Antoni Głowacki

Oficer Wojska Polskiego, as myśliwski

Antoni Głowacki (ur. 10 lutego 1910 w Warszawie, zm. 27 kwietnia 1980 w Wellington w Nowej Zelandii) – podpułkownik pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, as myśliwski II wojny światowej.

Antoni Głowacki
Antek, Toni
8 1/3 zwycięstw
Ilustracja
Antoni Głowacki ok. 1945 roku
podpułkownik pilot podpułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1910
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 kwietnia 1980
Wellington

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne
Siły Obronne Nowej Zelandii

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF
Royal New Zealand Air Force

Jednostki

1. pułk lotniczy
dywizjon 501 RAF
dywizjon 303
dywizjon 308
dywizjon 309
dywizjon 307
dywizjon 302

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
bitwa o Anglię

Późniejsza praca

lotnictwo cywilne

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Medal Lotniczy (czterokrotnie) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania) Medal Wybitnej Służby Lotniczej od 1919 (Wielka Brytania)
Antoni Głowacki ze swoim Spitfirem w dywizjonie 303

Życiorys

edytuj

Po technikum dostał się do Szkoły Wawelberga i Rotwanda. W 1926 wstąpił do Aeroklubu Warszawskiego[1]. W wieku 18 lat dostał pracę jako kierownik laboratorium w jednej z fabryk Philipsa[2] i pracował tam do 1930. Szkolenie lotnicze rozpoczął koło Łodzi na lotnisku Lublinek, później trafił do Szkoły w Dęblinie, którą ukończył w 1935. Następnie służył w 1. pułku lotniczym, od 1938 pracował w dęblińskiej szkole jako instruktor[1].

Podczas kampanii wrześniowej walczył w plutonie lotnictwa towarzyszącego pod dowództwem kpt. Juliana Łagowskiego, który został przydzielony do Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej. W styczniu 1940 dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie dzięki doskonałej znajomości języka angielskiego rozpoczął szkolenia na samolotach bombowych w bazie Sutton Bridge. Poprosił o przeniesienie do lotnictwa myśliwskiego[1]. W sierpniu 1940 przeszedł w stopniu sierżanta do 501 dywizjonu myśliwskiego „County of Gloucester”, który stacjonował w Gravesend. Latał na Hurricanach[3].

24 sierpnia 1940, w ciągu jednego dnia, w 3 lotach bojowych zestrzelił 5 niemieckich samolotów (jako jedyny Polak). Tydzień później został zestrzelony, lądował przymusowo i rozbił samolot (Hawker Hurricane o znakach SD-A), sam został poważnie ranny. Po wyleczeniu został skierowany jako instruktor do bazy RAF-u w Usworth. W listopadzie 1941 trafił do słynnego dywizjonu 303. W połowie 1943 trafił do 308 dywizjonu myśliwskiego „Ziemi Krakowskiej”, następnie do 309 dywizjonu myśliwsko-rozpoznawczego „Ziemi Czerwieńskiej”. Latał w 307 dywizjonie „Lwowskich Puchaczy”, a na koniec trafił do 302 "Poznańskiego" dywizjonu myśliwskiego, gdzie koniec wojny zastał go w stopniu podpułkownika[3].

Po wojnie trafił do Nowej Zelandii, był instruktorem w bazie lotniczej Ohakea w stopniu kapitana ucząc młodych pilotów latania na samolotach odrzutowych Vampire. W 1960 zakończył służbę w armii i został zatrudniony w nowozelandzkim Departamencie Lotnictwa Cywilnego[2]. Zmarł 27 kwietnia 1980 w Wellington w Nowej Zelandii[3].

Zwycięstwa powietrzne

edytuj

Na liście Bajana zajmuje 17. pozycję z wynikiem 8 i 1/3 zestrzeleń pewnych, 3 prawdopodobnych i 4 uszkodzonych[4].

Zestrzelenia pewne:

  • Ju 87 – 15 lipca 1940 (pilotował Hurricane Mk. I, SD-A nr VZ124)
  • Do 215 – 15 lipca 1940
  • Bf 109 – 24 sierpnia 1940
  • Ju 88 – 24 sierpnia 1940
  • Bf 109 – 24 sierpnia 1940
  • Bf 109 – 24 sierpnia 1940
  • Ju 88 – 24 sierpnia 1940
  • Bf 109 – 28 sierpnia 1940 (pilotował SD-O nr VZ234)
  • 1/3 He 111

Zestrzelenia prawdopodobne:

  • Fw 190 – 27 kwietnia 1942
  • Fw 190 – 19 sierpnia 1942

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Antoni Głowacki – the Ace in a Day. hurricane501.co.uk. [dostęp 2019-02-26].
  2. a b Życiorys. samoloty.pl. [dostęp 2019-02-26].
  3. a b c Mateusz "Biszop" Biskup, Śladami zapomnianych bohaterów w rozdziale: As w jeden dzień, Poznań: Vesper, 2011, s. 372-376, ISBN 978-83-7731-052-6.
  4. "Lista Bajana". polishairforce.pl. [dostęp 2019-02-26].
  5. Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 413.
  6. Głowacki Antoni. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-02-26].

Bibliografia

edytuj