Wikipedia

1 Pułk Inżynieryjny (1918–1920)

1 Pułk Inżynieryjny (1 pinż) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP.

1 Pułk Inżynieryjny
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1919

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Jan Skoryna

Organizacja
Dyslokacja

Warszawa

Rodzaj wojsk

saperzy

Historia pułku edytuj

1 Pułk Inżynieryjny został sformowany 11 listopada 1918 roku w Warszawie przez podpułkownika Jana Skorynę. Na jego pierwsze wezwanie stawiła się natychmiast patriotyczna młodzież akademicka Politechniki Warszawskiej, zawsze ofiarna i chętna do służby ojczyźnie. W najgorszych warunkach tworzy się ten zawiązek wojsk saperskich bez koszar, ekwipunku i uzbrojenia, lecz silna wola i patriotyzm wszystko przezwycięża i w ciągu dwóch tygodni w koszarach na Mokotowie stoją już dwa bataliony saperów[1].

20 listopada z Ostrowi Mazowieckiej do Warszawy przybyła i została włączona w skład pułku 1 kompania saperów 1 Brygady Polskiej Siły Zbrojnej pod dowództwem kapitana Romana Ciborowskiego[2].

W skład II batalionu wchodzą wszyscy niemal oficerowie i wielu szeregowych z byłego 2 pułku inżynieryjnego II Korpusu Polskiego. Dowódcą batalionu został wyznaczony kapitan Artur Górski, były dowódca 2 pułku inżynieryjnego. Bataliony tworzyły: 4., 5. i 6 kompanie, które organizowały się początkowo w Warszawie. Po reorganizacji w lutym 1919 roku 1. pułku inżynieryjnego i przydzieleniu jego batalionów do poszczególnych okręgów generalnych — II batalion odszedł do okręgu Nr II do Lublina, a następnie do Krasnegostawu i stamtąd na front[3].

8 czerwca 1919 roku 1 kompania pod dowództwem porucznika Emila Strumińskiego wyruszyła na front litewsko-białoruski, gdzie walczyła w składzie 1 Dywizji Piechoty Legionów.

Żołnierze pułku edytuj

W nawiasach podano daty przyjęcia oficerów do Wojska Polskiego[4][5].

  • ppłk Jan Skoryna - dowódca pułku
  • ppłk Feliks Napiórkowski - dowódca I batalionu
  • por. Emil Strumiński - dowódca 1 kompanii (24 XI 1918)
  • por. Wacław Damrosz - dowódca 2 kompanii
  • por. Antoni Wejtko - dowódca 3 kompanii
  • por. Czesław Okołow - dowódca 4 kompanii

Oficerowie:

  • por. Rueger
  • ppor. Bałtusis
  • ppor. Bohdan Cojnowski
  • ppor. Stanisław Gawroński → Oddział IV ND WP (od 23 III 1919)

Oficerowie I Baonu Saperów:

  • por. Zenon Konarski
  • ppor. Jerzy Biały
  • ppor. Józef Borowiak - oficer 1 kompanii (14 XI 1918)
  • ppor. Władysław Downarowicz (15 IV 1919)
  • ppor. Marian Dworakowski
  • ppor. Bolesław Filipowicz (13 IV 1919)
  • ppor. Tadeusz Groszkowski
  • ppor. Julian Hebdzyński
  • ppor. Jan Januszkiewicz (18 I 1919)
  • ppor. Tadeusz Kanigowski (7 III 1919)
  • ppor. Kazimierz Kwiatkowski
  • ppor. Stefan Openchowski (21 XI 1919)
  • ppor. Eugeniusz Ożóg
  • ppor. Jerzy Skrzywan
  • ppor. Mieczysław Śleszyński (13 IV 1919)
  • ppor. Leon Tyszyński (25 I 1919)
  • ppor. Roman Werycha
  • ppor. Stefan Witulski
  • pchor. Andrzej Roztworowski - oficer 1 kompanii

Przypisy edytuj

  1. ↑ Tadeusz Wejtko, Zarys historii wojennej formacji polskich 1918-1920 – 3 Pułk Saperów Wileńskich, s. 4-14.
  2. ↑ Kl 1928 ↓, s. 325.
  3. ↑ por. Romuald Bielski, Zarys historii wojennej formacji polskich 1918-1920 – 2 Pułk Saperów Kaniowskich, s. 17.
  4. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 93 z 25 października 1919 roku, poz. 3564.
  5. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 92 z 14 października 1919 roku, poz. 3433.

Bibliografia edytuj

  • por. Romuald Bielski, Zarys historii wojennej formacji polskich 1918-1920 – 2 Pułk Saperów Kaniowskich, Warszawa 1931.
  • Kl. Historia pułków i batalionów saperskich w latach 1918–1928. „Przegląd Wojskowo-Techniczny”. 6, grudzień 1928. Warszawa: Departament Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych. 
  • Tadeusz Wejtko: Zarys historii wojennej 3-go Pułku Saperów Wileńskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1932, seria: II. Zarys historii wojennej formacyj polskich 1918-1920.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=1_Pułk_Inżynieryjny_(1918–1920)&oldid=70766562”