145 Pułk Piechoty (1939)
145 Pułk Piechoty (145 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Józef Marcickiewicz |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie jednostki edytuj
145 pp nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Był jednostką mobilizowaną dla rezerwowej 44 Dywizji Piechoty[1].
Zgodnie planem mobilizacyjnym „W” 145 pp był mobilizowany II rzucie mobilizacji powszechnej na obszarze Okręgu Korpusu Nr IV. Jednostkami mobilizującymi były: 10 pułk piechoty w Łowiczu, 18 pułk piechoty w Skierniewicach, 28 pułk piechoty w Łodzi i 37 pułk piechoty w Kutnie[2]. Dowódcy wymienionych wyżej pułków piechoty byli odpowiedzialni za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji:
- 10 pp – dowództwa 145 pp, organów kwatermistrzowskich jednostek pozabatalionowych 145 pp, kompanii gospodarczej 145 pp, kompanii zwiadowczej 145 pp, kompanii przeciwpancernej typ II 145 pp, plutonu łączności 145 pp, plutonu pionierów 145 pp i plutonu przeciwgazowego 145 pp[3],
- 18 pp – I baonu 145 pp[4],
- 28 pp – III baonu 145 pp[5],
- 37 pp – II baonu 145 pp[6].
Organizacja wojenna i obsada personalna edytuj
Organizacja wojenna i obsada personalna 145 pp we wrześniu 1939[7][8]
- dowódca pułku – ppłk piech. Józef Marcickiewicz
- I adiutant – por. Klemens Zakrzewski
- kwatermistrz – kpt. piech. Kazimierz Stefan Szul
- dowódca kompanii zwiadu – por. Józef Tymoteusz Kraśniewski
- dowódca plutonu pionierów – ppor. rez. Józef Lech Zajączkiewicz
- dowódca plutonu przeciwgazowego – ppor. rez. Juliusz Staiński
- dowódca I batalionu – kpt. adm. (piech.) Bolesław Józef Blokus
- adiutant – ppor. rez. Taadeusz Stanisław Fangrat
- oficer łączności – ppor. rez. Aleksander Satkowski
- dowódca 1 kompanii – por. Tadeusz Sylwester Łańcucki
- dowódca 2 kompanii – por. rez. Stanisław Korliński
- dowódca 3 kompanii – por. Jan Jarmurzyński
- dowódca 1 kompanii ckm – por. Bronisław Malinowski
- dowódca II batalionu – ppłk piech. Jan Korkiewicz
- dowódca 4 kompanii – kpt. piech. Henryk Leon Machnowski
- dowódca III batalionu – ppłk piech. Ludwik Smolarz
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 343-344.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 53, 64, 76, 89, 1163.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 53.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 64.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 76.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 89.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 345.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 332, 333.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].