Wikipedia

Andrzej Rozenek

polski dziennikarz i polityk, poseł na Sejm

Andrzej Tadeusz Rozenek (ur. 17 marca 1969 w Warszawie) – polski dziennikarz i polityk, zastępca redaktora naczelnego tygodnika „Nie”, poseł na Sejm VII i IX kadencji.

Andrzej Rozenek
Ilustracja
Andrzej Rozenek (2019)
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1969
Warszawa

Zawód, zajęcie

polityk, dziennikarz

Stanowisko

poseł na Sejm VII i IX kadencji (2011–2015, 2019–2023)

Partia

PPS, SLD, Ruch Palikota, TR, BC, SLD, PPS, PO

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Andrzej Rozenek (z prawej) z Gabrielą Morawską-Stanecką i Robertem Kwiatkowskim podczas konferencji prasowej KP PPS w Sejmie (2022)

Życiorys

edytuj

Jego rodzice działali w PZPR; ojciec pracował jako piwowar, a matka jako muzyk. Jego dziadek od strony matki, Czesław Tucholski, kierował browarami w Tychach i Warszawie[1][2].

W 1988 ukończył XLIV Liceum Ogólnokształcące im. Antoniego Dobiszewskiego w Warszawie. Próbował dostać się na Akademię Sztuk Pięknych, ostatecznie jednak podjął studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, które przerwał na piątym roku[3]. W tym okresie działał w Zrzeszeniu Studentów Polskich, gdzie przewodniczył radzie uczelnianej i zasiadał w radzie naczelnej ZSP. W latach 1992–1993 był dyrektorem naczelnym ABKiSz „Alma-Art”, głównego organizatora festiwalu FAMA, a także redaktorem naczelnym studenckiego periodyku „Na Przekór”. W 1997 rozpoczął pracę w tygodniku „NIE”, od 1999 jako dziennikarz śledczy. W latach 2006–2011 i 2015–2019 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego tego tygodnika[4][5].

W wyborach parlamentarnych w 1993 bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, później wstąpił do SLD. Został wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Klubu Polsko-Niemieckiego Sąsiedztwa oraz członkiem Stowarzyszenia „Ordynacka” i Stowarzyszenia Neutrum[6][7]. W 2010 był obok Adama Michnika i Leszka Millera członkiem polskiej delegacji uczestniczącej w spotkaniu Klubu Wałdajskiego[8].

W wyborach parlamentarnych w 2011 kandydował do Sejmu z listy Ruchu Palikota. Uzyskał mandat poselski zdobywając 15 793 głosy w okręgu katowickim[9]. Niedługo później został wybrany na rzecznika prasowego klubu poselskiego Ruchu Palikota[10]. W lutym 2012 wstąpił do tej partii[11]. W październiku 2013 została ona przekształcona w Twój Ruch. Andrzej Rozenek zasiadł następnie w zarządzie nowej partii, został także jej rzecznikiem. W wyborach samorządowych w 2014 kandydował na urząd prezydenta m.st. Warszawy z ramienia Komitetu Wyborczego Wyborców Andrzeja Rozenka (oprócz TR poparła go również Partia Demokratyczna), zdobywając w I turze głosowania poparcie na poziomie 2,3% (14 223 głosy)[12]. Przed II turą głosowania wyraził poparcie dla Hanny Gronkiewicz-Waltz. 4 marca 2015 zrezygnował z funkcji pełnionych w Twoim Ruchu[13]. Następnego dnia wystąpił z partii i został posłem niezrzeszonym[14]. 29 czerwca tego samego roku wraz z m.in. Grzegorzem Napieralskim ogłosił powstanie partii Biało-Czerwoni[15], której został wiceprzewodniczącym (przewodniczącą została Aleksandra Popławska[16]). W wyborach parlamentarnych w 2015 nie ubiegał się o reelekcję.

W lutym 2016 był jednym ze współtwórców stowarzyszenia Inicjatywa Polska[17]. W czerwcu 2017 opuścił Biało-Czerwonych, powracając do SLD[18]. W lipcu 2018 został ogłoszony kandydatem koalicji SLD Lewica Razem w wyborach samorządowych w tym samym roku na urząd prezydenta m.st. Warszawy[19]. W październikowym głosowaniu otrzymał poparcie na poziomie 1,5% (13 370 głosów), zajmując 6. miejsce spośród 14 kandydatów[20]. Kandydował wówczas również bezskutecznie do rady miasta, zdobywając 5131 głosów (5,47% poparcia w okręgu)[20].

W wyborach parlamentarnych w 2019 wystartował z pierwszego miejsca na liście SLD do Sejmu w okręgu podwarszawskim. Otrzymał 38 495 głosów, uzyskując mandat posła IX kadencji[21]. W parlamencie został wiceprzewodniczącym Komisji Obrony Narodowej[22]. W 2021, po przekształceniu partii SLD w Nową Lewicę i powołaniu wewnątrz niej frakcji SLD, Andrzej Rozenek nie został do niej przyjęty, w związku z czym organy partii uznały, że jego członkostwo w ugrupowaniu wygasło[23]. W grudniu 2021 odszedł z klubu parlamentarnego Lewicy, współtworząc koło Polskiej Partii Socjalistycznej[24] (w lutym 2023 przekształcone w Koło Parlamentarne Lewicy Demokratycznej[25]). Został również ponownie członkiem PPS[24], objął funkcję wiceprzewodniczącego CKW partii[26]. W kwietniu 2023 został z niej odwołany, a w sierpniu tego samego roku wystąpił z partii[27]. W wyborach w 2023 bezskutecznie kandydował do Sejmu X kadencji z listy Koalicji Obywatelskiej[28]. Przystąpił potem do Platformy Obywatelskiej[29]. W 2024 powrócił na stanowisko zastępcy redaktora naczelnego tygodnika „Nie”[30]. W tym samym roku bez powodzenia startował z ramienia KO w wyborach do Parlamentu Europejskiego[31].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

edytuj
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
1993 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm II kadencji nr 1 708 (0,09%)  [32]
2011 Ruch Palikota Sejm VII kadencji nr 31 15 793 (3,92%) [9]
2019 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm IX kadencji nr 20 38 495 (6,4%) [21]
2023 Koalicja Obywatelska Sejm X kadencji 10 255 (1,40%) [28]
2024 Parlament Europejski X kadencji nr 4 24 070 (1,84%) [31]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Małgorzata Węgiel: Świeckie spojrzenie na miasto kultu maryjnego. Poseł Andrzej Rozenek ocenia piekarskie sanktuarium. naszemiasto.pl, 6 kwietnia 2012. [dostęp 2019-10-10].
  2. ↑ Agata Nowakowska, Dominika Wielowieyska: Numer dwa u Palikota. wyborcza.pl, 9 lipca 2013. [dostęp 2014-12-01].
  3. ↑ Andrzej Rozenek. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2019-10-31].
  4. ↑ Rozenek rozważa powrót do „NIE”, a Urban nie wyklucza oddania mu stanowiska naczelnego. onet.pl, 10 marca 2015. [dostęp 2019-10-31].
  5. ↑ Jacek Stawiany: Andrzej Rozenek nie będzie wicenaczelnym tygodnika „NIE”. press.pl, 23 października 2019. [dostęp 2019-10-30].
  6. ↑ Wybory 2014: Andrzej Rozenek. portalsamorządowy.pl. [dostęp 2014-12-01].
  7. ↑ Andrzej Rozenek. kandydacidosejmu.pl. [dostęp 2011-10-22].
  8. ↑ Valdai-2010. Russia: History and Future Development. Participants. valdaiclub.com, 7 września 2010. [dostęp 2019-10-31]. (ang.).
  9. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-22].
  10. ↑ Łukasz Konarski: Palikot wyznaje: Wstydzę się okładki „Ozonu” z „zakazem pedałowania”. gazeta.pl, 12 października 2011. [dostęp 2011-10-22].
  11. ↑ Wojciech Cieśla: Czerwony harcerz od Urbana. wprost.pl, 4 marca 2012. [dostęp 2021-09-07].
  12. ↑ Warszawa. Gronkiewicz-Waltz i Sasin w II turze wyborów prezydenta. onet.pl, 19 listopada 2014. [dostęp 2014-12-01].
  13. ↑ Andrzej Rozenek składa rezygnację ze swoich funkcji w TR. onet.pl, 4 marca 2015. [dostęp 2015-03-04].
  14. ↑ Rozenek definitywnie odchodzi z Twojego Ruchu. Przez niepłacenie ZUS-u. tvp.info, 5 marca 2015. [dostęp 2015-03-05].
  15. ↑ Napieralski i Rozenek, czyli Biało-Czerwoni. Mają program „absolutnie dla każdego”. tvn24.pl, 29 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-29].
  16. ↑ Marcin Pieńkowski: Kobieta na czele partii Rozenka i Napieralskiego. rp.pl, 29 czerwca 2015. [dostęp 2021-07-28].
  17. ↑ Powstało nowe lewicowe stowarzyszenie Inicjatywa Polska. Wśród założycieli Nowacka, Joński, Rozenek. wyborcza.pl, 20 lutego 2016. [dostęp 2016-08-21].
  18. ↑ Tomasz Orszulak: Andrzej Rozenek w SLD. Zapowiedziano Radę Krajowa Sojuszu. wp.pl, 22 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-22].
  19. ↑ Andrzej Rozenek kandydatem SLD na prezydenta Warszawy. interia.pl, 27 lipca 2018. [dostęp 2018-07-27].
  20. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-24].
  21. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  22. ↑ Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2019-11-17].
  23. ↑ Michał Olech: Sąd partyjny Lewicy potwierdził wygaśnięcie członkostwa Rozenka w partii w wyniku nieprzyjęcia do frakcji. 300polityka.pl, 7 września 2021. [dostęp 2021-09-07].
  24. ↑ a b Morawska-Stanecka, Konieczny, Kwiatkowski, Senyszyn i Rozenek odchodzą z Lewicy i tworzą koło PPS. wnp.pl, 14 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-14].
  25. ↑ Powstało nowe Koło Lewicy Demokratycznej. wnp.pl, 6 lutego 2023. [dostęp 2023-02-06].
  26. ↑ Organy statutowe i komitety. ppspl.eu. [dostęp 2022-04-05].
  27. ↑ Andrzej Rozenek i Joanna Senyszyn nie są już członkami PPS. wnp.pl, 25 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-25].
  28. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
  29. ↑ Iwona Szpala: KO układa listy do europarlamentu. Stawia na politycznych weteranów. wyborcza.pl, 18 kwietnia 2024. [dostęp 2024-04-18].
  30. ↑ Andrzej Rozenek, były poseł, wrócił do redakcji „NIE”. „Wdraża się do pracy”. press.pl, 16 stycznia 2024. [dostęp 2024-02-17].
  31. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-06-10].
  32. ↑ M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 470

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Rozenek&oldid=75243718”