Marian Słoniński
Marian Aleksander Wincenty Słoniński[a] (ur. 17 lipca 1891 w Lądzie, zm. 21 kwietnia 1936 w Poznaniu) – pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 pułkownik dyplomowany kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 lipca 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 kwietnia 1936 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1932 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
członek trybunału |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys
edytujUrodził się 17 lipca 1891 w rodzinie Stefana i Stanisławy z Szeniców[1]. Absolwent gimnazjum w Warszawie i wydziału prawa na Uniwersytecie w Odessie. W 1914 powołany do armii rosyjskiej, gdzie służył w 4 pułku dragonów. Od 1917 w szeregach kawalerii I Korpusu Polskiego. Po kapitulacji Korpusu w maju 1918 wrócił do kraju. W listopadzie 1918 w Sosnowcu zawiązał szwadron kawalerii włączony następnie do 3 pułku ułanów. Z pułkiem tym brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej na stanowisku dowódcy 4. szwadronu. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[2].
Szczególnie odznaczył się 20 sierpnia 1920 w walce pod Czeremchą, podczas której „zaatakował nieprzyjaciela w sile dwóch kompanii, pomimo zaciętego oporu wróg został rozbity i rozproszony. Za niezwykłe męstwo, odwagę i umiejętności prowadzenia szarży odznaczony Orderem Virtuti Militari”[1].
14 listopada 1921 został odkomenderowany do Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 40. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był nadal 3 puł.[3] 1 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Generalnego Inspektoratu Jazdy w Warszawie[4]. Od 25 lipca do 15 września 1924 był odkomenderowany z Generalnego Inspektoratu Kawalerii do Dowództwa 1 Dywizji Kawalerii w Białymstoku na stanowiska szefa sztabu[5]. Z dniem 10 września 1924 został przydzielony do Dowództwa 3 Dywizji Kawalerii w Poznaniu na stanowisko szefa sztabu[6][7]. 1 grudnia tego roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 8. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8]. Z dniem 1 lipca 1927 został przeniesiony do 1 pułku ułanów w Augustowie na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy pułku[9][10]. 1 stycznia 1929 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy pułku[12]. We wrześniu 1930 został przeniesiony do Departamentu Kawalerii MSWojsk. na stanowisko zastępcy szefa departamentu[13][14]. W marcu 1932 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji szefa Biura Personalnego MSWojsk. z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[15][16]. Z dniem 1 września 1932 został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[17][1].
Zmarł 21 kwietnia 1936 w Poznaniu[18]. Trzy dni później został pochowany na cmentarzu wojskowym Garnizonowym w Poznaniu (kwatera 5-270)[19][20].
Marian Słoniński od 9 listopada 1926[21] był żonaty z Bożeną, z którą miał dwoje dzieci[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2900[1][22]
- Krzyż Niepodległości (3 maja 1932)[23][1]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[24][1]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[25][24][1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Krzyż Komandorski Orderu Świętego Sawy (Jugosławia, 1929)[26][27]
- Krzyż Kawalerski Orderu Leopolda (Belgia)[28]
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)[28]
Uwagi
edytuj- ↑ Według strony szukajwarchiwach.gov.pl nosił nazwisko Słowiński
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h Polak (red.) 1991 ↓, s. 136.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 28 lipca 1920 roku, s. 646.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 156, jako Marian Aleksander Słonimski.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 586, jako Marian Słonimski.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 5 sierpnia 1924 roku, s. 429.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 96 z 20 września 1924 roku, s. 535.
- ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 8.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 732.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 146.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 290, 338.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1929 roku, s. 1.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 14, 69.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 298.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 16.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 222.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 140, 432.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 407.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1936 roku, s. 32.
- ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2021-09-06].
- ↑ Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 111, s. 4, 1936-04-23. Warszawa.
- ↑ Marian Wincenty Aleksander Słoniński [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-09-06].
- ↑ Dobrzyński 1929 ↓, s. 47.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 109, poz. 142 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 140.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 361.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 14.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 290.
- ↑ Marian Słowiński. szukajwarchiwach.gov.pl/. [dostęp 2024-08-16].
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Bohdan Dobrzyński: Zarys historii wojennej 3-go Pułku Ułanów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.