Świadkowie Jehowy w Luksemburgu
Świadkowie Jehowy w Luksemburgu – społeczność wyznaniowa w Luksemburgu, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 2183 głosicieli, należących do 31 zborów[1][a]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziły się 3954 osoby[2][b]. Od 2009 roku działalność miejscowych głosicieli koordynuje Środkowoeuropejskie Biuro Oddziału w Selters w Niemczech[3]. Biuro Krajowe znajduje się w stolicy.
| Państwo | |
|---|---|
| Liczebność (2023) |
2183 |
| % ludności kraju (2023) |
0,34% |
| Liczba zborów (2023) |
31 |
| Rozpoczęcie działalności |
Historia
edytujPoczątki
edytujW latach 1922–1925 Badacze Pisma Świętego ze Strasburga rozpoczęli działalność kaznodziejską na terenie Luksemburga. Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku działalność tę podejmowali wyznawcy z Niemiec, z Francji i ze Szwajcarii. W 1930 roku na terenie kraju rozpoczęto wyświetlanie „Fotodramy stworzenia”. W 1933 roku szwajcarskie Biuro Oddziału przejęło od niemieckiego nadzór nad działalnością w Luksemburgu, ponieważ w hitlerowskich Niemczech ją zdelegalizowano.
Od 1940 roku luksemburscy Świadkowie Jehowy znosili ostre prześladowania, a Victor Bruh został osadzony w obozach koncentracyjnych: w Buchenwaldzie, na Majdanku, w Oświęcimiu i w Ravensbrück[4][5][6].
Powojenny rozwój działalności
edytuj6 lipca 1946 roku zarejestrowano działalność Towarzystwo Strażnica jako stowarzyszenia niedochodowego. Rejestracja ta została oficjalnie przyjęta i opublikowana 23 października 1946 oraz 4 listopada 1947[7]. W tym czasie działalność kaznodziejską prowadziło 30 głosicieli. W 1947 roku kraj odwiedzili przedstawiciele Towarzystwa Strażnica ze Stanów Zjednoczonych[8].
W 1949 roku liczba głosicieli przekroczyła 50 osób. W tym samym roku do kraju przyjechali pierwsi misjonarze, absolwenci Szkoły Gilead. W 1953 roku liczba głosicieli przekroczyła 100 osób. W 1958 roku kilkuosobowa delegacja z Luksemburga obecna była na kongresie międzynarodowym pod hasłem „Wola Boża”. W 1960 roku kraj odwiedził po raz drugi Nathan H. Knorr, który wygłosił przemówienie do ponad pół tysiąca obecnych. Rok później liczba głosicieli przekroczyła 300 osób. W 1965 roku Luksemburg po raz kolejny odwiedził N.H. Knorr z okazji otwarcia Biura Oddziału i kongresu międzynarodowego pod hasłem „Słowo prawdy”, na którym obecnych było 3835 osób. Trzy lata później Knorr złożył wizytę ponownie.
W roku 1968 liczba głosicieli wyniosła 500, w 1982 – 1000, w 2010 – 2019, a w 2012 roku – 2097. W 2009 roku nadzór nad działalnością miejscowych Świadków Jehowy przejęło Środkowoeuropejskie Biuro Oddziału w Niemczech. W lipcu 2015 roku delegacja Świadków Jehowy z Luksemburga uczestniczyła w kongresie specjalnym pod hasłem „Naśladujmy Jezusa!” w belgijskiej Gandawie, w czerwcu 2017 roku w kongresie specjalnym pod hasłem „Nie poddawaj się!” w Wiedniu[9], a w 2019 roku w kongresach międzynarodowych pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Miami i Saint Louis. W maju 2018 roku zorganizowano specjalną, weekendową, ogólnokrajową kampanię ewangelizacyjną[10]. W lipcu 2021 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez powódź[11]. W 2021 roku zanotowano liczbę 2203 głosicieli, a na uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 4666 osób[12].
Miejscowy zespół tłumaczy publikacje na język luksemburski[13].
Kongresy odbywają się w języku niemieckim i portugalskim.
Grupa polskojęzyczna
edytujUwagi
edytuj- ↑ Są to zbory francuskojęzyczne, niemieckojęzyczne, portugalskojęzyczne oraz zbór angielskojęzyczny, hiszpańskojęzyczny i włoskojęzyczny, a także grupa: arabskojęzyczna, chińskojęzyczna, chorwackojęzyczna, kreolskojęzyczna (Republika Zielonego Przylądka), polskojęzyczna i rosyjskojęzyczna.
- ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
Przypisy
edytuj- ↑ Luksemburg – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
- ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2022 [online], jw.org [dostęp 2023-01-17].
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 13.
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1976, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1976, s. 34–47 (ang.).
- ↑ Teresa Wontor-Cichy, Więzieni za wiarę. Świadkowie Jehowy w KL Auschwitz, Oświęcim: Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, 2003, s. 80, ISBN 83-88526-47-2.
- ↑ Fioletowe trójkąty — „Zapomniane ofiary” reżimu nazistowskiego [online], jw.org [dostęp 2024-05-01].
- ↑ Status prawny w Unii Europejskiej, Watchtower, 2016, s. 3 (ang.).
- ↑ Watchtower, Ciało Kierownicze dba o jedność — część 1 [online], jw.org, 2022 [dostęp 2022-09-05].
- ↑ Watchtower, Kongresy specjalne 2017 [online], jw2017.org, 1 października 2016 [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-29].
- ↑ JW Broadcasting — listopad 2019 [online], jw.org, 3 listopada 2019 [dostęp 2019-11-29].
- ↑ Watchtower, Katastrofalne powodzie dotykają Europę Zachodnią [online], jw.org, 27 lipca 2021 [dostęp 2021-08-04].
- ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2021 [online], jw.org.
- ↑ Watchtower, Strażnica nr 2 z 2021 roku rozpowszechniana podczas listopadowej kampanii w ponad 300 językach. Wydana w siedmiu kolejnych językach! [online], jw.org, 31 grudnia 2021 [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2015-01-03].
Bibliografia
edytuj- Rocznik Świadków Jehowy: 1994–2017; 1976 (ang.)
Linki zewnętrzne
edytuj- Watchtower, Świadkowie Jehowy na całym świecie. Luksemburg [online], jw.org [dostęp 2017-04-11].