Dzieje erotyzmu)

Przypisy

edytuj
  1. Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1106. ISBN 83-223-2073-6.
  2. Cmentarz Parafialny w Toruniu na ul. Antczaka [online], cmentarnik.net [dostęp 2024-07-06].

Linki zewnętrzne

edytuj