Anna Sosnowska
Anna Sosnowska z domu Mączyńska (ur. 24 czerwca 1925 w Warszawie, zm. 2 maja 1997 w Tomaszowie Lubelskim) – żołnierz Armii Krajowej, dama Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
 strzelec
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1940–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
oddział partyzancki AK por. „Lancy” |
| Stanowiska |
sanitariuszka |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa |
| Późniejsza praca |
pielęgniarka |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Córka Zygmunta i Janiny z domu Reingruber. Od października 1939 była sanitariuszką w Szpitalu Ujazdowskim. Maturę uzyskała na tajnych kompletach w warszawskiej szkole Zofii Kurmanowej. Od lutego 1940 w Szarych Szeregach - kolportowała tajną prasę i brała udział w akcjach małego sabotażu. W 1942 aresztowana przez Gestapo i osadzona na Pawiaku. Zwolniona w 1943, wyjechała na ziemię janowską i wstąpiła (jako sanitariuszka) do oddziału AK por. Bolesława Ostrowskiego ps. „Lanca”. Od wiosny 1944 w oddziale NOW-AK „Ojca Jana”. W czerwcu tr. powróciła do Warszawy i wzięła udział w powstaniu[1] - jako łączniczka w samodzielnym plutonie pancernym „Wacek” batalionu „Zośka”. Uczestniczyła w walkach na terenie Starego Miasta i (po przejściu kanałami) Śródmieścia[2].
Po upadku powstania w obozie jenieckim, po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie pracowała jako siostra operacyjna w szpitalu polowym 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej w Schwagstorf. Do Polski powróciła w lipcu 1946 i zamieszkała u ojca w Warszawie. Pracowała na stanowisku pielęgniarki w szpitalach Szczecina, Jeleniej Góry i Tomaszowa Lubelskiego. Absolwentka technikum medycznego o specjalności EKG-rentgenologia[1].
W 1964 odznaczona Orderem Virtuti Militari 5 klasy za walki w szeregach oddziałów partyzanckich i udział w powstaniu warszawskim. Działała w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej. We wrześniu 1946 wyszła za mąż za Adriana Sosnowskiego[a], z którym miała córkę Elżbietę oraz synów Jacka, Tomasza i Janusza. Anna Sosnowska w latach późniejszych została mianowana na stopień podporucznika rezerwy Wojska Polskiego[1].
Odznaczenia edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ Adrian Sosnowski był oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie - porucznikiem 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej, a po powrocie do Polski pracował jako technik budowlany.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Polak (red.) 1999 ↓, s. 97.
- ↑ Anna Mączyńska ↓.
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
- Muzeum Powstania Warszawskiego - Powstańcze biogramy. [dostęp 2020-07-06].