Aleksander (Pietrowski)

Aleksander, imię świeckie Aleksandr Fieofanowicz Pietrowski (ur. 11 sierpnia?/23 sierpnia 1851 w Łucku, zm. 24 maja 1940 w Charkowie) – rosyjski biskup i święty prawosławny.

Aleksander
Aleksandr Pietrowski
Arcybiskup charkowski
Ilustracja
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1851
Łuck

Data i miejsce śmierci

24 maja 1940
Charków

Miejsce pochówku

Sobór Zwiastowania w Charkowie

Arcybiskup charkowski
Okres sprawowania

1937–1940

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

1900

Diakonat

1900

Prezbiterat

1900

Chirotonia biskupia

30 października 1932

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

30 października 1932

Miejscowość

Kijów

Konsekrator

Sergiusz (Griszyn)

Życiorys

edytuj

Był synem prawosławnego diakona; oboje rodziców stracił we wczesnym dzieciństwie. Ukończył cztery klasy seminarium duchownego w Krzemieńcu, po czym przerwał naukę i został nauczycielem w szkole ludowej. W wieku czterdziestu dziewięciu lat złożył wieczyste śluby mnisze w monastyrze Dońskim, po czym został wyświęcony na hieromnicha. Wkrótce potem został mianowany namiestnikiem Monasteru Dońskiego z godnością archimandryty[1].

W 1903 wyjechał do Taszkentu w charakterze ekonoma domu biskupiego eparchii taszkenckiej i turkiestańskiej, zasiadał także w jej konsystorzu oraz został członkiem Cesarskiego Towarzystwa Palestyńskiego. Trzy lata później został skierowany do monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowiczach, jako ekonom. W 1910 został przełożonym Mgarskiego Monasteru Przemienienia Pańskiego[1].

W latach 1917–1919 był przełożonym Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego. Następnie wrócił na Ukrainę i od 1929 do 1932 służył jako proboszcz w cerkwi dawnego skitu zlikwidowanego monasteru Narodzenia Matki Bożej w Kozielszczynie[1]. Pod jego kierunkiem życie mnisze kontynuowały tam niektóre członkinie wspólnoty tego klasztoru, w tym jego ostatnia przełożona ihumenia Olimpiada[2]. Gdy i ta świątynia została odebrana wiernym, archimandryta Aleksander wyjechał do Kijowa[1].

30 października 1932 w Kijowie przyjął chirotonię biskupią z tytułem biskupa humańskiego, wikariusza eparchii kijowskiej. W 1933 objął katedrę winnicką. Od 1934 zasiadał w Tymczasowym Patriarszym Świętym Synodzie, kierowanym przez metropolitę moskiewskiego i kołomieńskiego Sergiusza. W 1937 objął katedrę charkowską[1]. Równocześnie mianowano go locum tenens eparchii kijowskiej i zarazem Egzarchatu Ukraińskiego[3]. Służył w jedynej czynnej cerkwi w mieście – cerkwi św. Mikołaja, którą na polecenie władz, a wbrew woli wiernych, musiał dzielić z parafią należącą do Żywej Cerkwi. Po nieco ponad roku od objęcia katedry, 29 lipca 1938, został uwięziony, a 17 lipca roku następnego – skazany przez sąd wojskowy Charkowskiego Okręgu Wojskowego na dziesięć lat pozbawienia wolności. W styczniu 1940 wyrok ten został skasowany, a sprawa arcybiskupa miała być rozpatrywana ponownie, jednak w maju tego samego roku, przed rozpoczęciem postępowania, hierarcha zmarł w więziennym szpitalu[1]. Został w tajemnicy pochowany we wsi Zalutino[1].

W 1993 arcybiskup Aleksander został ogłoszony świętym czczonym lokalnie w eparchii charkowskiej. Sobór Biskupów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 2000 rozszerzył jego kult na cały Kościół i zaliczył hierarchę w poczet nowomęczenników i wyznawców rosyjskich[1]. Relikwie św. Aleksandra wystawione są w soborze Zwiastowania w Charkowie[4].

Przypisy

edytuj