Adam Makowicz
Adam Makowicz (ur. 18 sierpnia 1940 w Gnojniku na tzw. Zaolziu, Protektorat Czech i Moraw[1] jako Adam Matyszkowicz[2]) – polski pianista jazzowy. Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej im. Karola i Antoniego Szafranków w Rybniku[3].
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 18 sierpnia 1940 Gnojnik | |
| Pochodzenie | Polska | |
| Instrumenty | fortepian | |
| Gatunki | jazz | |
| Zawód | muzyk | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
| Strona internetowa | ||
ŻyciorysEdytuj
W 1962 roku wraz z trębaczem Tomaszem Stańką, Makowicz utworzył grupę Jazz Darings, która była – zdaniem niemieckiego krytyka i teoretyka jazzu, Joachima-Ernsta Berendta – „pierwszym europejskim zespołem grającym w stylu Ornette’a Colemana”. Współpracował wówczas z Andrzejem Kurylewiczem, Zbigniewem Namysłowskim, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Urszulą Dudziak oraz zespołem Novi Singers.
W 1977 roku, z rekomendacji Benny’ego Goodmana oraz popularyzatora jazzu – Willisa Conovera, producent John Hammond zaprosił go na 10 tygodniowe tournée w USA. W tym czasie Makowicz nagrał solową płytę dla Columbia Records zatytułowaną Adam. W 1978 roku Makowicz wyjechał do USA po raz drugi, tym razem na 6-miesięczny kontrakt i od tego czasu Nowy Jork, Manhattan, stał się jego stałym domem.
Po wprowadzeniu w Polsce w 1981 roku stanu wojennego, wraz z innymi polskimi artystami mieszkającymi w USA, muzyk wziął udział w emitowanym na cały świat programie telewizyjnym zorganizowanym z inicjatywy prezydenta Ronalda Reagana „Żeby Polska była Polską”.
Występując w USA pianista dzielił scenę, między innymi z Benny Goodmanem, Herbie Hancockiem, Earlem Hinesem, Freddiem Hubbardem, Sarah Vaughan, Teddym Wilsonem, George’em Shearingiem, George’em Mrazem, Alem Fosterem, Jackiem DeJohnette’em, Charliem Hadenem.
Był wielokrotnym solistą orkiestr i zespołów kameralnych: National Symphony of Washington, London Philharmonic Orchestra, Moskiewska Orkiestra Symfoniczna, Filharmonii Narodowej w Warszawie, Chester String Quartet, Amici String Quartet, Orkiestry Kameralnej Amadeus z Agnieszką Duczmal, Polskiej Filharmonii Kameralnej z Wojciechem Rajskim, Kwartetu Wilanów i wielu innych.
Bardzo wysoko przez recenzentów został oceniony występ w duecie z Leszkiem Możdżerem w Carnegie Hall we wrześniu 2004 roku. Koncert – pojedynek między mistrzem weteranem i wschodzącą gwiazdą jazzu – został utrwalony na płycie CD i DVD. Nagranie to zostało uhonorowane platynową płytą przez wytwórnię EMI.
Poza utworami jazzowymi Makowicz ma w swoim repertuarze także jazzowe interpretacje utworów klasycznych. Pianista wydał w USA płytę poświęconą muzyce Fryderyka Chopina w interpretacji jazzowej.
W szerokim repertuarze Adam Makowicz posiada także utwory George’a Gershwina (uzyskał zgodę brata George’a, Iry Gershwina na własną, improwizowaną kadencję w Błękitnej Rapsodii), I. Berlina, J. Kerna, C. Portera i wielu innych kompozytorów amerykańskich.
W 2011 roku ukazała się biografia Adama Makowicza pt. Grać pierwszy fortepian autorstwa Marka Strasza – menedżera artysty[4].
Nagrody i odznaczeniaEdytuj
W 2005 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5].
W 2008 roku z okazji jubileuszu czterystu lat istnienia amerykańskiej Polonii, jazzmana uhonorowano włączeniem jego osoby w poczet Polaków najbardziej zasłużonych w historii Stanów Zjednoczonych Ameryki.
12 października 2009 roku z rąk Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego otrzymał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[6].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Diapazon – Polski Serwis Jazzowy – ARCHIWUM – Adam Makowicz (pol.). diapazon.pl. [dostęp 2012-05-31].
- ↑ Marek Strasz: Adama Makowicza wspominają. Jazz Forum. [dostęp 2019-01-10].
- ↑ Ci, którzy rozsławili Rybnik (pol.). katowice.gazeta.pl. [dostęp 2012-05-31].
- ↑ Marek Strasz, Grać Pierwszy Fortepian (pol.). [dostęp 2015-04-29].
- ↑ Adam Makowicz (pol.). [dostęp 2018-01-23].
- ↑ Złota Gloria Artis dla Adama Makowicza. mkidn.gov.pl, 12 października 2009.
BibliografiaEdytuj
- Jan Cofałka, Ślązacy w świecie. Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa 2015, s. 138 - 170, rozdział „Jak idzie muzyka, to życie idzie. Adam Makowicz, wirtuoz improwizacji jazzowej”. ISBN 978-83-7383-785-0.