Łuniew
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Łuniew – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Międzyrzec Podlaski[6].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
83 |
| Kod pocztowy |
21-560[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LBI |
| SIMC |
0015852[5] |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Międzyrzec Podlaski  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bialskiego  | |
 52°04′44″N 22°40′49″E/52,078889 22,680278[1]
| |
Wieś była własnością starosty guzowskiego i nowomiejskiego Stanisława Opalińskiego, leżała w województwie podlaskim w 1673 roku[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Międzyrzec Podlaski[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 192 mieszkańców[9].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Krzewicy.
Części wsi edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 1022713 | Starowieś | część wsi |
Historia edytuj
Wieś Łuniewo, bo tak się dawniej nazywała, została utworzona na terenie obecnej Międzyrzecczyzny przez Mikołaja z Domanina na gruntach nadanych w roku 1438 przez starostę brzeskiego Jana Nassutowicza.
W roku 1569, na mocy zawartej 28 czerwca na sejmie w Lublinie umowy unijnej Polski z Litwą, wieś Łuniewo została inkorporowana z Litwy przez Koronę.
Jako wieś bojarska, Łuniewo nie było zobowiązane do żadnych powinności o charakterze pańszczyźnianym. Dopiero w roku 1794 książę Adam Czartoryski obciążył mieszkańców wsi różnymi powinnościami. Wymiar powinności pańszczyźnianych był znacząco mniejszy niż miało to miejsce w przypadku chłopów pańszczyźnianych, jednakże nałożenie tych powinności skutkowało procesem, który mieszkańcy wioski wytoczyli w roku 1821 księciu Konstantemu Czartoryskiemu. Proces ten, podobnie jak miało to miejsce w przypadku wioski Pościsze, zakończył się niepowodzeniem dla mieszkańców Łuniewa.
W roku 1864 car Aleksander II wydał dekret o uwłaszczeniu włościan w Królestwie Polskim. Na jego podstawie, mieszkańcy dóbr międzyrzeckich, w tym bojarzy ze wsi Łuniewo, zostali zwolnieni z obowiązków pańszczyźnianych.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 74136
- ↑ Wieś Łuniew w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-05], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-12-01].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 753 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-10].
- ↑ Anna Laszuk, Zaścianki i królewszczyzny : struktura własności ziemskiej w województwie podlaskim w drugiej połowie XVII wieku, Warszawa 1998, s. 120.
- ↑ Strona gminy, sołectwa i sołtysi [dostęp 2023-12-01
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne edytuj
- Łuniew, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 830.