1 Dywizja Kawalerii (II RP)

1 Dywizja Kawalerii (1 DK) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

1 Dywizja Kawalerii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1 czerwca 1924

Rozformowanie

8 lutego 1929

Dowódcy
Pierwszy

gen. bryg. Juliusz Rómmel

Organizacja
Dyslokacja

garnizon Białystok

Rodzaj sił zbrojnych

Wojsko

Rodzaj wojsk

kawaleria

Podległość

DOK IIII

Historia dywizji edytuj

1 Dywizja Kawalerii została sformowana w 1924 roku na bazie IV Brygady Jazdy, 10 pułku ułanów z VIII Brygady Jazdy oraz dwóch, samodzielnych dotąd, pułków strzelców konnych (3 i 9). Dowództwo dywizji powstało w oparciu o Inspektorat Jazdy przy Inspektoracie Armii Nr 2.

12 czerwca 1924 roku Minister Spraw Wojskowych generał dywizji Władysław Sikorski podporządkował 1 DK dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Rozlokowane na terytorium Okręgu Korpusu Nr I formacje 1 DK, a mianowicie: 10 puł, 9 psk i 8 dak, zachowały tymczasowo charakter formacji eksterytorialnych[1].

W 1926 roku VIII BK przemianowana została na XVIII Brygadę Kawalerii, a w następnym roku 8 dak przemianowany został na 14 dywizjon artylerii konnej.

8 lutego 1929 roku rozformowane zostały dowództwa 1 DK i XI BK w Augustowie, IV BK przemianowana została na BK „Suwałki”, Dowództwo XVIII BK w Białymstoku przemianowane zostało na Dowództwo BK „Białystok”, oba pułki (1 puł i 9 psk) ze składu XI BK podporządkowane zostały dowódcy BK „Białystok”, natomiast 3 pułk strzelców konnych z dotychczasowej XVIII BK podporządkowany został dowódcy BK „Baranowicze”[2].

Obsada personalna Dowództwa 1 Dywizji Kawalerii edytuj

Dowódcy dywizji
Dowódcy artylerii konnej dywizji kawalerii
Szefowie sztabu
I oficerowie sztabu
II oficerowie sztabu

Organizacja pokojowa 1 Dywizji Kawalerii edytuj

Przypisy edytuj

  1. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 12 czerwca 1924 roku, poz. 342.
  2. Giętkowski 2001 ↓, s. 72-73.
  3. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 53 z 5 czerwca 1924 r., s. 309.
  4. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 38 z 20 września 1926 r., s. 307.
  5. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 53 z 5 czerwca 1924 r., s. 311.
  6. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 12 z 11 kwietnia 1927 r., s. 111.
  7. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 7 z 22 marca 1929 r., s. 100.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 5 sierpnia 1924 roku, s. 429, odkomenderowany z Generalnego Inspektoratu Kawalerii.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 650.
  10. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 44 z 14 października 1926 r., s. 355.
  11. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 49 z 17 listopada 1926 r., s. 403.
  12. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 66 z 31 października 1927 r., s. 311.
  13. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 51 z 6 maja 1925 roku, s. 244.

Bibliografia edytuj

  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1928, 1931 i 1934. [dostęp 2016-02-15].
  • Piotr Bauer: Armia Poznan w wojnie obronnej 1939. Wydawn. Poznanskie. ISBN 83-210-0385-0.
  • Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918–1939. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X.
  • "Almanach oficerski": praca zbiorowa, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1923
  • "Księga jazdy polskiej": pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint: Wydawnictwo Bellona Warszawa 1993
  • Stanisław Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926-1939, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1992, ISBN 83-85621-06-7.