Wikipedia

Antoni Kłosiński (pilot)

Oficer Wojska Polskiego, obserwator

Antoni Kłosiński (ur. 13 stycznia 1904 w Kadzi, zm. 22 maja 1943 w Swanbourne) – major obserwator Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Kłosiński Antoni
major major
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1904
Kadź

Data i miejsce śmierci

22 maja 1943
Swanbourne

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

2 pułk lotniczy

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Polowa Odznaka Obswerwatora
Krzyż Walecznych (od 1941, trzykrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Lotniczy (trzykrotnie)

Życiorys edytuj

Syn Tomasza i Józefy Kłosińskich[1]. W 1925 roku otrzymał przydział do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa w Grudziądzu, którą ukończył w 1927 r. jako obserwator z 37. lokatą (I promocja) w stopniu sierżanta podchorążego obserwatora i otrzymał przydział do 21 Eskadry Liniowej 2. Pułku Lotniczego[2].

W 1928 roku został awansowany do stopnia podporucznika, w 1931 r. porucznika. We wrześniu 1934 roku został odkomenderowany do Aeroklubu Krakowskiego jako komendant Przysposobienia Wojskowo-Lotniczego (PWL). Od lipca 1935 roku do października 1937 roku był dowódcą plutonu I/26 w 2 PL[2]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 22. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[3]. 23 października 1937 roku został dowódcą 22. eskadry liniowej[4]. W latach 1938-1939 był słuchaczem III Kursu Wyższej Szkoły Lotniczej w Warszawie[5][6]

Po kampanii wrześniowej, przez Rumunię i Francję, dotarł do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do RAF i otrzymał numer służbowy P-0193[7]. Początkowo otrzymał przydział do personelu naziemnego[6]. W sierpniu i wrześniu 1941 roku przeszedł przeszkolenie jako strzelec samolotowy w 18 Operational Training Unit (OTU) i otrzymał przydział do 301. Dywizjonu. W sierpniu i wrześniu 1942 roku przeszedł przeszkolenie jako nawigator w 5 Air Observers School (AOS). Po jego zakończeniu, w październiku, został skierowany na kolejne szkolenie w 18 OTU[2]. 22 maja 1943 roku wystartował z bazy RAF Finningley do lotu treningowego w składzie załogi bombowca Wellington nr BJ656. Samolot rozpadł się w locie nad Swanbourne, cała załoga zginęła[6]. Został pochowany na cmentarzu w Halton[1].

Upamiętnienie edytuj

3 maja 2009 roku został odsłonięty pomnik przy drodze krajowej nr 48, pomiędzy Tomaszowem Mazowieckim a Radomiem, upamiętniający starszego sierżanta Karola Macierzyńskiego i majora Antoniego Kłosińskiego[8].

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b ANTONI KŁOSIŃSKI. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2019-08-30]. (pol.).
  2. ↑ a b c Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2002, s. 49. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
  3. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 210.
  4. ↑ Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989, s. 176. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
  5. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 451.
  6. ↑ a b c Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012, s. 278. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
  7. ↑ Kłosiński Antoni. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-08-30].
  8. ↑ Pomnik pamięci lotników polskich poległych za ojczyznę. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2019-08-30]. (pol.).

Bibliografia edytuj

  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antoni_Kłosiński_(pilot)&oldid=71926641”