Bella ciao
Bella ciao – pieśń włoskich partyzantów antyfaszystowskich powstała około roku 1942. Melodię zapożyczono z pieśni ludowej śpiewanej przez najemnych robotników rolnych, autor słów pozostaje nieznany. Obecnie Bella ciao należy do najbardziej znanych na świecie pieśni antyfaszystowskich. Jest również często śpiewana w parlamencie włoskim przez deputowanych partii.
Pieśń jest motywem muzycznym serialu Dom z papieru[1].
Tekst pieśniEdytuj
Język włoski | Język polski |
---|---|
Una mattina mi son svegliato, O partigiano, portami via, E se io muoio da partigiano, E seppellire lassù in montagna, E le genti che passeranno «È questo il fiore del partigiano», |
Pewnego ranka, gdy się zbudziłem, Hej, partyzancie, weź mnie ze sobą, A jeśli umrę jako partyzant, Pogrzeb mnie w górach, tam hen wysoko, Wszyscy, co przejdą i będą patrzeć, „Kwiat ten należy do partyzanta”, |
PrzypisyEdytuj
- ↑ Bella Ciao – El Profesor. Jaka jest historia piosenki? Dlaczego stała się tak popularna?, www.eska.pl [dostęp 2020-03-20] .