Ławki (jezioro w powiecie giżyckim)

jezioro w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Ryn

Ławki – jezioro w Polsce, położone w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Ryn[1].

Ławki
ilustracja
Położenie
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Region

Kraina Wielkich Jezior Mazurskich

Wysokość lustra

117,0 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

69,2 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


1250 m
790 m

Głębokość
• średnia
• maksymalna


5,7 m
17,0 m

Długość linii brzegowej

3250 m

Objętość

3935,4 tys. m³

Położenie na mapie gminy Ryn
Mapa konturowa gminy Ryn, na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Ławki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Ławki”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Ławki”
Położenie na mapie powiatu giżyckiego
Mapa konturowa powiatu giżyckiego, na dole po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Ławki”
Ziemia53°54′35″N 21°34′37″E/53,909722 21,576944

Położenie i charakterystyka edytuj

Jezioro leży na Pojezierzu Mazurskim[2], w mezoregionie Wielkich Jezior Mazurskich[3], w dorzeczu PisaNarewWisła. Znajduje się około 4 km w kierunku południowym od Rynu. Na wschodnim brzegu leżą wieś Ławki oraz osada Ławki. Przez jezioro przepływa dopływ z jez. Ławkiczwartorzędowy ciek o łącznej długości 5,885 km, który wpada do zbiornika wodnego od północy, a wypływa na południowym wschodzie kierując wody do jeziora Szymonek, a następnie, docelowo do jeziora Szymon[4]. Powierzchnia zlewni akwenu wynosi 7,2 km²[5].

Linia brzegowa mało rozwinięta. Brzegi płaskie, ławica stroma. W otoczeniu znajdują się pola i łąki, często podmokłe[6].

Zbiornik wodny według typologii rybackiej jezior zalicza się do leszczowych[6].

Zgodnie z typologią abiotyczną zbiornik wodny został sklasyfikowany jako jezioro wysokiej zawartości wapnia, o małym wypływie zlewni, stratyfikowane, leżące na obszarze Nizin Wschodniobałtycko-Białoruskich (5a)[7]. W systemie gospodarki wodnej jest jednolitą częścią wód powierzchniowych Ławki o kodzie LW30157 i podlega Regionalnemu Zarządowi Gospodarki Wodnej w Warszawie, leżąc w regionie wodnym Środkowej Wisły[5].

Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego Jeziora Ławki w zlewni rzeki Pisa – nr 22[8]. Objęte jest strefą ciszy[9]. Znajduje się na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich o łącznej powierzchni 85 527,0 ha[10].

Przed 1950 jezioro nosiło niemiecką nazwę: Lawker See[11].

Morfometria edytuj

Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 69,2 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 5,7 m, a maksymalna – 17,0 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 117,0 m n.p.m. Objętość jeziora wynosi 3935,4 tys. m³[2]. Maksymalna długość jeziora to 1250 m a szerokość 790 m. Długość linii brzegowej wynosi 3250 m[6].

Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 według Państwowego Układu Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 56,0 ha[2].

Przyroda edytuj

W skład pogłowia występujących ryb wchodzą m.in. leszcz, karp, sum i sandacz[6].

Przypisy edytuj

  1. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 186, ISBN 83-239-9607-5.
  2. a b c Adam Choiński, Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 363, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726.
  3. Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
  4. Dopływ z jez. Ławki >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-10-15].
  5. a b Ławki >> Moduł: Jednolite części wód (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-10-15].
  6. a b c d Jerzy Waluga, Henryk Chmielewski, Wielkie Jeziora Mazurskie. Południe, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1998 (Przewodniki wędkarskie; 5), ISBN 83-87506-65-6, OCLC 749533945.
  7. Ministerstwo Środowiska, Raport dla Obszaru Dorzecza Wisły z realizacji art. 5 i 6, zał. II, III, IV Ramowej Dyrektywy Wodnej 2000/60/WE, Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, marzec 2005, s. 123 [dostęp 2017-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
  8. Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie: Obwieszczenie nr 3/2016 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 30 września 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących. edziennik.mazowieckie.pl, 30 września 2016. [dostęp 2020-02-16].
  9. Wykaz jezior i rzek, na których wprowadzono zakaz używania jednostek pływających z silnikami spalinowymi. Zakaz wprowadza w drodze Uchwały Rada Powiatu na podstawie art.41 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym oraz art.116 ust.1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. [dostęp 2017-10-15].
  10. Sejmik Województwa Warmińsko-Mazurskiego: Uchwała Nr XXII/430/12 Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wyznaczenia Obszaru Chronionego Krajobrazu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich.. bip.warmia.mazury.pl, 27 listopada 2012. [dostęp 2017-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 kwietnia 2017)].
  11. Poz. 588. Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 4 kwietnia 1950 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości.. „Monitor Polski. Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 426, 8 maja 1950.