18 Pułk Piechoty Obrony Krajowej
18 Pułk Piechoty Obrony Krajowej Przemyśl – pułk piechoty cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1889 |
Rozformowanie |
1917 |
Nazwa wyróżniająca | |
Tradycje | |
Kontynuacja |
18 Pułk Strzelców |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Ignaz Merta |
Działania zbrojne | |
I wojna światowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk |
Historia pułku
edytuj1 maja 1889 roku w Przemyślu został utworzony Galicyjski Pułk Piechoty Obrony Krajowej Nr 18 z połączenia czterech batalionów, a mianowicie:
- Batalionu Obrony Krajowej Przemyśl Nr 59 w Przemyślu,
- Batalionu Obrony Krajowej Sambor Nr 61 w Samborze,
- Batalionu Obrony Krajowej Stryj Nr 65 w Stryju,
- Batalionu Obrony Krajowej Gródek Nr 68 we Lwowie[1][2].
Okręgi uzupełnień Obrony Krajowej Przemyśl i Sanok.
Kolory pułkowe: trawiasty (grasgrün), guziki srebrne z numerem „18”. W lipcu 1914 roku skład narodowościowy pułku: 47% – Rusini, 43% – Polacy[3].
W 1914 roku komenda pułku oraz I i II batalion stacjonował w Przemyślu, natomiast III batalion w Sanoku[4].
W sierpniu 1914 roku pułk wchodził w skład 89 Brygady Piechoty Obrony Krajowej należącej do 45 Dywizji Piechoty Obrony Krajowej, a ta z kolei do IX Korpusu[5]. W 1918 roku pułk wchodził w skład 90 Brygady Piechoty Obrony Krajowej należącej do tej samej 45 Dywizji Piechoty Obrony Krajowej, która wówczas była podporządkowana komendantowi X Korpusu.
11 kwietnia 1917 roku 18 Pułk Piechoty Obrony Krajowej został przemianowany na 18 Pułk Strzelców.
W czasie I wojny światowej pułk walczył z Rosjanami w 1914 i 1915 roku w Galicji między innymi w okolicach Biecza i Gorlic. Największe straty jednostka poniosła w bitwie pod Gorlicami. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach: Cmentarz wojenny nr 65 – Małastów-Kornuta, Cmentarz wojenny nr 196 - Rzuchowa, Cmentarz wojenny nr 33 – Swoszowa. W czasie ofensywy w 1915 roku jednostka walczyła na Lubelszczyźnie, miejscami pochówków poległych są m.in. Strzeszkowice Duże.
Kadra pułku
edytuj- Komendanci pułku
- płk Ignaz Merta (1889[6] – )
- płk Felix Bonjean (1903-1905[7])
- płk Karol Alexandrowicz (24 X 1905 – 1 V 1909 → urlopowany)
- płk Friedrich von Hasch (1909 – 1913)
- ppłk Eduard Bezdiczka (p.o. 1914[2])
- Oficerowie
- płk Franciszek Krajowski
- ppłk Wiktor Jarosz-Kamionka
- mjr Ignacy Pick
- por. Leon Cehak
- por. Franciszek Stok
- por. Józef Zachara
- ppor. rez. Antoni Borzemski
- ppor. rez. Roman Sandecki
- ppor. rez. Hipolit Słabicki
- ppor. rez. Alfons Tuszkiewicz
- lek. pułk. dr Teofil Bardach
- lek. pułk. dr Samuel Herzig
- akc. medyk. rez. Izydor Stangenhaus
Przypisy
edytuj- ↑ Schematismus 1890 ↓, s. 125, 244, 248, 256, 262.
- ↑ a b Schematismus 1914 ↓, s. 258.
- ↑ Landwehr-Infanterie-Regimenter as at July 1914.. [dostęp 2010-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-10)].
- ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1914. Wiedeń: 1914, s. 258.
- ↑ Landwehr Infanterieregimenter as at August 1914. austro-hungarian-army.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-03)]..
- ↑ Schematismus 1890 ↓, s. 125.
- ↑ 18. Landwehrinfanterieregiment Przemysl. mlorenz.at. [dostęp 2016-03-17]. (niem.).
Bibliografia
edytuj- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1890. Wiedeń: luty 1890. (niem.).
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914. (niem.).
- Tomasz Nowakowski, Armia Austro-Węgierska 1908–1918, Warszawa: „Feniks” 1992, ISBN 83-900217-4-9.
- Maciej Krotofil , Ukraińska Armia Halicka 1918–1920, Toruń: Wydaw. Adam Marszałek, 2002, ISBN 83-7322-156-5, OCLC 830348777 .
- www.mlorenz.at: Österreich-Ungarns bewaffnete Macht 1900–1914. [dostęp 2010-03-14]. (niem.).
- Glenn Jewison & Jörg C. Steiner: Austro-Hungarian Land Forces 1848–1918. [dostęp 2010-03-14]. (niem.).
- Waldemar Fronczak i in.: Polegli na ziemiach polskich z K.K. Landwehr-Infanterieregiment Nr 18. [dostęp 2015-05-02]. (pol.).