Romuald z Camaldoli

(Przekierowano z Święty Romuald)

Romuald z Camaldoli, także Święty Romuald EC (wł. Romualdo di Camaldoli; ur. ok. 951, zm. 19 czerwca 1027 w Val di Castro) – włoski mnich, założyciel zakonu kamedułów, opat, święty Kościoła katolickiego.

Święty
Romuald z Camaldoli
San Romualdo
opat
Ilustracja
Portret Romualda z ok. 1320 roku
Data i miejsce urodzenia

ok. 951
Rawenna

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1027
klasztor Val di Castro koło Ankony

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

7 lutego 1481 (translacja relikwii)

Kanonizacja

1582
przez Grzegorza XIII

Wspomnienie

19 czerwca

Atrybuty

czaszka, otwarta księga, kij podróżny, laska

Życiorys

edytuj

Urodził się około 951 roku w Rawennie i pochodził z rodu Onesti[1]. W młodości wiódł hulaszcze życie[2]. W pewnym momencie był świadkiem jak jego ojciec zabił swojego przeciwnika[1]. Z powodu widoku śmierci, postanowił w 972 roku wstąpić do benedyktyńskiego klasztoru św. Apolinarego[3]. Po trzech latach opuścił klasztor, ponieważ preferował życie samotne[1]. Dołączył wówczas do pustelnika Maryna, który mieszkał w eremie, na weneckiej wysepce[3]. Wkrótce potem dołączyło do nich więcej zwolenników, wśród których był Piotr Orseolo i Jan Morosini[4]. Mnisi postanowili się przenieść do Saint-Michel de Cuxa, gdzie mieszkał opat Geryn[5]. Wyruszyli tam w 978 roku, a po dotarciu zamieszkali w oddzielnych pustelniach[6]. Romuald kształcił się tam, dzięki zasobności biblioteki opata i pod wpływem lektur postanowił nieco poluzować zasady swojej surowej ascezy[6]. Wkrótce potem, wraz z Marynem i Janem opuścili Cuxę i udali się na Monte Cassino[7]. Na prośbę cesarza Ottona III, Romuald przeniósł się z powrotem do Rawenny, gdzie został opatem[8]. Ponieważ mnisi z klasztoru św. Apolinarego nie chcieli dostosować się do surowych reguł Romualda, ten opuścił klasztor w 999 i powrócił na Monte Cassino[8]. Potem wędrował przez jakiś czas odwiedzając m.in. Pereum czy Istrię, a ostatecznie osiadł w Camaldoli[8]. Zapraszał swoich naśladowców do prowadzenia życia pół-pustelniczego, pół-zakonnego[8]. W 1027 roku przeniósł się do Val di Castro, gdzie oddał się kontemplacji[9]. Zmarł tamże 19 czerwca 1027 roku[1].

Jego relikwie pozostawały w opactwie do 1480, następnie zostały przeniesione w 1481 roku do kościoła kamedułów św. Błażeja w Fabriano[10].

Papież rozszerzył kult Romualda z Camaldoli przez kanonizację równoważną[11].

W 1595 roku Klemens IX nakazał wspominanie świętego w dniu przeniesienia jego relikwii (7 lutego) z uwagi na szczególną pamięć innych świętych Gerwazego i Protazego przypadającą 19 czerwca. Dopiero Sobór watykański II w reformie liturgicznej (1969) przywrócił wspomnienie św. Romualda w dzienną rocznicę śmierci[10].

W ikonografii święty przedstawiany jest w białym habicie kamedulskim[1], czasem w czarnym benedyktyńskim z księgą w ręku lub modelem pustelni.

Jego atrybutami są: czaszka, otwarta księga, kij podróżny, laska[1].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Święty Romuald z Camaldoli, opat. Internetowa Liturgia Godzin. [dostęp 2022-10-09]. (pol.).
  2. Fros 2013 ↓, s. 3.
  3. a b Fros 2013 ↓, s. 5.
  4. Fros 2013 ↓, s. 6.
  5. Fros 2013 ↓, s. 7.
  6. a b Fros 2013 ↓, s. 8.
  7. Fros 2013 ↓, s. 9.
  8. a b c d Fros 2013 ↓, s. 10.
  9. Fros 2013 ↓, s. 11.
  10. a b St. Romuald. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2022-10-09]. (ang.).
  11. Co to znaczy kanonizacja równoważna. L’Osservatore Romano, 12 maja 2012. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-17)].

Bibliografia

edytuj