Barry Emmanuel Tuckwell[1][2][3] (ur. 5 marca 1931 w Melbourne[1][2], zm. 16 stycznia 2020 tamże[4][5]) – australijski waltornista.

Barry Tuckwell
Ilustracja
Barry Tuckwell, 2008
Imię i nazwisko

Barry Emmanuel Tuckwell

Data i miejsce urodzenia

5 marca 1931
Melbourne

Pochodzenie

australijskie

Data i miejsce śmierci

16 stycznia 2020
Melbourne

Instrumenty

róg

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

waltornista

Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Order Australii (cywilny)

Życiorys

edytuj

Nauką gry na rogu zainteresował się w wieku 13 lat[1]. Jego siostra, Patricia, była skrzypaczką Sydney Symphony Orchestra i umożliwiła bratu uczestnictwo w próbach tego zespołu[1]. Uczył się u Alana Manna[2], następnie w latach 1947–1950 występował wspólnie z Sydney Symphony Orchestra[2][3]. Od 1950 roku działał w Wielkiej Brytanii[1]. Grał razem z Hallé Orchestra w Manchesterze (1951–1953) i Scottish National Orchestra w Glasgow (1953–1954)[2]. Był pierwszym waltornistą Bournemouth Symphony Orchestra (1954–1955) i London Symphony Orchestra (1955–1968)[2]. Od 1963 do 1974 roku uczył gry na rogu w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie[2][3]. Od 1980 do 1983 roku pełnił funkcję dyrygenta Tasmanian Symphony Orchestra[1][2][3]. W 1982 roku założył w Hagerstown w stanie Maryland własną Maryland Symphony Orchestra[1][2]. W 1996 roku otrzymał amerykańskie obywatelstwo[1][2]. W tym samym roku wycofał się z działalności koncertowej[1].

Występował jako solista i kameralista[1]. Koncertował i nagrywał płyty m.in. z Academy of St. Martin in the Fields, London Symphony Orchestra, Royal Symphony Orchestra i pianistą Władimirem Aszkenazim[1]. Wykonywał zarówno klasyczne utwory na róg, jak i kompozycje pisane specjalnie dla niego przez takich twórców jak Thea Musgrave, Richard Rodney Bennett, Iain Hamilton, Alun Hoddinott i Don Banks[2]. Opublikował podręcznik Horn (Londyn 1983, 2. wydanie 2002)[1].

Odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego w stopniu oficera (1965)[1][2][3] oraz Orderem Australii (1992)[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 159. ISBN 978-83-224-0905-3.
  2. a b c d e f g h i j k l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3690. ISBN 0-02-865571-0.
  3. a b c d e f Irma H. Collins: Dictionary of Music Education. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 271. ISBN 978-0-8108-8651-3.
  4. Mairi Nicolson: Barry Tuckwell, Australian horn player and conductor, has died aged 88. abc.net.au, 2020-01-17. [dostęp 2021-09-23]. (ang.).
  5. Barney Zwartz: Australia loses one of its classical greats, Barry Tuckwell. smh.com.au, 2020-01-18. [dostęp 2021-09-23]. (ang.).