Wikipedia

Élisabeth Vigée-Lebrun

francuska malarka

Élisabeth-Louise Vigée Le Brun (ur. 16 kwietnia 1755 w Paryżu, zm. 30 marca 1842 w Louveciennes) – malarka francuska, najsłynniejsza malarka XVIII wieku. Była portrecistką królowej Francji Marii Antoniny.

Élisabeth Vigée-Lebrun
Ilustracja
Autoportret (1782)
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1755
Paryż

Data i miejsce śmierci

30 marca 1842
Louveciennes

Narodowość

francuska

Dziedzina sztuki

malarstwo

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

ŻyciorysEdytuj

Urodziła się w Paryżu, była córką malarza i to on był właśnie jej pierwszym nauczycielem. Później uczyła się od Gabriela François Doyena, Jeana-Baptiste'a Greuzego, Josepha Verneta i innych mistrzów XVIII-wiecznych. Swoje pierwsze profesjonalne portrety namalowała, kiedy była nastolatką. 25 października 1774 została członkinią Académie de Saint Luc.

W 1776 wyszła za mąż za Jean-Baptiste'a-Pierre'a Le Bruna, malarza i handlarza obrazami. Została portrecistką arystokracji i z dnia na dzień stawała się coraz bardziej sławna. W końcu została zaproszona do pałacu w Wersalu, żeby namalować portret samej Marii Antoniny. Królowa była tak zachwycona jej dziełem, że przez następne kilka lat Élisabeth Vigée-Lebrun namalowała jeszcze kilka innych portretów królowej, jej dzieci, innych członków rodziny królewskiej i domowników pałacu wersalskiego.

12 lutego 1780 urodziła córkę – Jeanne-Julie-Louise. W 1781 razem z mężem pojechała do Flandrii i Holandii. Tam obrazy flandryjskich mistrzów zainspirowały ją do spróbowania nowej techniki malarskiej. Namalowała tam portrety kilku arystokratów, w tym portret księcia Nassau – Wilhelma Holenderskiego.

31 maja 1783 została członkinią francuskiej Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby. Podczas rewolucji francuskiej uciekła z Francji i podróżowała m.in. po Włoszech, Austrii i Rosji. Uciekinierka z ogarniętego rewolucją kraju, utrzymywała się ze swej pracy, przyjmując zlecenia z dworów Wiednia, Petersburga i Berlina. Doceniali ją także i polscy magnaci, m.in. Radziwiłłowie i Potoccy, którzy też chcieli mieć w swych kolekcjach portrety jej autorstwa. Ponad 30 dzieł malarskich wykonała w Polsce. Obecnie w Polsce znajduje się osiem jej obrazów w różnych kolekcjach, np. w zamku w Łańcucie.

Podczas rządów cesarza Napoleona Bonaparte ponownie wróciła do Francji, potem znowu wyjechała i odwiedziła Wielką Brytanię. Tam namalowała znowu kilka portretów arystokracji m.in. portret lorda Byrona. W 1807 pojechała do Szwajcarii i tam została honorową członkinią Société pour l'Avancement des Beaux-Arts w Genewie.

Niektóre praceEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Élisabeth_Vigée-Lebrun&oldid=67537332”