Życie raz jeszcze
Życie raz jeszcze – polski film psychologiczny z 1964 roku na podstawie powieści Romana Bratnego. Film, tuż po premierze kinowej (12 marca 1965), trafił na półkę na ponad 20 lat[1].
Gatunek |
psychologiczny |
---|---|
Rok produkcji |
1964 |
Data premiery |
12 marca 1965 |
Kraj produkcji | |
Język |
polski |
Czas trwania |
92 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja |
Plenery: Warszawa, Piotrków Trybunalski (ul. Strończyńskiego, ul. Sieradzka, ul. Rycerska).
Fabuła
edytujPierwsze lata po wojnie. W okolicach Lublina oddział NSZ dokonuje ataku na pociąg. Ciężko ranny zostaje sekretarz Komitetu Powiatowego PPR, Jakuszyn. Po wyjściu ze szpitala na prośbę Anny Jankowskiej – młodej działaczki ZWM – interweniuje w sprawie Piotra Grajewskiego, lotnika RAF, oskarżonego o współpracę z NSZ. Piotr krótko cieszy się wolnością, bowiem zostaje znowu aresztowany. Ta sprawa rzuca cień na Jakuszyna, który zostaje pozbawiony stanowiska za rzekomy brak czujności[1].
Obsada
edytuj- Andrzej Łapicki – Piotr Grajewski
- Tadeusz Łomnicki – Jakuszyn
- Ewa Wiśniewska – Anna Jankowska
- Edmund Fetting – redaktor Rydz
- Tadeusz Kalinowski – pułkownik
- Henryk Bąk – współwięzień Grajewskiego
- Franciszek Pieczka – współwięzień Grajewskiego
- Krzysztof Chamiec – dowódca oddziału NSZ atakującego ciężarówkę
- Kazimierz Opaliński – adwokat Grajewskiego
- Wojciech Siemion – członek Komitetu Powiatowego atakujący Jakuszyna
- Janusz Kłosiński – kolejarz Burek, członek Komitetu Powiatowego
- Jerzy Walczak – towarzysz, współpracownik Jakuszyna
- Jerzy Przybylski – major Łapszewicz, przyjaciel Grajewskiego z RAF-u
- Adam Pawlikowski – dowódca oddziału NSZ zatrzymującego pociąg
- Zdzisław Tobiasz – kolejarz w Warszawie
- Witold Dębicki – chłopak przed listą przyjętych na prawo
Źródło[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Życie raz jeszcze w bazie filmpolski.pl
Linki zewnętrzne
edytuj- Życie raz jeszcze w bazie Filmweb
- Życie raz jeszcze w bazie filmpolski.pl
- Zdjęcia z filmu Życie raz jeszcze w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”